Τον γνωρίσαμε μέσα από την τηλεοπτική σειρά του Mega «Πολυκατοικία», όμως τώρα ο Αλέξανδρος Γιάννου είναι… Παριζιάνος
Ο ηθοποιός είναι μισός Έλληνας και μισός Γάλλος και πλέον έχει μετακομίσει στην πόλη του φωτός, πριν από 8 χρόνια και ασζολείται με το θέατρο και τον κινηματογράφο.
Την απόφαση την είχε πάρει ήδη από την περίοδο που συμμετείχε στη σειρά, καθώς ήταν κάτι που επιθυμούσε πολύ αλλά ανέβαλε συνεχώς.
«Ήταν μια ανάγκη δική μου να δω και να ανακαλύψω καινούργια πράγματα σε σχέση με το θέατρο, συν το ότι έχω γεννηθεί στο Παρίσι -η μητέρα μου είναι Γαλλίδα- και δεν μου δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να ζήσω ουσιαστικά σ» αυτήν την πόλη. Ηταν κάτι που το ήθελα χρόνια και ίσως κάτι το οποίο είχα ορκιστεί πως θα έκανα. Αν θες, ένα στοίχημα με τον εαυτό μου, να τα παρατήσω όλα καινά σηκωθώ να φύγω,για λίγο, για πολύ,για πάντα… Ποιος ξέρει;», είχε δηλώσει παλαιότερα.
Ο Αλέξανδρος Γιάννου επιοκεντρώθηκε στη δουλειά και δημιούργησε μια θεατρική ομάδα, στην οποία συνεργάζεται με την Ελένη Αποστόλου. Το πρώτο έργο που ανέβασαν ήταν η Γκόλφω, με πρωταγωνίστρια τη Ζωή Χωραφά. ακολούθησε το μιούζικαλ Le bal des abeilles (Ο χορός των μελισσών), όπου εκτός από ον ρόλο του, έπαιζε πιάνο και τραγουδούσε.
Ο 35χρονος ηθοποιός είχε δηλώσει στο παρελθόν ότι:
«Ηθοποιός δεν επιλέγεις να»γίνεις. Είναι μια βαθύτερη ανάγκη να επικοινωνήσεις και να εκφραστείς. Είναι κάτι που σε «τρώει» μέσα σου. Ετσι κι εμένα με»έφαγε»! Και να»μαι εδώ, σχεδόν 10 χρόνια μετά τα πρώτα μου βήματα στη δραματική σχολή και έπειτα στη σκηνή,στην οθόνη, στο πανί. Δεν θυμάμαι ποτέ να ήθελα να κάνω κάτι άλλο πέρα από αυτό, ακόμη και σήμερα, παρά τις όποιες δυσκολίες και πίκρες, γιατί δεν είναι ένα επάγγελμα μόνο φώτα και στρας. Νομίζω πως αν γυρνούσα πίσω τον χρόνο, το ίδιο θα έκανα ξανά και ξανά. Είναι το μόνο πράγμα που με έκανε να νιώθω γεμάτος. Και ίσως διαφορετικός από τους υπόλοιπους. Οχι, καλύτερος, απλώς ξεχωριστός».
Η φετινή συμμετοχή του στη γαλλική ταινία «La trajectoire du homard» του σκηνοθέτη Lionel Nakache έμελλε να του χαρίσει μοναδικές στιγμές στην καριέρα του, αφού το έργο έλαβε βραβείο στο Φεστιβάλ Champs Elysees.