Γυναίκες είμαστε, όλα περνάνε απ’ το χέρι μας και θα γκρινιάζουμε όσο θέλουμε! Μήπως, όμως, έχουν και οι άντρες τα δίκια τους κάποιες φορές; Μήπως, λόγω της κούρασης και των χιλιάδων ευθυνών μας, δεν ακούμε ουσιαστικά αυτά που έχουν να μας πουν; Γιατί, καλή η κριτική, αλλά χρειάζεται και αυτοκριτική για να κυλάει ομαλά ο γάμος!
Εκτός από τις γυναίκες, έχουν παράπονα κι οι άντρες κι εφόσον θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί και δίκαιοι, πρέπει να τα λέμε όλα! Ρωτήσαμε, τα μάθαμε, τα συγκεντρώσαμε και σας τα μεταφέρουμε.
«Υποβιβάζει διαρκώς το ρόλο μου»
Ίσως το βασικότερο παράπονο των αντρών είναι πως υποβιβάζουμε το ρόλο τους και τις υποχρεώσεις τους. Στο τέλος της ημέρας, είναι κι εκείνοι κουρασμένοι όπως κι εμείς. Μπορεί να μην ασχολούνται τόσο πολύ με τα παιδιά σε πρακτικό επίπεδο, αλλά συσσωρεύονται στις πλάτες τους ευθύνες όπως είναι το οικονομικό, το πηγαινέλα στις δραστηριότητες και η διατήρηση της σταθερότητας και της ασφάλειας στο σπίτι. Ο ρόλος του πατέρα, αν και διαφορετικός από εκείνον της μητέρας, είναι σπουδαίος και ισότιμος.
«Δεν με «προσέχει» όπως παλιά»
Και φυσικά, δεν αναφέρονται στην προσοχή από την οπτική της προστασίας. Όταν οι άντρες παραπονιούνται πως δεν τους προσέχουμε όπως παλιά, εννοούν ότι δεν τους αφιερώνουμε ποιοτικά λίγο από τον ελεύθερό μας χρόνο. Ναι μας καταλαβαίνουν, ναι μας φροντίζουν, ναι είναι δεκτικοί στην γκρίνια μας, αλλά είναι κι εκείνοι άνθρωποι και θέλουν να απολαύσουν τη γυναίκα που παντρεύτηκαν. Δεν είναι ανάγκη να μιλάμε μόνο για τα παιδιά – υπάρχουν τόσα άλλα ενδιαφέροντα πράγματα να συζητήσουν δυο άνθρωποι! Και ναι, όσο κι αν πονάει η μέση και τα πόδια σας έπειτα από μία ανελέητα σκληρή μέρα, το να ντυθείτε, να βαφτείτε και να πάτε μια βόλτα με τον άντρα σας θα ανανεώσει και τους δυο σας. Ίσως να φαίνεται βουνό, αλλά αξίζει να το προσπαθήσετε. Με αυτόν τον τρόπο φροντίζετε και προστατεύετε τη σχέση σας που είναι εξίσου σημαντική με τα παιδιά σας.
«Κοιμάται ένας “τρίτος” ανάμεσά μας»
Πλέον είναι πολύ διαδομένο να κοιμούνται τα μωρά με τους γονείς. Δεν λέει κανείς πως αυτό είναι μεμπτό, όμως κι αυτός ο φουκαράς έχει τα δίκια του! Ούτε κι ο άντρας σας θέλει να μεγαλώσει το παιδί του με συναισθηματικά κενά, όπως επίσης δεν θέλει να το ακούει να κλαίει και να σπαράζει. Ωστόσο, θέλει ένα βράδυ να σας πάρει αγκαλιά όπως παλιά, να πείτε (ή και να κάνετε) τα δικά σας, να κοιμηθείτε με τα χέρια ενωμένα και να ξυπνήσετε φρέσκοι το πρωί δίχως παιδικές πατούσες μέσα στα ρουθούνια σας. Ζητάει πολλά;
«Δεν μου δίνει την ευκαιρία να είμαι μπαμπάς»
Και εδώ τα δίκια με το μέρος μας: το μητρικό ένστικτο μας κατεύθυνε να ταΐσουμε, να πλύνουμε, να παίξουμε με το μωρό. Είναι ο ρόλος μας, δοσμένος απ’ τα στερεότυπα και από τη φύση. Υπάρχει, όμως, και το πατρικό ένστικτο κι αυτό που λέμε «πατρική αγάπη». Ο πατέρας δεν βρίσκεται εδώ μόνο για τις πρακτικές δουλειές… θέλει να παίξει με την κόρη του, να κάτσει αγκαλίτσα με το γιο του, να περάσουν ένα σαββατοκύριακο μαζί χωρίς εσάς να δίνετε μονίμως οδηγίες. Μπορεί να μην τα κάνει όπως εσείς, όμως τα κάνει. Και έχει κάθε δικαίωμα να τα διεκδικεί.
«Πότε θα μείνουμε για λίγο μόνοι, σαν οικογένεια; »
Η αλήθεια είναι πως τα Σαββατοκύριακα πλακώνουν φίλοι και συγγενείς και όλη μέρα είστε με χίλιους νοματαίους να σας απασχολούν. Ως πότε, όμως; Το μόνο που ζητάει είναι να μείνετε και λίγο μόνοι σας με τα παιδιά. Να μαγειρέψετε μαζί όπως παλιά, να φάτε, να δείτε μια ταινία. Έρχεται το σαββατοκύριακο κι ενώ εκείνος ονειρεύεται μια εκδρομή με την οικογένειά του, εσείς καλείτε την μάνα, τον πατέρα και τα πεθερικά σας για καφέ. Με το χέρι στην καρδιά, ποια από τις δύο επιλογές μοιάζει πιο ειδυλλιακή;
«Λέει πως τα κακομαθαίνω»
Ναι, το λέμε. Και γιατί να το κρύψουμε άλλωστε, αφού πολλές φορές ισχύει; Πριν το ξαναπούμε, όμως, ας σκεφτούμε το εξής: συνήθως οι μπαμπάδες δουλεύουν περισσότερες ώρες από εμάς, οπότε βλέπουν τα παιδιά λιγότερο. Είναι δύσκολο να εφαρμόσουν το καθημερινό μας πρόγραμμα, κι ακόμα δυσκολότερο να το ακολουθήσουν! Θέλουν να δουν τα παιδιά τους, να παίξουν μαζί τους, να τους πάρουν δώρα και να περάσουν μαζί τους ποιοτικό χρόνο που θα αναπληρώσει την καθημερινή τους απουσία. Και τι έγινε που θα πάνε βόλτα την ώρα του ύπνου ή που θα φάνε ένα μπισκότο παραπάνω; Αυτό που θα τους μείνει τελικά, θα είναι οι όμορφες στιγμές με τον μπαμπά τους. Και σε εσάς αυτό δεν έχει μείνει;
«Γιατί το σεξ είναι μια άλλη ιστορία»
«Σεξ; Τι είναι αυτό;» μας είπε ένας μπαμπάς, ενώ ένας άλλος, απάντησε πως ο μόνος τρόπος για να κάνει ξανά σεξ είναι να αποφασίσει η γυναίκα του ότι ήρθε η ώρα για το δεύτερο παιδί τους. Κι εγώ γυναίκα είμαι και καταλαβαίνω, αλλά μήπως τελικά μοιάζουμε με εκκρεμές που ταλαντεύεται από το ένα άκρο στο άλλο; Μήπως ξεχνάμε τη γυναικεία μας φύση και τις ανάγκες μας; Το σεξ είναι ένα υγιές κι ευχάριστο σπορ που εκτός από τα πλεονεκτήματά του στο σώμα, μας δένει συναισθηματικά με τον άνθρωπο τον οποίο διαλέξαμε να περάσουμε την υπόλοιπη ζωή μας.
Τα παιδιά κάποια στιγμή θα μεγαλώσουν, θα ανοίξουν τα φτερά τους και θα φύγουν μακριά, κι αυτός πρέπει να είναι και ο στόχος μας. Λίγα χρόνια μετά, θα ξυπνήσουμε στο ίδιο κρεβάτι με έναν άνθρωπο που, είτε θα είναι ο άνθρωπός μας, είτε ένας ξένος. Κι αυτό εξαρτάται από το πόσο «ακούμε», υπολογίζουμε και φροντίζουμε τη σχέση μας τώρα.