Εξαφανίζονται τα μικρά κόμματα…
Προβάδισμα 14,5 μονάδων της Νέας Δημοκρατίας έναντι του ΣΥΡΙΖΑ καταγράφει το πολιτικό βαρόμετρο της Public Issue.
Αυτό σημαίνει πως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης όχι απλά κερδίζει τις εκλογές αλλά «φλερτάρει» με την αυτοδυναμία.
Στην εκλογική επιρροή η ΝΔ συγκεντρώνει ποσοστό 39% έναντι 24,5% του ΣΥΡΙΖΑ. Στην τρίτη θέση βρίσκεται το Κίνημα Αλλαγής με 8,5% και ακολουθούν Χρυσή Αυγή με 7,5%, ΚΚΕ με 6,5%, Ελληνική Λύση στο 3%, Ένωση Κεντρώων με 1,5%, Ποτάμι και ΑΝΕΛ με 1%.
Είναι ίσως από τις λιγοστές δημοσκοπήσεις που δείχνουν ανατροπή αναφορικά με την τρίτη θέση καθώς το Κίνημα Αλλαγής δείχνει να κερδίζει έδαφος και τη Χρυσή Αυγή να διατηρεί τα ίδια ποσοστά που κυμαίνονται μεταξύ 7,5% και 9%.
Παράλληλα, βλέπουμε ότι τα λεγόμενα «μικρά» κόμματα που μπήκαν στη Βουλή στις προηγούμενες εκλογές, εξαφανίζονται.
Πάνος Καμμένος, Σταύρος Θεοδωράκης και Βασίλης Λεβέντης δεν καταφέρνουν να πιάσουν το 3%, σύμφωνα πάντα με την έρευνα της Public Issue και δεν παίρνουν το εισιτήριο για το Κοινοβούλιο.
Αντιθέτως, ένα άλλο μικρό κόμμα, η «Ελληνική Λύση» του Κυριάκου Βελόπουλου καταφέρνει να είναι στο όριο του 3%.
Όπως επισημαίνουν οι αναλυτές της Public Issue «το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης συνεχίζει να απορροφά το σημαντικότερο τμήμα της εκλογικής βάσης των τριών νεοπαγών κομμάτων της μνημονιακής περιόδου που αποσυντίθενται (Ποτάμι, ΑΝΕΛ, Ένωση Κεντρώων).
Αυτό σημαίνει, ότι η αποδυνάμωση των τριών κομμάτων της οχτακομματικής Βουλής του 2015 λειτουργεί, διττά, υπέρ της ΝΔ και εις βάρος του ΣΥΡΙΖΑ. Αφενός, διότι η ΝΔ εισπράττει, στο επίπεδο της εκλογικής βάσης, μεγαλύτερο τμήμα της δυσαρέσκειας από την παρούσα διακυβέρνηση. Αφετέρου, διότι η συρρίκνωσή τους διευκολύνει την επίτευξη αυτοδυναμίας από το α’ κόμμα, εξαιτίας της λειτουργίας του εκλογικού νόμου. (Το όριο για την αυτοδυναμία του α’ κόμματος χαμηλώνει, όσο αυξάνει το ποσοστό των κομμάτων που δεν υπερβαίνουν το εκλογικό κατώφλι του 3%). Διεκδικεί, επομένως, βάσιμα την κοινοβουλευτική αυτοδυναμία».
Στην ανάλυση επισημαίνεται ειδικά για τον ΣΥΡΙΖΙΑ ότι πληρώνει μεγάλο κόστος από την πολιτική απομόνωση και την κοινωνική περιχαράκωση που του χρεώνεται εξαιτίας της Συμφωνίας των Πρεσπών, απώλεια που δεν αντισταθμίζεται από την προσέλκυση μιας μικρής μερίδας ψηφοφόρων του λεγόμενου «αντιεθνικιστικού ρεύματος», που τάσσεται υπέρ της Συμφωνίας και συσπειρώνεται σήμερα γύρω του.