Καρδιές τρούφας, πραλίνες και κόκκινα κουτιά σε σχήμα καρδιάς. Διαχρονικά σύμβολα του Αγίου Βαλεντίνου για όλους τους ερωτευμένους του κόσμου. Πως όμως έφτασαν να αποτελούν μερικά σοκολατάκια παράδοση για την πιο “γλυκιά” γιορτή του χρόνου;
Μπορεί να μην το γνωρίζετε, αλλά ενώ ο Άγιος Βαλεντίνος έχει τις ρίζες του στη Ρωμαϊκή εποχή, η συνήθεια του να δωρίζει κανείς γλυκά στη συγκεκριμένη γιορτή είναι αρκετά πιο σύγχρονη. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Αρχαίες πηγές αποκαλύπτουν ότι ο Αγ. Βαλεντίνος που πέθανε στις 14 Φεβρουαρίου δεν ήταν μόνο ένας κατά τη Ρωμαϊκή εποχή, αλλά πολλοί. Και κανένας από αυτούς δεν είχε σχέση με τον έρωτα!
Ποιος ήταν τελικά ο Άγιος Βαλεντίνος;
Κάποιοι λένε ότι ο πραγματικός Άγιος Βαλεντίνος ήταν ιερέας που τελούσε παράνομους γάμους για τους στρατιώτες του αυτοκράτορα Κλαύδιου, ενώ άλλοι ότι υπέγραψε ένα γράμμα με την υπογραφή “ο Βαλεντίνος σου”, προς την κόρη του δεσμοφύλακά του, την οποία είχε γιατρέψει από τύφλωση. Καμία από τις παραπάνω ιστορίες όμως δεν αποδείχθηκε ποτέ.
Ο εορτασμός της ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου ως γιορτή των ερωτευμένων στην πραγματικότητα εμφανίστηκε τον 14ο αιώνα και μάλλον προέκυψε χάρη σε ένα ποίημα του Άγγλου Τσώσερ το 1382.
Ο Μεσαίωνας και η Βικτωριανή εποχή
Κατά την περίοδο του Μεσαίωνα, εμφανίζεται μια “τάση” προς τον παράνομο αλλά αγνό έρωτα. Και καθώς η ζάχαρη εκείνη την περίοδο αποτελούσε πολύτιμο υλικό στην Ευρώπη, οι ιππότες περιορίζονταν να χαρίζουν στις δεσποσύνες τριαντάφυλλα και τραγούδια που υμνούσαν την ομορφιά τους.
Μέχρι τις αρχές του 1840 η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου είχε πλέον εξαπλωθεί σχεδόν σε όλο τον αγγλόφωνο κόσμο. Ήταν η χρυσή εποχή του θεού έρωτα, κατά την οποία οι Βικτωριανοί δοξάζουν τον αγνό έρωτα και προσφέρουν στο αντικείμενο του πόθου τους κάρτες και άλλα δώρα.
Την περίοδο αυτή εμφανίστηκε ο Ρίτσαρντ Κάντμπουρι, απόγονος μίας βρετανικής οικογένειας σοκολατοποιίας και υπεύθυνος για τις πωλήσεις σε ένα εξαιρετικά κρίσιμο σημείο στην πορεία της εταιρείας.
Ο Κάντμπουρι είχε πρόσφατα βελτιώσει την τεχνική της δημιουργίας σοκολάτας ώστε να παίρνει αγνό βούτυρο κακάο από ολόκληρους κόκκους, δημιουργώντας ένα γευστικό ρόφημα σοκολάτας που καμία σχέση δεν είχε με αυτά που ήξεραν μέχρι τότε οι Βρετανοί.
Η διαδικασία αυτή είχε ως αποτέλεσμα μία τεράστια ποσότητα κακάο, την οποία ο Κάντμπουρι χρησιμοποίησε για να φτιάξει διάφορες ποικιλίες από αυτό που τότε αποκαλούσαν φαγώσιμη σοκολάτα.
Ο ευφυής κύριος Κάντμπουρι και τα συλλεκτικά κουτιά του
Ο Ρίτσαρντ κατάλαβε ότι το προϊόν αυτό ήταν μια εξαιρετική ευκαιρία για την αγορά και ξεκίνησε να πουλάει τις σοκολάτες του σε όμορφα διακοσμημένα κουτιά που είχε σχεδιάσει ο ίδιος.
Έτσι, δεν άργησαν να έρθουν και τα γνωστά πλέον σε όλους μας κουτιά σε σχήμα καρδιάς. Αν και ο Ρίτσαρντ Κάντμπουρι δεν κατοχύρωσε ποτέ ως πατέντα το σχέδιο αυτό, πιστεύεται ότι είναι ο αυθεντικός δημιουργός του.
Μάλιστα, φρόντισε να παρουσιάσει τα κουτιά αυτά ως κουτιά με διπλή χρήση. Αφού είχαν καταναλωθεί όλες οι σοκολάτες, το κουτί ήταν από μόνο του τόσο όμορφο που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ξανά και ξανά για να φυλάξει κανείς αναμνηστικά κάθε είδους.
Τα κουτιά αυτά αργότερα εξελίχθηκαν και έγιναν ιδιαίτερα περίτεχνα μέχρι και το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η ζάχαρη έγινε πάλι είδος πολυτελείας και οι εορτασμοί για τη γιορτή των ερωτευμένων μειώθηκαν.
Παρ’ όλα αυτά, πολλά κουτιά Κάντμπουρι από την βικτωριανή εποχή υπάρχουν ακόμα και φυλάσσονται ως οικογενειακά κειμήλια ή πολύτιμα αντικείμενα για συλλέκτες.