Οι πανηγυρισμοί της Νεολαίας Μετακλητών ΣΥΡΙΖΑ για την αύξηση του κατώτατου μισθού μόνο ως προσβολή προς τη νοημοσύνη και τον κόπο των νέων εργαζομένων μπορεί να αντιμετωπιστεί: Την ώρα που η ανεργία στις μικρές ηλικίες έχει φτάσει σε επίπεδα κοινωνικού αποκλεισμού, την ώρα που οι φίλοι και τα αδέρφια μας ξενιτεύονται καθημερινά για να βρουν ένα αξιοπρεπές μέλλον, οι μισθοδοτούμενοι της Κουμουνδούρου βλέπουν στην αύξηση του κατώτατου μισθού μια «επανάσταση» στις εργασιακές σχέσεις, μια «επανάσταση» που είχε δρομολογήσει για το 2017 η «ανάλγητη» κυβέρνηση Σαμαρά που έριξαν αγκαλιά με ψεκασμένους, Κουβέληδες και ναζί. Μια «επανάσταση» που θα ισοσκελιστεί από τη νέα μείωση του αφορολόγητου που έχει θεσπίσει η κυβέρνηση της αριστεράς.
Δεν έχει νόημα να εξηγήσουμε σε ιδεοληπτικούς, που δεν έχουν μια μέρα πραγματικής επαγγελματικής σταδιοδρομίας, γιατί η αύξηση που δίνει ο κ. Τσίπρας είναι πλασματική και τελικά δεν θα καταλήξει στις τσέπες των εργαζομένων. Με το ρυθμό που προσπαθούν να εξαπατήσουν τους πολίτες, οι μετακλητοί σύντροφοι σε λίγο θα το πιστέψουν και οι ίδιοι ότι είναι η μετενσάρκωση του Λένιν.
Αν κάποτε μπορούσε να είναι μέχρι και αστείο, πλέον δεν είναι: Είναι ντροπή να εμφανίζονται ως υπέρμαχοι των εργαζομένων οι μόνοι ευρωπαίοι απολογητές του καθεστώτος Μαδούρο, ενός καθεστώτος που έχει καταδικάσει τους πολίτες της Βενεζουέλας στην ανελευθερία και τη φτώχεια.