«3 κεριά αρκούν για να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ; Αρκούν για να ξορκίσω το κακό; Αρκούν;
3 χρόνια πριν, την ίδια ακριβώς ώρα, ανήμερα των 3 Ιεραρχών δεχόμουν 3 σφαίρες. Τάχθηκα, βαφτίστηκα, κατηχήθηκα στους 3 Ιεράρχες.. 3 χρόνια μετά και ακόμα δεν έχω βρει τον τρόπο εκείνο που θα μπορέσει να εκφράσει το βαθύτερο μου «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ». Ευχαριστώ που είμαι ζωντανός, ευχαριστώ που έχω την υγεία μου, ευχαριστώ που είμαι ακέραιος. Ευχαριστώ που έχω δίπλα μου ανθρώπους αληθινούς, φίλους πραγματικούς κ όχι «σκιές», όπως στην «αλληγορία του σπηλαίου» του Πλάτωνα. «Σκιές» που παίρνουν τη μορφή μια ψεύτικης κατασκευασμένης πραγματικότητας, «σκιές» που αποτελούν την πραγματικότητα ανθρώπων φυλακισμένων και μυαλών που ζουν στη φυλακή της απληστίας, του φθόνου, της ανάγκης να ξεχωρίσουν με όποιο τρόπο και όποιο κόστος.
Σήμερα συνειδητοποίησα πως ο αριθμός 3 είναι παντού στη ζωή μου. Έχω φλερτάρει με το θάνατο 3 φορές, έχω δεχθεί 3 σφαίρες, έχω δοκιμαστεί μέσα από 3 δικαστήρια. Και 3 χρόνια μετά, είμαι εδώ, δυνατός, καθαρός, αληθινός. Και όταν γύρω μου βλέπω «σκιές» γελάω, γελάω με την ομορφιά της ζωής, με τα συναισθήματα που γεννά ξανά κ ξανά ο έρωτας και οι μικρές στιγμές καθημερινότητας με δικούς μου φίλους και ανθρώπους. Και σκέφτομαι, πως η αγάπη μέσα μας κάνει θαύματα και η ζωή από μόνη της τα φέρνει έτσι που ξαφνικά βλέπεις τις «σκιές» αυτές να χάνονται.. Παρατηρείς και ξαναλές: ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ».
