Ο Χρήστος Γιαλιάς στην Αλβανία δραστηριοποιούνταν στην εμπορία κρεάτων ενώ είχε επιχειρήσει να ανοίξει και ξενοδοχείο
Ο Χρήστος Γιαλιάς ήταν ένας επιχειρηματίας με πολλά «ανοίγματα» σε Ελλάδα, Αλβανία αλλά και Ιταλία. Στην Ελλάδα οι τελευταίες του δραστηριότητες δεν πήγαιναν και τόσο καλά, πληροφορίες αναφέρουν ότι σκεφτόταν κατά διαστήματα να πουλήσει το ντελικατέσεν που είχε στα Βόρεια Προάστια ενώ είχε βάλει λουκέτο σε επιχείρηση που είχε ανοίξει στη Μάνδρα.
Μάλιστα τον τελευταίο καιρό εξέφραζε ανησυχίες στο στενό του περιβάλλον όσον αφορά το σπίτι – φρούριο που διέμενε καθώς φοβόταν ότι θα το χάσει.
Στην Αλβανία δραστηριοποιούνταν στην εμπορία κρεάτων ενώ είχε επιχειρήσει να ανοίξει και ξενοδοχείο. Το ξενοδοχείο όμως δεν κατάφερε ποτέ να το λειτουργήσει καθώς τα «έσπασε» με τον συνεργάτη του και βρίσκονταν σε δικαστική διαμάχη ενώ το κρεοπωλείο που είχε στα Τίρανα το είχε κλείσει.
Αυτό όμως που του είχε στοιχήσει πολύ ήταν το εργοστάσιο εμπορίας κρεάτων στην Κορυτσά το οποίο μέσα σε μια νύχτα πήγε σε άλλα χέρια με τον επιχειρηματία να ανοίγει κι εκεί νέο μέτωπο.
Ήταν όμως πολύ επίμονος και παρά το ότι κάποιοι του άρπαζαν επιχειρήσεις μέσα απο τα χέρια εκείνος συνέχιζε να στοχεύει σε νέα επαγγελματικά ανοίγματα, αυτή τη τη φορά όμως έχοντας δίπλα του συγκεκριμένα άτομα που εμπιστευόταν τυφλά.
Είχε εκφράσει λοιπόν την επιθυμία να δραστηριοποιηθεί στην Ιταλία και να ασχοληθεί με την εστίαση. Αγαπούσε πολύ τη χώρα και είχε αδυναμία στη λίμνη Κόμο, μάλιστα εκεί είχε αποκτήσει 2 βίλες.
Είχε ωστόσο μεγάλη αδυναμία και στο ποδόσφαιρο και πριν λίγο καιρό σε συζήτηση που είχε με φίλο του, του είχε πει πως ήθελε να ασχοληθεί ξανά με τα γήπεδα.
Ένας άνθρωπος πολύ δραστήριος που παρά το γεγονός ότι κάποιοι επιδίωκαν την οικονομική του εξάντληση εκείνος προχωρούσε.
Όσοι τον γνώριζαν καλά τον χαρακτηρίζουν ως δοτικό και «ανοιχτοχέρη» που σπάνια έλεγε όχι σε κάποιον όταν του ζητούσε βοήθεια. Ήταν αυτοδημιούργητος και «πονούσε» τη δουλειά καθώς πάλεψε πολύ για να εξελιχθεί.
Ήταν ντόμπρος και δεν δίσταζε να χαλάσει σχέσεις αν ήξερε ότι είχε δίκιο. Στα λόγια ήταν «μετρημένος» και δεν ανοιγόταν πολύ ειδικά μετά τις επαγγελματικές αποτυχίες που είχε -κυρίως στην Αλβανία.
«Σκληρός στις μπίζνες αλλά ευαίσθητος όταν του ζητούσε κάποιος δουλειά» λένε οι συνεργάτες του. Τέσσερις μήνες πριν είχε τηλεφωνήσει σε φίλο του ζητώντας του να προσλάβει γνωστό του στην επιχείρησή του.
Του άρεσε πολύ να ζει τη ζωή και να ταξιδεύει κάτι που είχε στερηθεί λόγω της σκληρής δουλειάς.
“5 χρόνια έχω να πάω διακοπές” έλεγε σε φιλικό του πρόσωπο πριν μια εβδομάδα.
Ο Χρήστος Γιαλιάς σύμφωνα με αστυνομικές πηγές δεν είναι μια εκτέλεση που κρύβει πληρωμένο συμβόλαιο θανάτου λόγω ανοίγματος σε παράνομες δραστηριότητες. Κάτι τέτοιο άλλωστε δεν προκύπτει απο την μέχρι τώρα έρευνα. Για τους αστυνομικούς είναι μια εκτέλεση που έχει ως κίνητρο προσωπική διαφορά. Οι αστυνομικοί έχουν στα χέρια τους πρόσωπα που πέρασαν απο την επαγγελματική του ζωή και πρόσωπα που είχε εκφράσει τη δυσφορία του.
Εκτιμούν ότι αυτός που ήθελε να τον βγάλει από την μέση δεν είχε φυσική παρουσία στην εν ψυχρώ δολοφονία και έβαλε άλλους να το κάνουν οι οποίοι δεν αποκλείεται να γνώριζαν και προσωπικά το θύμα ή να είχαν ακούσει πολλά γι αυτόν.
Ο τρόπος που δολοφονήθηκε ο Χρήστος Γιαλιάς δεν δείχνει ότι απλά κάποιος ήθελε να τον βγάλει απο τη μέση, αλλά ότι αυτός που το έκανε ήθελε να αφήσει και τεράστιο πόνο σε εκείνους που έμειναν πίσω και που είδαν τον άνθρωπό τους να καίγεται ζωντανός.