Κάποιες φορές δυσκολεύονται να μας καταλάβουν και άλλες τόσες δυσκολευόμαστε να τα καταλάβουμε εμείς!
Ο λόγος για τα νήπια που, μερικές φορές, η επικοινωνία μας μαζί τους γίνεται πολύ δύσκολη. Απορούμε με τις αντιδράσεις τους, προσπαθούμε να κατανοήσουμε τι θέλει να μας πει το βλέμμα τους ή τον λόγο που κρύφτηκαν ξαφνικά κάτω από το τραπέζι της κουζίνας. Το σκεφτόμαστε, το συζητάμε, φέρνουμε στο νου μας λεπτομέρειες της συμπεριφοράς μας και αναρωτιόμαστε εάν κάναμε κάτι που τα πλήγωσε ή που τα πρόσβαλε. Τα πράγματα, ωστόσο, μπορεί να είναι πιο απλά…
Τα μικρά παιδιά δεν είναι εξοικειωμένα με τα συναισθήματά τους. Δεν ξέρουν να τα αναγνωρίζουν και, πόσο μάλλον να τα εκφράζουν! Οι αντιδράσεις τους, λοιπόν, ακόμα κι αν μοιάζουν αλλόκοτες σ’ εμάς, έχουν λογική και ερμηνεία. Αρκεί να μάθουμε να τις διαβάζουμε!
Δεν σας κοιτάζει στα μάτια
Όπως τα κουταβάκια, έτσι και τα μικρά παιδιά όταν νιώσουν πως έκαναν κάτι δεν έπρεπε, κατεβάζουν τα μάτια στο πάτωμα ή στρέφουν το βλέμμα αλλού. Εάν, λοιπόν, προσπαθείτε να μιλήσετε στο μικρό σας αγγελούδι κι εκείνο κάνει πως δεν σας βλέπει, δεν σας αγνοεί! Απλά ντρέπεται, νιώθει αυτό που λέμε «τύψεις» και δεν ξέρει πώς να το διαχειριστεί.
Πώς να συμπεριφερθείτε: Μιλήστε του ήρεμα, εξηγήστε του τις επιπτώσεις της πράξης του και δώστε του την ευκαιρία να επανορθώσει. Με τον καιρό, όταν θα κάνει κάτι εκτός των ορίων που του θέτετε, θα σας κοιτά με θάρρος μες στα μάτια και θα προσπαθεί να διορθώσει το λάθος του.
Παίρνει όοολα τα κουκλάκια στο κρεβάτι του
Είναι πολλές οι φορές που τα μικρά παιδιά, την ώρα του ύπνου, γεμίζουν ασφυκτικά το κρεβάτι τους με τα μικρά και μεγάλα χνουδωτά ζωάκια τους. Φτάνουν στο σημείο, δε, να μην χωράνε να κοιμηθούν και στριμώχνονται, τελικά, στην άκρη του κρεβατιού κουκουλωμένα με τα λούτρινα που καλύπτουν έως και το κεφάλι τους! Κι αν σκέφτεστε πως έχουν κάποιου είδους διαταραχή, κάνετε λάθος. Η πραγματικός αιτία της συμπεριφοράς τους είναι ο φόβος. Νιώθουν ανασφάλεια μόνα στο κρεβάτι τους, την οποία προσπαθούν να καλύψουν με αυτόν τον τρόπο.
Πώς να συμπεριφερθείτε: Εάν δεν νιώθετε πως κινδυνεύουν, αφήστε τα. Όσο αλλόκοτο κι αν μοιάζει σε εμάς, εκείνα αισθάνονται ασφαλή. Εάν, πάλι, σας κατατρέχει η ανησυχία της ασφυξίας, εξηγήστε του πως μπορεί να έχει στο κρεβάτι μέχρι πέντε (για παράδειγμα) κουκλάκια τα οποία θα διαλέξει μόνο του. Η πρωτοβουλία της επιλογής της βραδινής συντροφιάς του, θα το καθησυχάσει και θα καταλαγιάσει τους φόβους του.
Καλύπτει το κεφάλι του με την άφιξη ενός νέου προσώπου
Έχετε προσέξει πως τα μικρά παιδιά, όταν συναντούν κάποιον άγνωστο που τους απευθύνει το λόγο, σηκώνουν την μπλούζα ή τη φούστα τους για να καλύψουν το κεφάλι τους; Συχνά κρύβονται κάτω από το κάλυμμα του καναπέ ή ανάμεσα στα μαξιλάρια. Κι ενώ εμείς αναρωτιόμαστε για ποιο λόγο παριστάνουν τη στρουθοκάμηλο, εκείνα αισθάνονται άγχος. Έρχονται αντιμέτωπα με μια κατάσταση την οποία δεν ξέρουν πώς να διαχειριστεί διότι δεν έχουν αναπτύξει ακόμα την τέχνη της κοινωνικοποίησης, ενώ δεν είναι σίγουρο εν πρέπει να νιώσουν ασφάλεια ή όχι.
Πώς να συμπεριφερθείτε: Δώστε τους χρόνου. Δεν είναι ανάγκη να τα πιέσετε να χαιρετήσουν αμέσως. Εξάλλου, δεν χρειάζεται να τα γεμίσουμε και ενοχές από πάνω για τη συμπεριφορά του. Αφήστε τα να προσαρμοστούν κι έπειτα δημιουργήστε την ευκαιρία που χρειάζεται για να πουν «γεια». Στο μεταξύ, μη σταματάτε να τους μιλάτε για την αξία της ευγένειας και, κυρίως, να είστε ευγενικοί πρώτα εσείς!
Κρύβεται πίσω από έπιπλα όταν κάνει την ανάγκη του
Έχουμε γελάσει πολλές φορές με τα αγγελούδια μας όταν κρύβονται πίσω απ’ τον καναπέ ή σε μια γωνιά στο βάθος της κουζίνας για να κάνουν την… ανάγκη τους στην πάνα. Τα παρατηρούμε να αυτοσυγκεντρώνονται, να κοκκινίζουν και να κάνουν γκριμάτσες από μακριά και είναι, πραγματικά, απολαυστικά! Στην πραγματικότητα, όμως, εκείνη τη στιγμή το μόνο που έχουν ανάγκη είναι λίγη ιδιοτικότητα!
Πώς να συμπεριφερθείτε: πρώτα απ’ όλα, προσπαθήστε να μην τα κοιτάτε και γελάτε. Είναι λίγο σαν να τα κοροϊδεύετε αν το καλοσκεφτείτε. Επίσης, ίσως σας δίνουν το πρώτο σημάδι πως είναι έτοιμα να κόψουν την πάνα. Τροφή για σκέψη.
Μεταμορφώνεται, ξαφνικά, σε… διαολάκι
Κι ενώ γνωρίζουμε πως το παιδί μας είναι ήρεμο και χαμογελαστό, κι ενώ νιώθουμε τυχεροί κι ευτυχισμένοι, έρχεται μια στιγμή που το αγγελούδι μας μεταμορφώνεται στο κοριτσάκι του εξορκιστή. Φωνάζει, σπάει, κλαίει, δεν χαμογελά, δεν συνεργάζεται και κάνει οτιδήποτε είναι δυνατό για να μας νευριάσει. Κι όμως, αυτό που προσπαθεί να κάνει είναι, απλά, να μας τραβήξει την προσοχή. Όταν ένα παιδί προσπαθεί τόσο πολύ να τραβήξει τα βλέμματά μας επάνω του, σίγουρα κάτι του φταίει και δεν ξέρει πώς να το εκφράσει.
Πώς να συμπεριφερθείτε: Δεν είναι εύκολο να ξέρει ένας γονιός πώς να συμπεριφερθεί σε ένα παιδί που δεν ξέρει καν το λόγο που έχει νευριάσει… Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε εκείνη τη στιγμή είναι να ανακαλύψουμε τι το στενοχωρεί και να πράξουμε ανάλογα. Το μόνο σίγουρο, πάντως, είναι πως οφείλουμε να εστιάσουμε στην καλή συμπεριφορά που δεν επιδεικνύει. Έχει κάθε δικαίωμα να νιώθει θυμό, έχει κάθε δικαίωμα να την εκτονώνει, αλλά δεν έχει κανένα δικαίωμα να την εκφράζει σπάζοντας – ενοχλώντας – χτυπώντας τους άλλους. Κι αυτό πρέπει να γίνει σαφές σε όσο το δυνατόν πιο ήρεμο τόνο, ακόμα και ο λόγος που τα παιδιά μας ξεσπούν αναίτια!