Με υποτιμά ο ίδιος μου ο πατέρας: Θέλει κότσια να πας από τη θεωρία στην πράξη. Πολλά τα παραδείγματα ντροπής που ακόμα και σήμερα θέλουν τη γυναίκα να κάνει αυτό κι εκείνο γιατί έτσι πρέπει κατά τη ηλίθια γνώμη τους πάντα
Δυστυχώς μπορεί να ζούμε στο 2024 αλλά φαίνεται πως οι διαχωρισμοί κάθε τύπου δεν μας έχουν εγκαταλείψει ακόμη. Μπορεί πολλοί πλέον να έχουν ευαισθητοποιηθεί και να προσπαθούν να επιτύχουν μία πιο δίκαιη κοινωνία όμως πίσω από τις κλειστές πόρτες των σπιτιών σε πολλές περιπτώσεις επικρατεί ένα άλλο κλίμα.
Η αναγνώστρια της σημερινής μας ιστορίας αποφάσισε να μοιραστεί μαζί μας το δικό της παράπονο σχετικά με τον πατέρα της. Φαίνεται πως σύμφωνα με την ίδια ο πατέρας της, την μεταχειρίζεται διαφορετικά και την υποτιμάει σε σύγκριση με τα αδέρφια της επειδή είναι γυναίκα.
Ονομάζομαι Ελπίδα και είμαι η μικρότερη της οικογένειας. Συγκεκριμένα έχω τεράστια διαφορά ηλικίας με τα αδέρφια μου. Εκείνα είναι κοντά 50 χρονών και ‘γω είμαι 26. Έχω άλλα δύο αδέρφια λοιπόν, άντρες και οι δυο. Η αλήθεια είναι πως από μικρή ήμουν διαφορετική από την υπόλοιπη οικογένεια.
Σίγουρα σε μερικούς τομείς ήμουν το καλομαθημένο της, αφού με τα αδέρφια μου έχω άριστες σχέσεις. Και με την μητέρα μου. Με τον πατέρα μου έχουμε τα πάνω μας και τα κάτω μας. Ο πατέρας μου είναι 76 χρονών και οι πεποιθήσεις του είναι ξεπερασμένες.
Δεν υπήρξε ποτέ ιδιαίτερα καλός πατέρας, διότι και τα αδέρφια μου έχουν παράπονα από αυτόν για συχνούς καυγάδες με την μαμά μέσα στο σπίτι, κακοποιητικές συμπεριφορές και απόψεις όπως “είσαι γυναίκα οπότε είσαι π@@@ οπότε όλα τα περιμένω”.
Βέβαια όταν γεννήθηκα εγώ αυτά τα περιστατικά είχαν ελαττωθεί και πλέον οι δυο τους είναι πιο δεμένοι από ποτέ. Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω αυτό. Παρόλα αυτά ο πατέρας μου ακόμη έχει μερικές άσχημες αντιλήψεις παρόλο που δεν έχει καμία σχέση με τον άντρα που υπήρξε στο παρελθόν.
Σαν γυναίκα λοιπόν από μικρή ήμουν διαφορετική. Διάβαζα πολλά βιβλία φιλοσόφων, ήθελα να μαθαίνω όλο και περισσότερα πράγματα, προσπαθώ να αλλάξω και με πράξεις πράγματα στον κόσμο που δεν μου αρέσουν. Μαγειρεύω αφιλοκερδώς ας πούμε για τους άστεγους σε μία συλλογική κουζίνα.
Όλοι στην οικογένεια αλλά και στους φίλους παραδέχονται ότι ξέρω παραπάνω πράγματα από ότι εκείνοι και με θεωρούν έξυπνη. Όχι ότι εμένα με ένοιαζε ποτέ αυτό αλλά θα δείτε που θέλω να καταλήξω. Ο πατέρας μου δεν το πιστεύει αυτό για μένα.
Μπορεί να κάνω χίλιες σωστές πράξεις αλλά όταν κάνω αυτό το ένα λάθος ξεκινάει τα υποτιμητικά σχόλια. “Είσαι ηλίθια, σαν την μάνα σου”, “καθόλου μυαλό δεν έχεις” και τέτοια. Αυτό φυσικά δεν συμβαίνει με τα αδέρφια μου, τα οποία έχουν κάνει τραγικά λάθη αλλά έχει την υπομονή και την διάθεση να κάτσουν κάτω, να μιλήσουν και να βρουν μία άκρη.
Τα αδέρφια μου μπορούν να του αντιμιλούν, εγώ πρέπει να κατεβάζω το κεφάλι. Ακόμη και μικρότερη θυμάμαι ότι τα αδέρφια μου μου εξιστορούσαν πάρτι που έκαναν στο σπίτι και κοπέλες που έφερναν. Εγώ όχι μόνο δεν μπορούσα να φέρω το αγόρι μου στο σπίτι να κάτσουμε όλοι μαζί αλλά μέχρι τα 23 του έκρυβα ότι έχω και σχέση.
Τα τελευταία χρόνια είχαν αλλάξει τα πράγματα. Είχα κάνει μία σοβαρή σχέση με έναν άνθρωπο και μετακόμισα μαζί του. Εφόσον δεν με έβλεπε κάθε μέρα, όταν με έβλεπε ήταν γλυκός και χαμογελαστός μαζί μου. Όμως πριν 2 μήνες χώρισα και επειδή το σπίτι ήταν νοικιασμένο στο όνομα του πρώην μου τα μάζεψα και γύρισα στο πατρικό μου.
Ψάχνω για σπίτι βέβαια αλλά ξέρετε πως είναι τα πράγματα με τα εξωφρενικά υψηλά ενοίκια για σπίτια που έχουν το μαύρο τους το χάλι. Παραγνωριστήκαμε λοιπόν με τον πατέρα μου και πάλι και ξεκίνησαν πάλι τα ίδια.
Τσακωμοί για τα ρούχα που φοράω παρόλο που είμαι 27 χρονών μουλάρα, κριτική για το ότι χώρισα και δεν έκατσα να υπομείνω το κέρατο, κριτική για το ότι δουλεύω πολύ και δεν βάφομαι αρκετά οπότε ποιος θα με κοιτάξει και πότε θα κάνω παιδιά και γυναίκα χωρίς παιδί ίσον μισή γυναίκα κλπ.
Περνάω ερwτική απογοήτευση. Προσπαθώ να διαχειριστώ ότι ο πρώην μου με απάτησε. Προσπαθώ να μην χρεώνω ευθύνες σε μένα αν και μου είναι εξωφρενικά δύσκολο. Θεωρώ τον εαυτό μου άσχημη και αντιερwτική για να βρεθεί ένας άλλος να με απατήσει.
Προσπαθώ να δεχτώ την ήττα του να γυρίζεις πίσω στην μαμά και στον μπαμπά ενώ κανονικά κανόνιζες να παντρευτείς. Και έχω και τον πατέρα μου να με υποτιμάει, να μου στρίβει το μαχαίρι στην πληγή και την μάνα μου να μου λέει “μην του δίνεις σημασία, γέρος άνθρωπος είναι”. Κουράστηκα.