Σιωπή & σύντροφος: Μήπως είναι ο αργός «δολοφόνος» στη σχέση;


Υποπτεύομαι ότι θίχτηκε ο εγωισμός του συντρόφου μου γιατί η κόρη μου τον απορρίπτει και φταίω εγώ γιατί δεν χειριστήκαμε τα πράγματα σωστά

«Αυτός την αγαπά σαν δική του κόρη αλλά…». Δεν είναι η πρώτη φορά που μπαίνει σε σχέση σιωπής.

Πάντα με κάποιο τρόπο με προσέγγιζε και του ζητούσα συγγνώμη. Αυτή τη φορά με έσβησε από το Facebook, ζήτησε να αλλάξει ώρες σε κοινά μας μαθήματα, στα οποία εγώ σταμάτησα να πηγαίνω. Έμαθα ότι έβγαλε το δαχτυλίδι μας.

Ξέρω πως αν του τηλεφωνήσω, δεν θα το σηκώσει. Έχουν περάσει εβδομάδες και δεν ξέρω τι να κάνω. Άλλαξα κλειδαριά στο σπίτι γιατί είχε κλειδί. Mάζεψα τα πράγματά του, τα οποία δεν τα ζήτησε ακόμα.

Στο ερώτημά σας απαντά η ψυχολόγος Όλγα Κωνσταντίνου
Μοιάζει σαν η σιωπή που επιλέγει ο σύντροφος σας να είναι ο τρόπος του να επικοινωνήσει το θυμό του, τη δυσαρέσκεια του, σε σχέση με το ότι «δεν χειριστήκατε τα πράγματα σωστά» όπως γράφετε στην επιστολή σας. Ίσως στην προκειμένη περίπτωση να είναι και ο τρόπος του να επαναξιολογήσει την κατάσταση ή και να μεταφέρει ένα μήνυμα τέλους για τη σχέση σας.

Μοιάζει σαν να σέβεστε τον δικό του τρόπο «επικοινωνίας»
Συχνά κάποιοι άνθρωποι κλείνονται σε ένα «σάκο σιωπής» όταν αντιμετωπίζουν δυσάρεστες καταστάσεις και αυτό συμβαίνει γιατί μάλλον στην προσωπική τους ιστορία αυτό έχει υπάρξει για εκείνους με πολλούς τρόπους χρήσιμο στην αντιμετώπιση δύσκολων καταστάσεων και στο παρελθόν.

Εσείς μοιάζει σαν να σέβεστε τη δική του εσωτερική διαδικασία, τον δικό του τρόπο «επικοινωνίας» μέσα από τη σιωπή. Μοιάζει σαν να του δίνετε το χρόνο που χρειάζεται.

Αλλά πόσο χρόνο δίνετε σε εσάς;

Αλλά αναρωτιέμαι πόσο χρόνο θα θελήσετε να του δώσετε ακόμη μέχρι να διεκδικήσετε ή να σεβαστείτε και τον δικό σας τρόπο επικοινωνίας για το τι έχει συμβεί, για το πώς θα προχωρήσετε από εδώ και πέρα, ως ζευγάρι ή μόνοι, για το αν και μέσα από ποιες διαδικασίες μπορεί να ξεπεράσετε τα προβλήματα που αντιμετωπίζετε ως ζευγάρι.

Ο δικός σας τρόπος επικοινωνίας μοιάζει να χρησιμοποιεί περισσότερο τον λόγο μαζί του για το τι έχει συμβεί. Αναρωτιέμαι λοιπόν πότε και μέσα από ποιες διαδικασίες θα δοκιμάζατε ή θα διεκδικούσατε και τον δικό σας τρόπο επικοινωνίας που ζητά να κουβεντιάσετε μαζί του;

Ή αν θα επιλέγατε τελικά να ακούσετε μέσα από τη δική του σιωπή τον εκκωφαντικό θόρυβο του τέλους της σχέσης οπότε ίσως σε αυτή την περίπτωση να μη μένει κάτι ακόμη να ειπωθεί;

Επιμέλεια: Δρ. Όλγα Κωνσταντίνου, Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια


Αφήστε ένα μήνυμα

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ