Τιμωρεί τον εαυτό του: Ζευγάρια κάθε είδους τυγχάνει να διαφωνούν σε αυτό το θέμα όταν οι θρησκευτικοί κανόνες δεν συμβαδίζουν με τον τρόπο ζωής και των δύο
Με το αγόρι μου είμαστε μαζί περίπου 1 χρόνο. Γνωριστήκαμε μέσω εφαρμογής και μου πήρε καιρό για να τον πείσω να με εμπιστευτεί και να γνωριστούμε από κοντά. Ακόμα και τότε όμως, άργησε πολύ να χαλαρώσει και να δεχτεί πως είμαστε σε σχέση κανονικά.
Για να σε βάλω λίγο στο κάδρο, έχει μεγαλώσει σε χωριό της επαρχίας, σε ιδιαίτερα θρησκόληπτη οικογένεια, κάτι που φέρει και ο ίδιος μέχρι σήμερα και ας είναι 29. Εγώ πάλι δεν είναι ότι δεν πιστεύω, απλώς μου είναι αδιάφορες οι θρησκείες και τα θεία.
Όπως αντιλαμβάνεσαι λοιπόν, η βαθιά πίστη του στον Θεό, τού δημιουργεί ενοχές και τύψεις για το γεγονός ότι είναι γκέι και για να εξιλεωθεί τηρεί ευλαβικά νηστείες, εκκλησιασμούς, προσευχές κ.λπ.
Στην αρχή ομολογώ πως έβρισκα κάπως χαριτωμένη αυτήν τη συστολή. Μου άρεσε που ήταν ντροπαλός, μαζεμένος. Στην πορεία όμως, κατάλαβα πως όλο αυτό πήγαζε επειδή ντρεπόταν γι’ αυτό που ήταν και τιμωρούσε τον εαυτό του υποβάλλοντάς τον σε στερήσεις -κυρίως- σαρκικές.
Για παράδειγμα στις νηστείες, θεωρεί αδιανόητο πως θα κάνουμε σεξ ή έστω θα βγούμε έξω για ποτό ή φαγητό. Και αν καμιά φορά προκύψει, θα τη βγάλει όλη την υπόλοιπη ώρα με προσευχές για να ξεπλύνει το αμάρτημα.
Σημείωσε, στο μεταξύ, πως μένει ακόμη με τους γονείς του, και αυτό καθόλου δεν βοηθά την κατάσταση. Άσε που υποψιάζομαι ότι κάτι έχουν καταλάβει και τον ωθούν όλο και περισσότερο στην εκκλησία για να «ισιώσει».
Προσπάθησα να του μιλήσω, να τον κάνω να καταλάβει πως δεν κάνουμε κάτι κακό. Πως ο Θεός του μάς έφτιαξε έτσι και αυτό δεν μπορεί να είναι αμαρτία. Όπως ούτε η αγάπη μπορεί να είναι αμαρτία σε καμία μορφή της.
Ενώ δείχνει να καταλαβαίνει όσα του λέω, στο τέλος της ημέρας επιστρέφει σε αυτήν την άρρωστη κατάσταση. Δεν ξέρω αν έχω άλλες αντοχές να μείνω κοντά του, αλλά ξέρω πως αν τον αφήσω κι εγώ η κατάληξή του δεν θα είναι καλή.
Τιμωρεί τον εαυτό του: Η γνώμη του ειδικού
«Η αγάπη δεν μπορεί να είναι αμαρτία σε καμία μορφή της». Αυτή σου η φράση θα έπρεπε να συνοψίζει όλο το νόημα της ύπαρξής μας. Γιατί ναι, η αγάπη δεν είναι αμαρτία, δεν μπορεί να είναι αμαρτία και αυτό οφείλουμε όλοι να το αντιληφθούμε. Και αν υπάρχει Θεός, η αγάπη είναι το βασικό του χαρακτηριστικό.
Όλα τα υπόλοιπα είναι δημιουργήματα μερικών για να χειραγωγούν και να κατευθύνουν τις μάζες ώστε οι ίδιοι να μπορούν να κάνουν τα χειρότερα. Στο προκείμενο τώρα. Η πίστη είναι κάτι πολύ προσωπικό και ιδιαίτερο για τον καθένα και εννοείται πως κανείς δεν έχει δικαίωμα να μας κρίνει γι’ αυτό.
Ωστόσο όταν γίνεται εμμονή και φόρτωμα που μας καταστρέφει τη ζωή, τότε υπάρχει πρόβλημα βαθύ. Ο φίλος σου προφανώς έχει φορτωθεί με πολλά τραύματα και ενοχές, με την πίστη να είναι η μόνη του διέξοδος.
Από αυτά που περιγράφεις όμως, αυτή του η διέξοδος έχει γίνει στην ουσία η φυλακή του που δεν τον αφήνει να πάρει ανάσα. Αυτήν τη στιγμή το μοναδικό του οξυγόνο είσαι εσύ και αν θες να βοηθήσεις καλό θα είναι να του δώσεις επιλογές, να δει κι άλλα πράγματα τα οποία ίσως τον βοηθήσουν να ανοίξει το μυαλό του και να πετάξει τις ενοχές από πάνω του.
Σίγουρα, μια επίσκεψη σε κάποιον ειδικό επιστήμονα να έλυνε αυτά τα δεσμά. Από την άλλη, σαφώς και δεν είσαι υποχρεωμένος να βιώνεις αυτήν την κατάσταση αν δεν θες και το να σκέφτεσαι ποια θα είναι η κατάληξή του χωρίς εσένα, δεν μπορεί να γίνει τροχοπέδη στη δική σου ζωή.
Ζύγισε τα θέλω και τις αντοχές σου και αφού καταλήξεις, τότε θα ξέρεις και πώς θα χειριστείς την κατάσταση.