Η κακοποίηση δεν αφορά μόνο στο κομμάτι της σωματικής βίας. Αγγίζει και εμπεριέχει ένα σύνολο συμπεριφορών τα οποία αφορούν στη σωματική, ψυχική και συναισθηματική μας υγεία και υπόσταση. Κι όμως, η συναισθηματική κακοποίηση είναι εξίσου σημαντική, μπορεί να δημιουργήσει τραύματα τα οποία να διαρκέσουν μία ζωή και τα σκληρά λόγια που δέχεται ένα άτομο να τον επηρεάσουν για όλη του τη ζωή.
Αν δούμε στατιστικές έρευνες, τότε θα διαπιστώσουμε πως η βία αυξήθηκε ανησυχητικά τα χρόνια της κρίσης, γεγονός που μας δείχνει πως τα άγρια ένστικτα των ανθρώπων μπορούν να εκδηλωθούν περισσότερο σε ταραγμένες εποχές. Ας αναλύσουμε λίγο πιο διεξοδικά το φαινόμενο το οποίο είναι πιο εμφανές σε συναισθηματικές σχέσεις.
Σε αντίθεση με τις καθημερινές προστριβές και τις εντάσεις που δημιουργούνται αναπόφευκτα στις σχέσεις μας, στην περίπτωση της συναισθηματικής κακοποίησης δεν έχουμε αυτή τη διαφωνία και την ένταση δύο ανθρώπων οι οποίοι συμμετέχουν ισότιμα: έχουμε μόνο έναν άνθρωπο ο οποίος βάλλεται και μειώνεται ως αξία και ως οντότητα από ένα άλλο άτομο. Ένα άτομο το οποίο έχει χάσει την αξιοπρέπεια και την αυτονομία του μέσα στη σχέση, μπορούμε να το θεωρήσουμε ως ένα άτομο που κακοποιείται συναισθηματικά.
Ο άνθρωπος που κακοποιεί, επιθυμεί να αποδομήσει εντελώς τον άλλο ως άτομο και ως ύπαρξη, σε όλες τις πτυχές της προσωπικότητάς του. Θέλει να τον καταστήσει αδύναμο, να τον απομακρύνει εντελώς από την προσωπικότητά σου. Συνήθως, επιθυμεί να καταντήσει τον άλλο αδύναμο ώστε να τον έχει υποχείριο και να τον εκμεταλλεύεται συναισθηματικά, οικονομικά ή υλικά. Τις περισσότερες φορές μάλιστα επιρρίπτει ευθύνες στο άλλο άτομο, θεωρώντας πως η συμπεριφορά του τον ωθεί στο να συμπεριφέρεται έτσι.
Ο άνθρωπος που κακοποιείται από την άλλη, βιώνει έναν κυκεώνα αρνητικών συναισθημάτων: αισθάνεται μόνος, αβοήθητος, λίγος ως άνθρωπος, απορριπτέος. Τις περισσότερες φορές μάλιστα θεωρεί πως δεν πρέπει να αντιδράσει επειδή δεν θέλει να χαραμίσει τα χρόνια που συνυπάρχει με το άλλο άτομο.
Αυτό που μπορούμε να πούμε είναι πως αυτό που έχει σημασία είναι να αντιληφθούμε πως έχουμε μία μοναδική προσωπικότητα, η οποία ανεξάρτητα από τις καταστάσεις και τη φθορά του χρόνου, αξίζει πάντοτε σεβασμό και εκτίμηση. Γι’ αυτό καλό είναι να επικεντρώνουμε την προσοχή μας όχι στη διατήρηση της σχέσης ή την αλλαγή της συμπεριφοράς του άλλου ατόμου, αλλά στη δική μας ευτυχία και εσωτερική αρμονία. Ας βάλουμε προτεραιότητα τον εαυτό μας.