Τουλάχιστον έτσι πιστεύουν στην Ινδία, στο εθνικό πανεπιστήμιο της οποίας ανακάλυψαν έναν τρόπο μετατροπής του πολυπροπυλένιου σε καύσιμο.
To πολυπροπυλένιο είναι ένα θερμοπλαστικό πολυμερές που χρησιμοποιείται σε μια ευρεία ποικιλία εφαρμογών συμπεριλαμβανομένης της συσκευασίας, της υποδηματοποιΐας, σε κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα (π.χ., σχοινιά, χαλιά κτλ.), χαρτικά, πλαστικά μέρη και επαναχρησιμοποιούμενα δοχεία διαφόρων τύπων. Με λίγα λόγια, μιλάμε για πλαστικό που απαντάται παντού στη βιομηχανία (και φυσικά, στα αυτοκίνητα).
Όμως το πολυπροπυλένιο είναι από τα πιο επιβαρυντικά υλικά για το περιβάλλον που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος, με περισσότερους από 330 εκατομμύρια τόνους να παράγονται ετησίως. Από αυτούς το 40% αφορά αναλώσιμα προϊόντα, εκ των οποίων μόλις το 14% ανακυκλώνεται. Εν ολίγοις ένα εξωφρενικό ποσοστό που αγγίζει το 86% μπορεί να αφεθεί στην μοίρα του και να επιβαρύνει την επιφάνεια της Γης, τον βυθό της θάλασσας κλπ.
Ινδοί επιστήμονες, με επικεφαλής την καθηγήτρια Linda Wang, ισχυρίζονται ότι ανακάλυψαν μία νέα μέθοδο ανακύκλωσης η οποία εκτός από το περιβάλλον, θα σώσει και τον κινητήρα εσωτερικής καύσης. Το πολυπροπυλένιο εκτίθεται σε ακραίες συνθήκες θερμοκρασίας και πίεσης, με τιμές που ξεπερνούν τους 380-500 βαθμούς Κελσίου και τα 220 psi. Αναλόγως θερμοκρασίας και συμπύκνωσης, η διαδικασία μπορεί να διαρκέσει από 1 μέχρι 6 ώρες. Στο τέλος της χημικής διεργασίας, το 90% του πλαστικού έχει μετατραπεί σε παράγωγο ελαίου το οποίο μπορεί να διυλιστεί σε έκδοχα βενζίνης και ντίζελ.
Σύμφωνα με την ανάλυση του πανεπιστημίου, ο συγκεκριμένος τρόπος ανακύκλωσης είναι πιο αποδοτικός ενεργειακά από τις άλλες μεθόδους ενώ παράλληλα θα μπορούσε να εξυπηρετήσει το 4% των παγκόσμιων αναγκών σε καύσιμα. Αναλόγως απήχησης και επιτυχίας, το ποσοστό δύναται να βελτιωθεί μέχρι και το 10% παρέχοντας μια σεβαστή εναλλακτική στα κλασικά ορυκτά καύσιμα.