O ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει για να αποδεικνύει ότι στην Ελλάδα το ερώτημα «μα πόσο χειρότερα να πάνε τα πράγματα» δεν έχει όρια, δεν υπόκειται σε κάποιους φυσικούς ή μεταφυσικούς περιορισμούς. Το βαρέλι δίχως πάτο περιγράφει επακριβώς την κατάσταση. Και εκεί που νόμιζες ότι η συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ ήταν ο πάτος, ξαφνικά βγαίνει ότι και τις ελάχιστες και τυπικές διευθετήσεις που είχαν αναλάβει οι Σκοπιανοί δεν τις έχουν εφαρμόσει.
γράφει ο Ναπολέων Λιναρδάτος
Και ενώ οι Σκοπιανοί είχαν ήδη αρχίσει τις παραβιάσεις σε μια συμφωνία που τους τα έδινε όλα, στην Ελλάδα μια πλειοψηφία εξαγορασμένων βουλευτών ήταν έτοιμη για να ψηφίσει μια παράδοση άνευ όρων, ως αν η Ελλάδα να είχε ηττηθεί ολοκληρωτικά σε έναν πόλεμο. Την ίδια ώρα στο Νταβός ο κ. Ζάεφ θα έχει συνάντηση με τον μεγαλοεπενδυτή Τζορτζ Σόρος, όπου θα έχουν αρχίσει να εορτάζουν την εύκολη νίκη επί της Ελλάδας.
Η λαχτάρα των Σκοπιανών γι’ αυτή τη νίκη ήταν ξεκάθαρη από τότε που βγήκαν τα πρακτικά των συνεδριάσεων των αρχηγών των Σκοπίων – «Πρέπει να βιαστούμε» και «Ο Τσίπρας είναι θετικότερος από τον Παπανδρέου. Θέλει λύση. Δεν ορκίστηκε ενώπιον της Εκκλησίας, είναι πιο ελεύθερος».
Αυτή η «ελευθερία» του κ. Τσίπρα δεν ήταν τίποτε παραπάνω από το να είναι έτοιμος να πει το «ναι» σε όλα, να ανατρέψει όλα όσα διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις είχαν υπερασπιστεί ακόμα και όταν δέχονταν ισχυρές πιέσεις. Ετσι στη Βουλή είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε γιατί ένας Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Ανδρέας Παπανδρέου και ένας Φρανσουά Μιτεράν ήταν ακροδεξιοί και εθνικιστές.
Το μόνο θετικό σε μια άθλια εβδομάδα ήταν η στάση των Ελλήνων πολιτών που έδωσαν το πατριωτικό «παρών» στο Σύνταγμα. Δεν διαδήλωσαν για να τους δώσει το κράτος-αφέντης κάποιο επίδομα, έναν διορισμό, να τους κάνει ένα ρουσφέτι. Κατέβηκαν να διαδηλώσουν για μια ιδέα και μια ιστορία που ξεπερνά τα προσωπικά τους συμφέροντα, που υπερβαίνει κατά πολύ τις καθημερινές τους ενασχολήσεις και αγωνίες σε καιρούς οικονομικά και κοινωνικά πολύ δύσκολους.
Αυτοί οι νοικοκυραίοι, που η Αριστερά τούς ονομάζει Παντελήδες, αψήφησαν τους λιβέλους από την κυβέρνηση, την προπαγάνδα από τα ΜΜΕ και την τρομοκρατία και τη βία των κουκουλοφόρων παρακρατικών. Εξω από τη Βουλή διαδήλωναν αυτοί, εντός της Βουλής όλος αυτός ο συρφετός των πρώην αγανακτισμένων αγωνιστών της Αριστεράς που μόλις βολεύτηκαν στις υπουργικές, βουλευτικές και στις θέσεις μετακλητών ξέχασαν και Μνημόνια και υπερταμεία και το «ιμπεριαλιστικό» ΝΑΤΟ και -μαζί με τους εξαγορασμένους τους βουλευτές- πούλησαν τη Μακεδονία για να κρατήσουν λίγο ακόμα «την κουτάλα μαζί με τα ζουμιά», όπως έλεγε το τραγουδάκι που άκουγαν στις καταλήψεις.