Μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο από τη φτωχική Σπάρτη ξεκινά το ταξίδι της προς το νέο κόσμο η οικογένεια Ψυχογιού. Εγκαθίστανται στην Αϊόβα και το 1957, έρχεται στον κόσμο ο γιός τους Λούι Ψυχογιός που απέκτησε από τα εφηβικά του χρόνια πάθος με την τέχνη της φωτογραφίας. Ως έφηβος, εργάστηκε ως εκπαιδευόμενος φωτορεπόρτερ στην Telegraph Herald. Κατά το διάστημα αυτό εργάστηκε επίσης για το F. I. S. T.
Ο Λούϊ Ψυχογιός φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Μιζούρι, με ειδίκευση στο φωτορεπορτάζ. Το 1980, σε ηλικία 23 ετών, προσελήφθη από το National Geographic και παρέμεινε στο περιοδικό για 17 χρόνια. Λάτρευε και λατρεύει τις καταδύσεις και αυτό το πάθος τον οδήγησε στο να ενδιαφερθεί για την προστασία της θαλάσσιας ζωής. Το 2009 σκηνοθέτησε και εμφανίστηκε στο μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ The Cove, η οποία κέρδισε Όσκαρ για το Καλύτερο Ντοκιμαντέρ. Έχει πάρει πολλά βραβεία για την φωτογραφία, την πρώτη θέση στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Τύπου και στο Hearst Award. Επιπλέον, έχει συνεργαστεί με περιοδικά όπως το Σμιθσόνιαν, Ανακαλύψεις, GEO, Time, και οι φωτογραφίες του μέχρι σήμεραφιλοξενούνται σε δεκάδες περιοδικά, μεταξύ αυτών τα «Τime», «Νewsweek», «Fortune» και «Sports Ιllustrated».
Η σφαγή των δελφινιών και ο «σωτήρας» τους
Ένα μάλλον τυχαίο περιστατικό, άλλαξε άρδην τον τρόπο επαγγελματικής του σκέψης, αλλά και τη ζωή του γενικότερα. Υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας σε μια σφαγή ζώων σε σφαγείο το 1986 και αποφάσισε ότι δεν πρόκειται να ξαναδοκιμάσει κρέας στη ζωή του. Φανατικός οικολόγος, ο Ψυχογιός οδηγεί μόνο ηλεκτρικό αυτοκίνητο, έχει εγκαταστήσει στο σπίτι του δεκάδες φωτοβολταϊκά πάνελ που καλύπτουν τις ενεργειακές ανάγκες της οικογένειάς του. Στο ντοκιμαντέρ που του χάρισε το όσκαρ παρουσιάζει ένα τεράστιο οικολογικό έγκλημα.
Αναπτύσσοντας την οικολογική του συνείδηση, σήμερα βρίσκεται να και χρησιμοποιώντας τις γνώσεις του και την επαγγελματική του κατάρτιση, δημιούργησε την κινηματογραφική ταινία ο «Ορμος» (Τhe Cove), με την οποία παρουσίασε ένα τεράστιο οικολογικό έγκλημα.
Το ντοκιμαντέρ, το οποίο δεν έχει να κάνει μόνο με τη σφαγή των δελφινιών, αλλά και με την υγεία των ανθρώπων, καθώς στην Ιαπωνία τρώνε το κρέας του δελφινιού, το οποίο έχει αποδειχθεί από ειδικές μετρήσεις, ότι είναι ιδιαιτέρως τοξικό, αφού περιέχει υδράργυρο σε ποσότητες που είναι επικίνδυνες για παιδιά και εγκύους. Σύμφωνα με τον Ψυχογιό, οι ετικέτες στην αγορά της Ιαπωνίας δεν αναγράφουν την τοξικότητά του, πολλές φορές το κρέας δελφινιού πωλείται ως κρέας φάλαινας που είναι πιο ακριβό, ενώ σε ορισμένες περιοχές, οι γονείς αναγκάζουν τα παιδιά τους να το τρώνε από μικρά, για να συνηθίζουν στη γεύση.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι ο Ψυχογιός αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες κατά την κινηματογράφηση του ντοκιμαντέρ. Στο Ταϊτζί, ένα μικρό ψαροχώρι στον Ειρηνικό Ωκεανό, όπου κανείς δεν μπορεί να φανταστεί το οικολογικό έγκλημα που συντελείται, τα πράγματα μπορούν να γίνουν αρκετά επικίνδυνα. Στον όρμο που για έξι μήνες οι ντόπιοι σφάζουν τα δελφίνια, δεν μπορεί να πλησιάσει κανείς, καθώς φρουρείται από την τοπική αστυνομία.
Ο Ελληνοαμερικανός σκηνοθέτης και οι συνεργάτες του αναγκάστηκαν να μεταμφιεστούν προκειμένου να μη γίνουν αντιληπτοί κατά την περίοδο της κινηματογράφησης, χρησιμοποίησαν μεθόδους πολέμου, θερμικές και κρυφές κάμερες, δύτες και στολές παραλλαγής, προκειμένου να συλλέξει το απαραίτητο υλικό.
Σύμφωνα με ακτιβιστές, συνολικά κάθε χρόνο 23.000 δελφίνια σφάζονται στον όρμο του Ταϊτζί. Όσα δεν τα σκοτώνουν τα πουλάνε σε πάρκα αναψυχής σε όλο τον κόσμο, με τις τιμές να κυμαίνονται από 145.000 έως 200.000 δολάρια ανά θηλαστικό.
Έρχεται στη Θεσσαλονίκη, στο φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ
Ο βραβευμένος με Όσκαρ Λούι Ψυχογιός έρχεται στο 21οΦεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και επιλέγει αγαπημένα του ντοκιμαντέρ άλλων δημιουργών από όλο τον κόσμο για να τα παρουσιάσει στο κοινό της διοργάνωσης. Ο Λούι Ψυχογιός αναζωπυρώνει με κάθε του έργο τον παγκόσμιο διάλογο για την καταστροφική επέμβαση του ανθρώπου στον πλανήτη. Μας προσκαλεί να αναθεωρήσουμε την κυριαρχία μας στον κόσμο, τη σχέση μας με τα ζώα, το φαγητό και τις πραγματικές μας ανάγκες. Ο πολυπράγμων δημιουργός είναι ένας παθιασμένος ντοκιμαντερίστας, ταυτόχρονα όμως υπηρετεί άλλη μια μεγάλη του αγάπη, τη φωτογραφία, την οποία αποθέωσε επί σχεδόν 20 χρόνια ως σταθερός συνεργάτης του περιοδικού National Geographic. Η κάμερα είναι το εργαλείο για να δείξει τι συμβαίνει στον πλανήτη μας, είτε γυρίζει ντοκιμαντέρ είτε φωτογραφίζει τον βυθό στις αμέτρητες καταδύσεις του. Μάλιστα, ο ίδιος είναι και ιδρυτής του Συλλόγου Προστασίας των Ωκεανών (Oceanic Preservation Society), ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού με στόχο την ενημέρωση, την ευαισθητοποίηση και την παρακίνηση σε αλλαγή σε ό,τι αφορά στους ωκεανούς του κόσμου μας.
Για το κοινό του 21ουΦεστιβάλ, ο Ψυχογιός έχει επιλέξει ντοκιμαντέρ ακτιβιστικά, αποκαλυπτικά, μαχητικά, τα οποία βάζουν σε πρώτο πλάνο την προστασία του πλανήτη μας που υποφέρει από την ανθρώπινη παρέμβαση, τονίζοντας πως δεν είναι αργά για λύσεις, αρκεί να υπάρχει θέληση και δράση.
Οι ταινίες:
ChasingCoral του Τζεφ Ορλόφσκι (ΗΠΑ, 2017). Δείτε σε δωρεάν προβολή μια γεμάτη σασπένς υποβρύχια περιπέτεια που εκτυλίσσεται στους κοραλλιογενείς ύφαλους του κόσμου. Εκεί, ένα πολύτιμο οικοσύστημα απειλείται με μαζική καταστροφή, συμπαρασύροντας αλυσιδωτά όλον τον πλανήτη.
Earthlings του Σον Μόνσον (ΗΠΑ, 2005). Μια ταινία-σοκ σε αφήγηση του Χοακίν Φίνιξπου αποκαλύπτει με κρυφές κάμερες εικόνες φρίκης για την εκμετάλλευση των ζώων από τον άνθρωπο. Μια ταινία για θεατές με γερό στομάχι. Οι δημιουργοί του προειδοποιούν ότι οι σκηνές που περιέχει είναι από τις πιο σκληρές που έχουν βγει ποτέ στη οθόνη και είναι αληθινές. Δεν είναι τυχαίο που πολλοί θεατές ύστερα από την προβολή της, επαναθεώρησαν την κρεατοφαγία. Το φεστιβάλ εντόπισε μια σπάνια κόπια μέτριας ποιότητας και θα την παρουσιάσει για πρώτη φορά σε μεγάλη οθόνη στην Ελλάδα σε ειδική δωρεάν προβολή στην αίθουσα Τάκης Κανελλόπουλος.
AnInconvenientTruth του Ντέιβιντ Γκούγκενχαϊμ (ΗΠΑ, 2006): Βραβευμένο με Όσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ το φιλμ παρακολουθεί τον πρώην Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Αλ Γκορ ο οποίος παρουσιάζει ένα δυστοπικό όραμα για το μέλλον του πλανήτη που κινδυνεύει λόγω της υπερθέρμανσης.
WhattheHealth των Κιπ Άντερσεν & Κίγκαν Κουν (ΗΠΑ, 2017): Η ταινία αποκαλύπτει μια «συνομωσία» με εκατομμύρια θύματα – πώς διάφοροι οργανισμοί υγείας, φαρμακοβιομηχανίες, εταιρίες ζωικών προϊόντων αλλά και κυβερνητικοί φορείς συνεργάζονται σιωπηρά εις βάρος της υγείας των αμερικανών πολιτών.
EndoftheLine του Ρούπερτ Μάρεϊ (Ηνωμένο Βασίλειο, 2009): Το μεγαλύτερο ποσοστό της θαλάσσιας ζωής θα έχει εξαφανιστεί ως το 2048, προειδοποιεί το φιλμ. Βασική αιτία, η υπεραλίευση. Πώς θα βρούμε τη χαμένη ισορροπία ανάμεσα σε κατανάλωση και οικολογία;
