Εξηγούμαι ευθύς εξ αρχής: Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τις λεγόμενες κομματικές υποψηφιότητες στις εκλογικές αναμετρήσεις για την ανάδειξη των αρχόντων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Τουναντίον, είμαι υπέρ των καθαρών κομματικών υποψηφιοτήτων. Είναι μια θέση που έχω διατυπώσει και παλαιότερα, τη διατύπωσα και στο πλαίσιο των προκαταρκτικών συζητήσεων για τη συγκρότηση της Δημοτικής Κίνησης Θεσσαλονίκης «Υψίπολις». Όσον αφορά δε τις ανεξάρτητες λεγόμενες υποψηφιότητες και τις διάφορες αυτοδιοικητικές πρωτοβουλίες πολιτών θεωρώ ότι αυτές πρέπει να τηρούν κάποιες προδιαγραφές, σαφώς προκαθορισμένες από το νόμο, όπως π.χ. η ύπαρξη μελών και καταστατικού, η κατοχή ΑΦΜ και η διατήρηση βιβλίων για την εφορία κλπ.
γράφει ο Όμηρος Ταχμαζίδης*
Δεν επιδιώκω να «ανοίξω» τούτο το ζήτημα προς δημόσια συζήτηση, αλλά η αναφορά μου αποσκοπεί ώστε να γίνουν κατανοητές οι σκέψεις και οι παρατηρήσεις που θα εκθέσω στη συνέχεια για τις δύο «φυτευτές» από την Αθήνα υποψηφιότητες στο δήμο της Θεσσαλονίκης. Αναφέρομαι στις υποψηφιότητες του Νίκου Ταχιάου και της Κατερίνας Νοτοπούλου. Κακώς χρησιμοποιούν κάποιοι από τους αντιπάλους συνυποψηφίους τους για το δημαρχιακό θώκο της Θεσσαλονίκης τον όρο «κομματικές υποψηφιότητες». Πρόκειται περί ευφημισμού, διότι τα κόμματα και των δύο υποψηφίων δεν εμπλέκονται στην διαδικασία ανάδειξης αυτών των υποψηφιοτήτων. Η απόφαση ελήφθη από τους αρχηγούς των κομμάτων και, πιθανώς, μια κλειστή κάστα ηγετικών στελεχών και συμβούλων στην Αθήνα. Μια κομματική υποψηφιότητα προκύπτει μέσα από δημοκρατικές κομματικές διαδικασίες. Και στις δύο περιπτώσεις δεν ρωτήθηκαν τα μέλη των δύο κομμάτων στην Θεσσαλονίκη. Ταχιάος και Νοτοπούλου δεν έχουν καμία δημοκρατική νομιμοποίηση. Επιβλήθηκαν αυθαίρετα στην τοπική κοινωνία της Θεσσαλονίκης. Και η μοναδική τους νομιμοποίηση είναι η θέληση του Ενός, του αρχηγού. Θα μπορούσαμε να κλείσουμε εδώ το ζήτημα και να αποφανθούμε: είναι γνωστό ότι τα δύο κόμματα λειτουργούν μη-δημοκρατικά, είναι αρχηγικά κόμματα και ανάλογες είναι και οι λειτουργίες του. Αλλά τα πράγματα δεν σταματούν εδώ. Τα μέλη με κάθε τρόπο θα πρέπει στη συνέχεια να δηλώσουν υπακοή και υποταγή στα κελεύσματα του αρχηγού. Σε απλά ελληνικά κάποιοι μηχανισμοί θα εξαπολύσουν τους επόμενους μήνες πογκρόμ εκβιασμών και απειλών για να «νουθετήσουν» όλους όσοι διαφωνούν με την «ετσιθελική» επιβολή των συγκεκριμένων προσώπων ως υποψηφίων.
Οι πολίτες της Θεσσαλονίκης στις επερχόμενες εκλογές έχουν μπροστά τους μερικά κομβικής φύσεως ζητήματα να «απαντήσουν» με την ψήφο τους: α. την «ετσιθελική» και αντιδημοκρατική επιβολή υποψηφίων από τους αρχηγούς των δύο κομμάτων και την αποκατάσταση των δημοκρατικών λειτουργιών στις τοπικές οργανώσεις των δύο κομμάτων που έχουν υποβιβαστεί σε μαριονέττες του πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, β. στην προσπάθεια του αθηναϊκού κατεστημένου να υποβάλλει -και με αυτόν τον τρόπο- στην Θεσσαλονίκη τους όρους του μέλλοντός της, γ. στην ανάδειξη ενός δημάρχου και ενός σχήματος που θα μπορεί να συγκρουστεί με το παλαιοκομματικό συντηρητικό κατεστημένο της Αθήνας και να οδηγήσει την πόλη σε μια εξωστρέφεια που θα συμπαρασύρει θετικά όλη τη χώρα (η Θεσσαλονίκη είναι ό,τι πολυτιμότερο διαθέτει αυτή την ιστορική στιγμή ο ελληνισμός).
Οι υποψηφιότητες του Νίκου Ταχιάου και της Κατερίνας Νοτοπούλου εκφράζουν τις πιο απαρχαιωμένες πρακτικές του παλαιοκομματικού κατεστημένου των Αθηνών απέναντι στην Θεσσαλονίκη και την υπόλοιπη χώρα: εκφράζουν εκείνη την νοοτροπία του κυρίαρχου αποίκου προς τους ιθαγενείς της αποικίας. Οι Θεσσαλονικείς, άνδρες και γυναίκες, στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση θα πρέπει να συντρίψουν αυτή την συνθήκη. Στις πλάτες τους και στις πλάτες της πόλης τους δεν μπορούν οι κ.κ. Τσίπρας και Μητσοτάκης να ρίχνουν ζάρια για να οργανώσουν το δικό τους ατομικό πολιτικό μέλλον και να ικανοποιήσουν τις πολιτικές ματαιοδοξίες τους. Δεν μπορούν να συμπεριφέρονται προς την Θεσσαλονίκη σαν η πόλη να είναι αποικία.
Ο αγώνας απέναντι στις δύο αυτές υποψηφιότητες θα πρέπει να είναι ανυποχώρητος: πρόκειται για υποψηφιότητες εμπαιγμού των Θεσσαλονικέων. Εάν η «φυτευτή» και ο «φυτευτός» είχαν αίσθηση της ιστορικής ευθύνης που τους αναλογεί, αυτήν την κρίσιμη στιγμή για την πόλη και τη χώρα, θα δίσταζαν να πάρουν στους ώμους τους ένα τέτοιο βάρος, αλλά δεν έχουν. Πάντοτε έτσι συμβαίνει: οι κάθε είδους πάτρωνες διαλέγουν τους πιο «κατάλληλους» για να προωθήσουν τα άνομα σχέδιά τους…
*Ο Όμηρος Ταχμαζίδης είναι μέλος του Ε.Γ. της «Σοσιαλιστικής Προοπτικής» και της ΔΚΘ «Υψίπολις» με υποψήφιο δήμαρχο τον Γρηγόρη Ζαρωτιάδη, κοσμήτορα της σχολής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ