Τις περιμένεις όλη τη χρονιά. Ήταν δύσκολη αυτή η χρονιά. Σωματικά, ψυχικά, συναισθηματικά. Συχνά σε έφερε στα όριά σου. Συχνά ήθελες να τα παρατήσεις, να κλείσεις κινητά, να σταματήσεις τα πάντα, σχεδόν να εξαφανιστείς.
Δύσκολη η χρονιά. Με τη δουλειά, τις σχέσεις, τις εκκρεμότητες, τα ωράρια. Πάντα ένιωθες ότι το εικοσιτετράωρο δεν σου είναι αρκετό. Συχνά αναρωτιόσουν τι λάθος κάνεις και υπάρχουν και εκείνοι που είναι τόσο χαλαροί, τόσο άνετοι.
Εσύ όμως ποτέ. Γιατί εσύ πάντα τρέχεις. Ακόμα και όταν πηγαίνεις γυμναστήριο στο τρέξιμο το κάνεις. Μαγειρεύεις όταν οι άλλοι κοιμούνται. Προσπαθείς να κάνεις τις εκκρεμότητές σου όταν οι άλλοι λείπουν. Και για σένα, πάντα τον λιγότερο χρόνο. Γιατί;
Αλήθεια, γιατί το κάνεις αυτό σε σένα; Και στους άλλους; Γιατί δεν είναι μόνο ότι φτάνεις τον εαυτό σου στα όριά σου, κακομαθαίνεις και τους άλλους. Τους μαθαίνεις να χτίζουν ολοένα περισσότερες άμυνες, να ζητάνε περισσότερο, να θέλουν ακόμα περισσότερα από σένα.
Αλλά το χειρότερο είναι ότι όλα όσα κάνεις τα θεωρούν δεδομένα και σου λένε: «Εσένα δεν σε φοβάμαι ποτέ.Αντέχεις…» Και ακόμα και αν υποθέσουμε ότι αντέχεις, γιατί πρέπει να αγγίζεις τα όριά σου; Να σου πω κάτι;
Τα όρια υπάρχουν για να τα σεβόμαστε, όχι για να τα καταπατούμε και να τα ξεπερνάμε. Να τις διαφυλάξεις λοιπόν τις διακοπές σου. Να αφιερώσεις λίγο χρόνο σε σένα. Όχι ποσοτικό. Ποιοτικό.
Να διαβάσεις, να ακούσεις λίγο μουσική, να κοιμηθείς. Άκουσέ με όμως. Σταμάτα αυτόν τον εσωτερικό αντίλογο με τα «όμως & τα εάν & τα αλλά». Και ακόμα κι αν υπάρχουν, μην τα ακούς. Άκου λίγο το ένστικτό σου. Και αφιέρωσε λίγο χρόνο σε σένα.
Να φας σωστά, ποιοτικά. Διάλεξε ένα ωραίο βιβλίο, που να σου ταιριάζει. Μην κάνεις αυτοκριτική και αυτο-αξιολόγηση. Άφησε τις σκέψεις λίγο να καταλαγιάσουν. Θα έχουμε μπόλικο χρόνο γι’ αυτό.
Να τον αγαπάς τον εαυτό σου και να τον φροντίζεις. Και να διαλέγεις τους ανθρώπους που σε περιτριγυρίζουν. Να έχεις ανθρώπους που να σε νοιάζονται. Ουσιαστικά και πρακτικά όμως. Όχι στα λόγια.
Επιμέλεια: Ελένη Σολταρίδου, Ψυχολόγος