Το άνοιγμα της πόρτας: Μια πολύ συχνή περίσταση που αντιμετωπίζουν οικογένειες με παιδιά. Το ξαφνικό άνοιγμα της πόρτας
Πως το βίωσε το συγκεκριμένο παιδί, ενήλικας σήμερα; Ποια είναι η γνώμη του ειδικού;
Διαβάστε:
Η ιστορία μου ξεκινά από την εφηβεία, όταν ένα βράδυ άνοιξα την πόρτα στο δωμάτιο των γονιών μου και τους πέτυχα να κάνουν άγριο σ…ξ. Και δεν υπερβάλλω. Εκείνο το βράδυ υποτίθεται πως θα έμενα στον κολλητό μου, τελικά χάλασε η φάση και επιστρέφοντας στο σπίτι πήγα να τους πω ότι γύρισα, αλλά έπεσα στο σκηνικό που σας περιέγραψα. Τότε ήμουν 14, σήμερα 28.
Έχουν περάσει 14 χρόνια και ακόμη δεν έχω ξεπεράσει αυτή την εικόνα. Η πρώτη μου σεξουαλική επαφή έγινε στα 20 και αυτό με το ζόρι, δεν ήθελα, ένιωθα πως δεν μπορούσα να λειτουργήσω. Κάθε φορά που έκλεινα τα μάτια μου, τούς έβλεπα μπροστά μου να κάνουν σ…ξ και όλα πήγαιναν λάθος. Και με τους ίδιους από τότε η σχέση μου άλλαξε.
Δεν τους είπα ποτέ τίποτα γιατί ντράπηκα, αλλά από τότε δεν κατάφερα να τους δω με τον ίδιο τρόπο. Καταλαβαίνω πως μπορεί να είμαι υπερβολικός, αλλά δεν ξέρω πώς να το σβήσω από τη μνήμη μου. Το χειρότερο είναι πως με επηρεάζει και στη ζωή μου. Αποφεύγω τις σχέσεις, αποφεύγω το σ….ξ, αποφεύγω κάθε απόλαυση γιατί νιώθω μια αηδία. Δεν ξέρω πώς να το χειριστώ.
Τι ακριβώς δεν ξέρεις πώς να χειριστείς; Ότι οι γονείς σου, δύο νέοι άνθρωποι, ειδικά πριν από 14 χρόνια, έκαναν σ….ξ, όπως ακριβώς ήθελαν, στο σπίτι τους, ενώ νόμιζαν πως ήταν μόνοι; Αυτός είναι λόγος χαράς και όχι αηδίας.
Αντιλαμβάνομαι πως στην εφηβεία όλο αυτό μπορεί να μοιάζει περίεργο. Κανείς δεν θέλει να δει τους γονείς του να κάνουν σεξ, αλλά, αν τύχει, δεν είναι και το τέλος του κόσμου.
Βασικά βρίσκω τη στάση σου εξαιρετικά ανώριμη, να κρατάς αυτήν τη στιγμή 14 χρόνια και να λες πως σου κατέστρεψε την ερωτική ζωή.
Μήπως πίσω από αυτήν τη δικαιολογία κρύβεις άλλα θέματα που αποφεύγεις επιμελώς να αντιμετωπίσεις; Μήπως θα έπρεπε να μιλήσεις με κάποιον ψυχολόγο να δεις τι κρύβει όλη αυτή η υπερβολική αντίδραση που κρατάει τόσα χρόνια;
Στην προκειμένη το πρόβλημα είναι καθαρά δικό σου και θεωρώ πως άργησες πολύ να το λύσεις, όχι πως είναι αργά, αλλά αφού σε επηρέαζε τόσο πολύ, έπρεπε να ασχοληθείς και όχι να το κρύβεις κάτω από το χαλί.