Στη διαδικτυακή μας κοινότητα ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΩΝ ΑΜΕΑ είμαστε κάποιες χιλιάδες άνθρωποι με σοβαρά προβλήματα υγείας, χρόνιες σοβαρές παθήσεις και αναπηρίες. Ως κοινότητα είχαμε μια καλή ευκαιρία να καταγράψουμε πόσο υποφέρουμε από το παθητικό κάπνισμα σε μια ύστατη προσπάθεια να ευαισθητοποιήσουμε το κοινό.
Σκοπός μας είναι να ενημερώσουμε την ελληνική κοινωνία ότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε με το παθητικό κάπνισμα δεν είναι μόνο για τον καφέ που θέλουμε να απολαύσουμε στην καφετέρια.
Περιγράφουμε το γενικό πρόβλημα κοινωνικού αποκλεισμού που αντιμετωπίζουμε αφού εμποδιζόμαστε να συμμετέχουμε στην κοινωνική και στην οικονομική ζωή σε ίση βάση με τους άλλους.
Η έκθεση σε παθητικό κάπνισμα καθιστά απαγορευτική την παραμονή μας σε όλους αυτούς τους χώρους όπου παραβιάζεται η αντικαπνιστική νομοθεσία. Στην αντίθετη περίπτωση, ως ιδιαίτερα ευπαθής ομάδα, κινδυνεύουμε πολύ περισσότερο απ’ όλους τους άλλους πολίτες.
Καταθέτουμε λοιπόν τη μαρτυρία μας, εμείς, που αντιμετωπίζουμε σοβαρό πρόβλημα υγείας με το παθητικό κάπνισμα, είτε το έχουμε αποκτήσει εξαιτίας του ενεργητικού/παθητικού καπνίσματος είτε εξαιτίας κάποιας σοβαρής πάθησης που μας έχει αφήσει με αναπηρία. Είναι αδύνατον να το ανεχτούμε, όχι μόνο ψυχολογικά, αλλά και οργανικά – ακόμα κι αν προσπαθούσαμε να πιέσουμε τον εαυτό μας να παραμείνει σε χώρο με καπνό. Είναι σαν να προσπαθεί ένας ειρηνικός διαδηλωτής να παραμείνει στην Πλατεία Συντάγματος αμέσως μετά τη ρίψη χημικών, πράγμα που εκατομμύρια, ίσως, πολιτών δεν το κατάφεραν ποτέ.
Έτσι, περιγράφουμε πως μπορεί να αποκτήσαμε πρόβλημα υγείας εξαιτίας του ενεργητικού/παθητικού καπνίσματος, αναφέρουμε τις νόσους μας, τις συνθήκες, τον τόπο, τα συμπτώματα που εμφανίζουμε στο παθητικό κάπνισμα, τις δυσκολίες, τις δικές μας εμπειρίες ή και των κοντινών συγγενών μας, γνωστών, κτλ. και εκφράζουμε την άποψή μας, αρκετές φορές με αγανάκτηση ή και πικρία.
Δεν τοποθετούμαστε εναντίον των καπνιστών, δεν έχουμε κάτι μαζί τους – με τον καπνό από το τσιγάρο τους έχουμε πρόβλημα επειδή μας σκοτώνει. Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχει καπνιστής που να καπνίζει με σκοπό να βλάψει τους συνανθρώπους του. Ο λόγος που ένας καπνιστής καπνίζει μέσα σε κλειστούς δημόσιους χώρους ή χώρους εργασίας είναι ο συνδυασμός της άγνοιας και του εθισμού στη νικοτίνη, όπως και η ανοχή εκ μέρους του κράτους και της κοινωνίας αφού κανείς δεν πάει να του κάνει παρατήρηση.
Είναι η πρώτη φορά που καταγράφονται στο διαδίκτυο τόσες πολλές μαρτυρίες, κυρίως από ανθρώπους με σοβαρές χρόνιες παθήσεις, αναπηρίες, αλλά κι από καπνιστές.
Αν κάποια σχόλια σοκάρουν λόγω των περιγραφών σοβαρών παθήσεων ζητάμε συγγνώμη, αλλά είναι πολύ σημαντικό, ακόμα κι αν δεν έχει το κουράγιο ο αναγνώστης να τα διαβάσει όλα, να πέσει έστω το μάτι του τυχαία σε λίγα γραφόμενα που σκοπό έχουν να τον προβληματίσουν αφού ερχόμαστε αντιμέτωποι με την υπαρκτή απειλή του παθητικού καπνίσματος ακόμα και μέσα σε νοσοκομεία όπως μπορεί να διαπιστωθεί από τις μαρτυρίες.
Τα παρακάτω σχόλια έχουν αναρτηθεί στον εξής σύνδεσμο:
https://www.facebook.com/groups/sinigoros.amea/permalink/2491678844180147/
Από τότε που νοσηλεύτηκα σε δημόσιο νοσοκομείο με ασταμάτητους εμετούς ενώ βρέθηκα στην πολύ δυσάρεστη θέση να νοσηλεύομαι σε ράντζο, έχοντας δίπλα μου την έξοδο του μπαλκονιού, στο οποίο κάπνιζαν οι επισκέπτες και με έφτανε ο καπνός από τα τσιγάρα τους, με αποτέλεσμα να ξανακάνω εμετούς, απέκτησα ιδιαίτερη ευαισθησία απέναντι στο παθητικό κάπνισμα. Τις πρώτες δύο ημέρες στο νοσοκομείο νόμιζα ότι εκεί θα άφηνα τα κοκαλάκια μου…ενώ οι γιατροί σημασία δεν έδιναν…παρόλο που διαμαρτυρόμουν, με κόστος νέους εμετούς κάθε φορά που πήγαινα να αρθρώσω μία λέξη… Από τότε μου είναι αδύνατον να το ανεχτώ καθώς πέφτω κάτω στην κυριολεξία… Τα συμπτώματα που αισθάνομαι είναι: Βάρος στην καρδιά, πονοκέφαλο, μούδιασμα στα χέρια, απότομη πτώση της πίεσής μου, ωχρότητα στο πρόσωπο, τάση για λιποθυμία. Πλέον έχω απομονωθεί στο σπίτι μου λόγω αυτού του προβλήματος που έχω. Στο πανεπιστήμιο που φοιτώ καπνίζουν, σε πολλές δουλειές καπνίζουν επίσης. Βλέπετε, δεν μπορώ να πάω χωρίς μάσκα.
Α.Μ.
Σαν παιδί είχα πολλά χρόνια ασθματική βρογχίτιδα. Ευτυχώς δεν έχω άσθμα σαν ενήλικας. Όμως έχω περάσει τρεις πνευμονίες τα τελευταία 20 χρόνια. Ο καπνός μου φέρνει πονοκέφαλο και ενίοτε και δύσπνοια. Τα Χριστούγεννα όπως και κάθε Χριστούγεννα είμαστε στο ίδιο συγγενικό σπίτι..
15 καπνιστές που καπνίζουν όλοι μαζί μέσα σε ένα χώρο με θέρμανση στο φουλ….. νομίζεις ότι θα αφήσεις την τελευταία σου ανάσα εκεί… ότι τελείωσε το οξυγόνο στον πλανήτη γη… την επόμενη μέρα άσθμα, δύσπνοια, αφωνία….εισπνοές σπρέι για τη μύτη μέχρι και σήμερα συνεχίζω θεραπεία…
Χ.Κ.
Είμαι μεταμοσχευμένη πνεύμονα οπότε όλο το χειμώνα αναγκάζομαι να μένω σπίτι ζώντας σαν φυλακισμένη μην μπορώντας να πάω σε χώρους εστίασης λόγω του ότι ο καπνός επιβαρύνει ιδιαίτερα την υγεία μου
Μ.Θ.
Έχω κάνει μεταμόσχευση πνευμόνων κι έχω κυστική ίνωση. Το κάπνισμα ανέκαθεν με ενοχλούσε και ειδικά όταν κάποιος καπνίζει μπροστά στα μούτρα μου με ενοχλεί αφάνταστα κ δείχνει να μη με σέβεται!
Σ.Γ.
Με ενοχλεί πολύ το κάπνισμα σε κλειστό χώρο με πιάνει βήχας και αναπνέω δύσκολα, βραχνιάζω αλλά δεν αλλάζει κάτι.
Σ.Μ.
Ήμουν καπνίστρια μια 10ετια, έχει 5 χρόνια που το έκοψα πλέον ο οργανισμός μου δεν μπορεί να ανεχτεί τον καπνό, όπου πάω κ έχει καπνό ακόμη και για έναν καφέ, φεύγω με έντονο πονοκέφαλο.
Ο.Α.
Ήμουν φανατική καπνίστρια πλέον χειρουργημένη στην καρδιά. Απαγορεύεται να καπνίσω, αλλά και να είμαι με καπνίζοντες. Με ενοχλεί το κάπνισμα όταν πάω κάπου για φαγητό ή ποτό και δεν τηρείται η νομοθεσία και ενώ δεν μου φταίνε οι καπνιστές, στο βωμό του χρήματος αγνοούν την νομοθεσία οι υπεύθυνοι που έχουν τους χώρους! Ακόμα και στα “μη καπνίζοντες” υπάρχουν καπνιστές.
Μ.Κ.
Το απίστευτο είναι ότι οι καπνιστές θεωρούν ότι έχουν το δικαίωμα να καπνίζουν όπου εξυπηρετούνται ξεχνώντας ότι υπάρχει αντικαπνιστικός νόμος. Είχα εμπειρία στο Αττικό, στα ασανσέρ, δίπλα στην πνευμονολογική κλινική κάπνιζαν και στην παρατήρηση που τους έκανα μου επιτέθηκαν φραστικά. Στα καταστήματα δε ο εξαερισμός απλά δεν λειτουργεί. Οπότε αναγκάζομαι να μην μπορώ να βγω εύκολα έστω για έναν καφέ γιατί αντιμετωπίζω αυτή την κατάσταση. Δυστυχώς βρέθηκα δύο φορές πέρσι με λοίμωξη αναπνευστικού και στην παρατήρηση γιατί δεν βάζουν τον εξαερισμό η απάντηση ήταν γιατί κάνει πολλή θόρυβο! Υποφέρω από καρδιολογικό και πνευμονολογικό πρόβλημα με βαριά αναπηρία 91%.
Εύχομαι να εφαρμοστεί απλά ο νόμος.
Κ.Α.
Αν και είμαι καπνίστρια, αποφεύγω να πηγαίνω σε κλειστούς χώρους όπου επιτρέπεται το κάπνισμα γιατί με ενοχλεί απίστευτα το ντουμάνι από τα τσιγάρα κι επειδή προτεραιότητά μου είναι να προστατέψω τα παιδιά μου από όλη αυτή την τοξική ατμόσφαιρα! Θα μου πεις, γιατί δεν το κόβεις; Το είχα κόψει…μέχρι που μου ήρθε εντελώς απρόσμενα και κατακέφαλα η ασθένεια από την οποία πάσχω και δυστυχώς βρήκα “διέξοδο” εκεί… λάθος μου, ναι! Αλλά αυτό το λάθος μου δεν χρειάζεται να “πνίγει” άλλους ανθρώπους, ιδιαίτερα αυτούς που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες, καθώς και τα παιδάκια! Εγώ που καπνίζω, δεν αντέχω να είμαι σε κλειστό χώρο και να εισπνέω το ντουμάνι αυτό… Δεν το αντέχει ο οργανισμός μου. Δακρύζουν τα μάτια μου, πονάει ο λαιμός μου…νιώθω ότι αρρωσταίνω!
Ε.Κ.Κ.
Πρώην καπνίστρια κι έχω 12 χρόνια που το έκοψα… Με ενοχλεί αφάνταστα, παθαίνω κρίσεις δύσπνοιας αλλά δεν τους πτοεί… Νοιώθω ότι καπνίζομαι σαν τσουκάλι από την αρχή!
Β.Δ.
Νοσοκομείο παίδων, μέσα στα γραφεία που δίνουν τις απαντήσεις αίματος των παιδιών….ντουμάνι!
F.G.
Είμαι Διαβητική τύπου 1 με εκφυλιστική σπονδυλαρθρίτιδα και Λεύκη, καθηγήτρια, μητέρα ενός ανηλίκου και φροντίστρια της 86χρονης μητέρας μου με μεγαλοκαρδία, χρόνια βρογχίτιδα και άνοια… Ψάχνω χώρο που να τηρείται ο αντικαπνιστικός νόμος και δεν βρίσκω ούτε στους νομούς Πιερίας, Θεσσαλονίκης ούτε Χαλκιδικής πάρα μόνον ελαχίστων περιπτώσεων. Στόχος μου να μπορέσω φθινόπωρο και χειμώνα να έχουμε μια αξιοπρεπή έξοδο με την μητέρα μου με ποσοστό αναπηρίας 86% και το ανήλικο παιδί μου χωρίς να δακρύσουν τα μάτια του παιδιού μου και να αναγουλιάζει και να μην βήχει η μητέρα μου από τα ντουμάνια καπνού. Οι ευγενείς παρατηρήσεις μου περί εφαρμογής του νόμου είτε στους καπνίζοντες είτε στους ιδιοκτήτες μαγαζιών δεν φέρνει κανένα αποτέλεσμα. Είμαι δυστυχώς καπνίστρια, παρόλα αυτά, στους κλειστούς χώρους, σέβομαι τους παρευρισκόμενους. Δεν καπνίζω σε δημόσιους και ιδιωτικούς κλειστούς χώρους, σε χώρους μη καπνιστών και σε οικίες με ΑμεΑ, ανήλικα, έγκυες και μη καπνιστές. Δεν είναι δικαίωμα μου να καπνίζω. Είναι εθισμός που με καταστρέφει και είναι υποχρέωση μου να μην υποβάλω κανέναν στις ακόμη πιο επιβλαβής επιπτώσεις του παθητικού καπνίσματος ειδικά σε άτομα με χρονιές παθήσεις, ανήλικα και έγκυες. Με εκτίμηση στον αγώνα κατά του παθητικού καπνίσματος και σε κάθε αγώνα για το δικαίωμα στην ζωή.
Ε.Τ.
Όσο για εμπειρία θα γράψω για περιστατικό που συνεβει στην προηγούμενη μονάδα αιμοκάθαρσης του άντρα μου! Με την άδεια του διευθυντή-γιατρού, ασθενής κάπνιζε την ώρα της αιμοκάθαρσης!
V.X.
Κάπνιζα για πολλά χρόνια μέχρι που μπούχτισα και αποφάσισα να το κόψω.. Το έκοψα λοιπόν οριστικά και αμετάκλητα στην πρώτη μου προσπάθεια 1-1-2006.. Το τσιγάρο όμως και επειδή ήμουν βαριά καπνίστρια (40-60 τσιγάρα καθημερινά, ακόμα κ στη δουλειά) είχε προλάβει να μου κάνει ΧΑΠ και το 2010 βρέθηκα με έμφραγμα κ 2 αρτηρίες που χρειάστηκαν μπαλονάκι/στεντ.. Εδώ να τονίσω πως αν δεν είχα προλάβει να το κόψω το έμφραγμα θα ήταν θανατηφόρο .. Από την ημέρα όμως που το έκοψα με ενοχλεί πολύ και δυστυχώς για εμένα έμενε μαζί μου η μητέρα μου η οποία ήταν επίσης βαριά καπνίστρια και που παρά την απαγόρευση των γιατρών πως δεν πρέπει να βρίσκομαι και να εισπνέω καπνό δεν το έκοψε ποτέ παρά την επιβαρυμένη υγεία της λόγω του τσιγάρου.. Τελικά έζησα σε αυτήν την κατάσταση ως παθητική καπνίστρια μέχρι το 2015 που πέθανε και με αποτέλεσμα από το παθητικό κάπνισμα να αποκτήσω ακόμη ένα στεντ μετά από ένα δεύτερο καθετηριασμό.. Ακριβώς επειδή με ενοχλεί πολύ για να πιω έναν καφέ προσπαθώ να βρίσκω χώρους που να μην καπνίζουν και επειδή αυτό συχνά είναι ακατόρθωτο συχνά κάθομαι εγώ έξω ενώ θα έπρεπε να κάθεται ο καπνιστής.
Μ.Ν.
Έχω και εγώ πρόβλημα με το τσιγάρο. Είχα πάθει άσθμα πριν 12 χρόνια κ με ταλαιπώρησε αρκετούς μήνες. Ευτυχώς όμως δεν κάπνιζα και ξεπέρασα το άσθμα με θεραπείες. Προσπαθώ να μην είμαι σε χώρους που καπνίζουν. Με ενοχλεί το παθητικό κάπνισμα. Δεν καπνίζω. Μόνο για ένα διάστημα δύο μηνών κάπνιζα και πολύ λίγο, 4 τσιγάρα τη μέρα. Προσπάθησα και το έκοψα. Γιατί ακόμα και τα τέσσερα τσιγάρα με πείραζαν.
Μ.Π.
Το παθητικό κάπνισμα ανεξαρτήτως χώρου με ενοχλεί ηθικά και επιπλέον μου είναι ιδιαίτερα δυσάρεστο, ειδικά σε περίπτωση ακόμα και απλού συναχιού που νοιώθω τον καπνό να μου καίει τα σωθικά. Πρόβλημα υγείας που να σχετίζεται με τον καπνό δεν έχω αλλά δεν θα ήθελα και να αποκτήσω. Η πρόληψη νομίζω είναι πάντα καλύτερη από την θεραπεία.
Δ.Ι.
Ο θείος μου πάει στο καφενείο, ο ίδιος δεν καπνίζει, αλλά δεν αντέχει και φεύγει αφού δεν μπορεί να αναπνεύσει καθώς πάσχει από Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ). Εγώ πάσχω από διπολική διαταραχή. Καπνίζω πολύ. Βέβαια δεν είναι δικαιολογία αλλά ξεσπάω εκεί, δυστυχώς. Είναι μια απ’ τις σοβαρές ψυχικές νόσους, αλλά…δυστυχώς…εκεί “ξεσπάω”, δυστυχώς…
Χ.Λ.Φ.
Γυρνάω σπίτι μου άρρωστη. Από μια απλή βόλτα για καφέ.
Το έχω κόψει είκοσι τρία χρόνια, έχω κάνει δύο χειρουργεία στον πνεύμονα από μεταστατικό καρκίνο στην κοιλιά.
Μ.Ε.
Έχω χρόνιο βρογχικό άσθμα. Δυστυχώς, εάν πάω κάποια βόλτα πρέπει να κάνω μάσκες και κορτιζόνη. Ζητώ – τι πιο απλό – να σέβονται την υγεία του συνανθρώπου τους.
Η.Β.
Έχω γεννηθεί με συγγενή καρδιοπάθεια και με πνευμονική υπέρταση. Το δικό μου θέμα είναι ότι κάποιες φορές πηγαίνω στο νοσοκομείο και μυρίζει τσιγάρο με αποτέλεσμα να δυσκολεύομαι μετά περισσότερο, όπως και στην καφετέρια, και έτσι με το καιρό απέκτησα άσθμα!
Μ.Π.
Εγώ και ο γιος μου έχουμε άσθμα. Δεν αντέχουμε καθόλου τον καπνό γιατί μας κάνει να βήχουμε και να πνιγόμαστε. Είναι τόσο σοβαρό που μπορεί να κλείσει τελείως η αναπνοή του γιου μου. Την παραμονή της πρωτοχρονιάς κλείσαμε τραπέζι οικογενειακά και μας βάλανε κατά λάθος σε καπνιστές. Καταστράφηκε η βραδιά γιατί αναγκαστήκαμε να φύγουμε και δεν υπήρχε πουθενά άλλου θέση.
Σ.Δ.Γ.
Όταν βγαίνω έξω, πηγαίνοντας σε ένα Καφέ ή σε σε εστιατόριο, ακόμη και σε χώρο αναμονής σε ιατρείο κι ενώ υπάρχει το λεγόμενο απαγόρευσης καπνίσματος ποτέ μα ποτέ δεν τηρείται. Μου προκαλεί προσωπικά ασφυκτική δύσπνοια σε βαθμό σοβαρής έλλειψης οξυγόνου για τον οργανισμό. Αποτέλεσμα αυτού η άμεση φυγή και παροχή ιατρικής βοήθειας. Καλό θα ήταν να εφαρμοστεί ο νόμος περί σεβασμού των χώρων για μη καπνίζοντες κι όταν δεν εφαρμόζεται ο νόμος ας γίνει η εφαρμογή προστίμου. Ίσως έτσι τηρηθούν τα προσχήματα για όλους. Μπορεί να έχω κι άδικο. Απλά εκφράζω την άποψη μου.
Β.Μ.
Υποφέρω λόγω χρόνιας ψευδοπνευμονίας (BOOP – Αποφρακτική Βρογχιολίτιδα με Οργανούμενη Πνευμονία). Προσωπικά νοιώθω έντονο βάρος σαν είκοσι κιλά πάνω στο στήθος και έντονη δυσφορία που φτάνει έως τη δύσπνοια όταν εκτίθεμαι σε καπνό. Σε συνδυασμό με την υγρασία η κάποιο λανθάνον κρύωμα μπορεί να ρίξει το οξυγόνο κάτω από τα όρια 92 και να προκαλέσει κρίση κατάρρευσης σε δώδεκα ώρες αιματώνοντας μικρές κυψελίδες και αποκλείοντας τον αέρα να φτάσει μέσα. Η κορτιζόνη είναι η προς το παρόν άμεση λύση που δίνεται και όπως όλοι γνωρίζουμε είναι το χειρότερο φάρμακο διότι γεννά πάρα πολλές άλλες παθήσεις. Τελικό αποτέλεσμα; Πολύ υψηλό κόστος νοσηλειών και φαρμακοθεραπειών για την πολιτεία και για τον πάσχοντα.
Θ.Β.
Αυτή την στιγμή είμαι στην προσπάθεια διακοπής καπνίσματος. Θα ήθελα να αναφέρω ότι το είχα κόψει για πέντε χρόνια κάποια στιγμή χρειάστηκε να κάνω ένα σοβαρό χειρουργείο και μέχρι τότε το είχα κόψει. Όσο ήμουν σε δωμάτιο αναμονής δίπλα στο χειρουργείο (σε δημόσιο νοσοκομείο) το δωμάτιο είχε γίνει καπνιστήριο από γιατρούς και νοσοκόμες. Όταν τους είπα “δεν μου δίνετε και εμένα ένα” μου είπαν ότι απαγορεύεται γιατί μπαίνω χειρουργείο, χα, χα! Περιττό να σας πω ότι με το που βγήκα από το χειρουργείο ήθελα τσιγάρο.
Ε.Κ.
Πριν μερικούς μήνες νοσηλεύτηκε η μητέρα μου σε νοσοκομείο δημόσιο με πρόβλημα στους πνεύμονες το οποίο είχε επεκταθεί σε καρδιά και νεφρούς. Στην εντατική μπήκε αναγκαστικά διασωληνωμένη μέσα στο δεύτερο 24ωρο μετά από ανεπάρκεια και των τριών οργάνων. Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας της στην εντατική βρέθηκε ότι είχε πνευμονοκυστη (πνευμονία) και ασπεργίλλωση, και τα δύο θανατηφόρα πόσο μάλλον όταν συνυπάρχουν. Βρεθήκαμε λοιπόν σε ένα δωμάτιο ακριβώς δίπλα από το γραφείο των γιατρών. Όπως καταλαβαίνετε, λόγω της σοβαρότητας της κατάστασής, αναγκαστικά κάποιος έπρεπε να βρίσκεται δίπλα της 24/7. Δύο βράδια από αυτά, μία από τις κύριες που δεν ξέρω ακριβώς την ιδιότητα της, περίπου στις 2 τα ξημερώματα, άρχισε να με ενοχλεί το τσιγάρο της μέσα στο δωμάτιο της νοσηλείας. Στην αρχή δεν ήταν έντονο και υπέθεσα ότι ίσως κάποιος είχε πάει μπαλκόνι. Όμως, καθώς περνούσε η ώρα άρχισε η μυρωδιά να είναι πιο έντονη πιο ενοχλητική και παρόλο που η μητέρα μου φόραγε μάσκα οξυγόνου άρχισε να την ενοχλεί. Έκανα παρατηρήσεις, (γιατί βρήκα ποια ήταν) αλλά δυστυχώς δεν είχε αποτέλεσμα. Το δεύτερο βράδυ είχαμε το ίδιο ακριβώς. Έκανα παράπονα το πρωί στη νοσηλεία και οι απαντήσεις που έλαβα ήταν αστείες και παθητικές όσο και ο καπνός που φάγαμε δύο νύχτες.
Προσωπικά με ενοχλεί ο καπνός μέσα σε κλειστούς χώρους. Μπουκώνω, κλείνει η φωνή μου, ξεραίνεται ο λαιμός μου. Όπου υπάρχει ντουμάνι τσούζουν τα μάτια μου έως και δύο μέρες μετά.
Είναι ο κυριότερος λόγος που αποφεύγω να βγαίνω για καφέ, ποτό, φαγητό κλπ. Είμαι καπνίστρια αλλά δεν μου αρέσει να επιβάλλω τον καπνό μου σε κανέναν.
Πρέπει επιτέλους να αποκτήσουμε όλοι συνείδηση…
Μ.Χ.
Υποφέρω από σοβαρό άσθμα και όπως αντιλαμβάνεστε δεν αντέχω τον καπνό… γενικότερα… σε κλειστούς χώρους αφού παθαίνω φοβερή δύσπνοια, μέχρι βρογχόσπασμο.
Ε.Κ.
Υποφέρω από το παθητικό κάπνισμα! Πάσχω από πνευμονική ανεπάρκεια! Έχω και καρδιακή ανεπάρκεια κι έχω περάσει κι ένα έμφραγμα! Θα ήθελα μία φορά το μήνα να πάω έξω για βόλτα και καφέ, αλλά μόνο το καλοκαίρι μπορώ γιατί δεν σέβονται το οξυγόνο που μου στερούν!
Α.Μ.
Στις μέρες των γιορτών πήγα με μια φίλη που έχει αλλεργική ρινίτιδα σε δύο καφέ (το ένα πολύ γνωστό) που και τα δύο είχαν σήμανση σε επιλεγμένους χώρους ότι απαγορεύεται το κάπνισμα.
Ήταν ντουμάνι ακόμη κι εκεί, εμένα με ενοχλούσε επειδή δεν είμαι καπνίστρια, αλλά στη φίλη ήταν αδύνατο να κάτσει, έβηχε για πολλή ώρα ακόμη κι αφού φύγαμε. Έτσι αναγκαστήκαμε να πάμε σε ένα ακριβό καφέ Μουσείου…εντελώς άκαπνο αλλά ακριβό…
Μ.Κ.
Εκεί που πραγματικά συνάντησα χώρο που να υπάρχει καπνός και μυρωδιά από τσιγάρο, τόσο όσο ένα παλιό καφενείο θα είχε, είναι το γραφείο κίνησης του νοσοκομείου Γ.
Φ.Τ.
Μεγάλωσα σε χώρο με φουλ καπνιστές, όλοι κάπνιζαν πάρα πολύ στην οικογένειά μου, δεν ένιωθα να με ενοχλεί όμως. Έχω δρεπανοκυτταρική αναιμία, τα τελευταία 11 χρόνια που μένω μόνη μου έχω προφανώς απεξαρτηθεί και πλέον μόνο που μου έρχεται ο καπνός πνίγομαι. Έχω πνευμονική υπέρταση λόγω της αναιμίας αλλά πλέον δεν είμαι σίγουρη ότι είναι η μόνη αιτία. Σίγουρα, το να μεγαλώνεις μες το ντουμάνι δεν ήταν ότι καλύτερο παρόλο που πρόσεχαν οι δικοί μου. Χτες που πήγα σε καφετέρια παρακάλεσα μια κυρία να κάτσει σε πιο μακρινό τραπέζι γιατί ήταν δίπλα μου και ο καπνός της με έπνιγε, μου προκαλεί και βήχα. Ξέχασα, εννοείται ότι δεν έχω καπνίσει ποτέ, αλλά κάργα παθητική…
Κ.Κ.
Έχω λύκο και πνευμονική υπέρταση.Δεν έχω καπνίσει ποτέ στη ζωή μου. Το τσιγάρο με ενοχλεί πάρα πολύ και θα ήθελα να γίνει κάτι γι αυτό επιτέλους. Όποιος θέλει να καπνίζει πρόβλημα του εμείς όμως δεν φταίμε που έχουμε και προβλήματα υγείας. Μου έχει πει η γιατρός μου ότι καλό θα είναι να αποφεύγω περιβάλλον με τσιγάρο ακόμα και ηλεκτρονικό γιατί δεν βοηθάει στην σωστή αναπνοή μου. Αυτό που έχω παρατηρήσει είναι ότι με πιάνει πιο έντονη δύσπνοια από αυτή που έχω καθημερινά και επίσης πολλές φορές ακόμα και βήχας.
Ν.Α.
Θα σας γράψω πως πείραξε τη μητέρα μου το κάπνισμα…
Λοιπόν, η μητέρα μου κάπνιζε από 20 χρονών και δεν το είχε σταματήσει ούτε και τις φορές που έμεινε έγκυος. Στο σπίτι κάπνιζαν όλοι και όλοι ήταν της άποψης πως το τσιγάρο βέβαια δεν κάνει καλό, αλλά αφού το ξεκίνησες, δε βαριέσαι, εμείς τι πάθαμε; Φυσικά σε μικρές ηλικίες δεν έχει προλάβει να κάνει μόνιμες βλάβες αλλά αν το καλοσκεφτεί κανείς, ο μπαμπάς μου έφυγε από καρκίνο στον πνεύμονα, στα 72 του βέβαια…τυχαίο; Δεν ξέρω… Η μητέρα μου καπνίστρια λοιπόν με ΧΑΠ που μέχρι την ηλικία των 55-60 δεν της είχε δημιουργήσει έντονο πρόβλημα παρ’ όλο που είχε προειδοποιήσεις όπως ένα έμφραγμα όπου οι γιατροί της σύστησαν να κόψει το τσιγάρο προκειμένου να μπει για μπαλονάκι (τότε έκαναν ξεχωριστά τη στεφανιογραφία από την οποιαδήποτε επέμβαση) δεν συμφώνησε στην επέμβαση γιατί δεν ήθελε να το κόψει… Συν τω χρόνω επιδεινώθηκε το αναπνευστικό της πρόβλημα τόσο που την τελευταία 5ετία έβηχε τόσο πολύ όσο ένας άνθρωπος που έχει μόνιμα ίωση με παραγωγικό βήχα.. Παρ’ όλα αυτά, κάθε φορά που την έπιανε παροξυσμός βήχα, άναβε τσιγάρο επειδή, όπως έλεγε, έτσι της πέρναγε ο βήχας…Η κατάσταση ήταν χάλια, να μην μπορεί να περπατήσει από τη δύσπνοια και παρά τις εκκλήσεις τις δικές μου και συγγενών δεν σταμάτησε το κάπνισμα… Το μόνο που κερδίσαμε όσοι της μιλήσαμε ήταν κατάρες, κλάματα, νεύρα και απειλές! Τον τελευταίο χρόνο έμενε σχεδόν όλη την ημέρα καθιστή και κάπνιζε, η μόνη της διαδρομή ήταν μέχρι την τουαλέτα… Στο τέλος δεν μπορούσε σχεδόν καθόλου να αναπνεύσει, εκτός αν ήταν σε αδράνεια, την πήγα με το ζόρι στο νοσοκομείο, που δεν ήθελε να πάει επειδή δεν θα μπορούσε να καπνίσει, και εκεί κατέρρευσε από πολυοργανική ανεπάρκεια. Πρώτοι κατέρρευσαν φυσικά οι πνεύμονες κ ακολούθησε καρδιακή και νεφρική ανεπάρκεια. Αυτό όλο έγινε επειδή είχε πείσει τον εαυτό της πως δεν φταίει το κάπνισμα, οι γιατροί τα παραλένε, δεν υφίσταται παθητικό κάπνισμα επειδή τον καπνό μόλις τον φυσήξεις διαλύεται, ο αντικαπνιστής είναι παράξενος και γκρινιάρης, και επιτέλους δικαίωμα της είναι αν θέλει να πεθάνει! Αυτό και έκανε…
Μ.Ν.
Έχω δύσπνοια και βήχα όταν εισπνέω καπνό.
Κ.Δ.
Αν και καπνίστρια έχω πρόβλημα με το τσιγάρο σε κλειστούς χώρους. Έχω παρατηρήσει πως αν γυρίσω από μια έξοδο σε χώρο που καπνίζουν νιώθω ένα “πιάσιμο” στο στήθος και μια ελαφρά δυσκολία στην αναπνοή. Πάντα σέβομαι τους χώρους μη καπνιζόντων και τους μη καπνίζοντες κι όσο κι αν “μου τη δίνει” να βγαίνω έξω να καπνίσω, τον χειμώνα, το κάνω.
Μ.Γ.
Με ενοχλεί πολύ το κάπνισμα σε κλειστό χώρο, με πιάνει βήχας και αναπνέω δύσκολα, βραχνιάζω. Έχω κάνει μεταμόσχευση νεφρού.
Κ.Τ.
Από την παιδική μου ηλικία υποφέρω από ημικρανίες. Στην εφηβεία μου κατάλαβα ότι όταν βρισκόμουν σε χώρο και δίπλα μου κάπνιζαν, ήταν θέμα χρόνου να εμφανιστεί πονοκέφαλος. Πλέον δεν μπορώ να ανεχτώ τον καπνό γιατί μου προκαλεί και αναπνευστικά προβλήματα. Νοιώθω ότι στεγνώνουν οι αναπνευστικοί οδοί, βάζω περισσότερη προσπάθεια στην αναπνοή και καταλήγω σε εξουθένωση. Όσο και αν φαίνεται περίεργο, τα μαλλιά μου και το δέρμα που επίσης αλλάζουν όψη προς το χειρότερο. Πίνω πολύ νερό για να το αντιμετωπίσω, αλλά αν δεν περάσουν τρεις ή τέσσερις ημέρες δεν ηρεμώ.
Ε.Σ.
Έχω καρκίνο άνω γνάθου από το κάπνισμα, αφαίρεση ουρανίσκου, 67% αναπηρία. Κάπνιζα μανιωδώς….μέχρι το 2009 που μου ανιχνεύθηκε ο καρκίνος. Από τότε δεν μπορώ να καπνίσω γιατί έχω τεχνητό ουρανίσκο, δεν ξέρω αν μπορούσα να καπνίσω τι θα έκανα….θα το έκοβα άραγε; Τώρα δεν μπορώ να καθίσω σε χώρο καπνιστών…με πνίγει ο καπνός… Παρ’ όλα αυτά, αν μπορούσα να καπνίσω δεν ξέρω τι θα έκανα.
Ν.Π.
Έχω ΣΚΠ (Σκλήρυνση κατά Πλάκας). Ο καπνός, η μυρωδιά από τα τσιγάρα, μου δημιουργούν πονοκέφαλο, εμετό. Πριν κάπνιζα πολύ (λόγω δουλειάς, ξεναγός)… Όταν ανακάλυψα τι έχω φύγαμε στην Αυστραλία για θεραπεία. Το πρώτο πακέτο που αγόρασα εκεί ήταν με εικόνες καρκίνου πνεύμονα, τρελάθηκα, αναστατώθηκα τόσο πολύ που έκανα εμετό, αυτό ήταν… Όμως, δεκαπέντε χρόνια στη Μελβούρνη ποτέ και πουθενά δεν είδα να καπνίσουν στους δημόσιους χώρους, ούτε στη στάση λεωφορείου.
Ε.Ι.
Είμαι παλιά καπνίστρια. Διαγνώσθηκα με σκληρόδερμα το οποίο πείραξε πνευμόνια, καρδιά και πολλά άλλα. Έκοψα το τσιγάρο εδώ και πολλά χρόνια. Τώρα έχω οξυγόνο στο σπίτι και οπωσδήποτε το να καπνίζουν σε δημόσιους χώρους μου δημιουργεί πρόβλημα, λόγω της υπέρτασης επιβαρύνεται η αναπνοή μου. Πιστεύω ότι πρέπει να βρεθεί μια μέση λύση.
Κ.Μ.
Δυστυχώς, μεγάλωσα με γονείς καπνιστές που δεν περίμεναν να αποτελειώσω το φαγητό μου στο τραπέζι για να ανάψουν τσιγάρο… Είμαι γέννημα της δεκαετίας του ’70. Μεγαλώνοντας το δοκίμασα και εγώ περιστασιακά για καμιά 5ετια (ένα πακέτο την εβδομάδα). Όταν όμως έβγαινα για διασκέδαση η κατάσταση ξέφευγε, με αποτέλεσμα μισό πακέτο σε ένα βράδυ και πρωινό ξύπνημα με απαίσια διάθεσή και γδαρμένο “λαιμό”, όπου και αποφάσισα πως δεν με ωφελεί. Ακολούθησαν χρόνια που έκανα παρέα έξω από το σπίτι με καπνιστές και δε με ενοχλούσε, εκτός από τη μυρωδιά τσιγαρίλας στα ρούχα κ μαλλιά μου. Τα τελευταία χρόνια όμως δεν το αντέχω καθόλου να το μυρίζω ούτε καν σε ανοικτό χώρο, απομακρύνομαι, έχω αναπτύξει μεγάλες ευαισθησίες στα ιγμόρια μου και συνέπεια αυτών ημικρανίες που με το τσιγάρο ενεργοποιούνται. Ευτυχώς, ήμουν τυχερή και εργαζόμουν σε χώρους που δεν επιτρέποταν. Θα ήθελα να απολαμβάνουμε περισσότερες εξόδους σε “αντικαπνικές” ατμόσφαιρες. Για μπουζούκια και ταβέρνες με ζωντανή μουσική δυστυχώς κάτι τέτοιο αποτελεί ουτοπία!
H.P.
Ο γιος μου είναι φοιτητής και μπάρμαν, δε καπνίζει, αλλά δυστυχώς είναι παθητικός καπνιστής με χρόνια αναπνευστικά ρινικά προβλήματα. Η ανάγκη για μεροκάματο δεν του επιτρέπει να διαμαρτυρηθεί.
Μ.Β.
Αναγκάζομαι να μην πηγαίνω πουθενά το χειμώνα γιατί γυρίζω άρρωστη με λαιμό και μέσα στα τσιγάρα δεν μπορώ να αναπνεύσω.
P.S.
Τις ελάχιστες φορές που θα υποβάλλω τον εαυτό μου στο βασανιστήριο αυτό, να καθίσω σε χώρο που καπνίζουν πολλοί ή πολύ, γυρνάω σπίτι με πονοκέφαλο που εξελίσσεται σε ημικρανία ανάλογα με την ώρα που πέρασα σε περιβάλλον καπνιζόντων.
Ε.Σ.
Λόγω αυτοάνοσου με αρχικό εντοπισμό στον πνεύμονα το τσιγάρο μου προκαλεί δύσπνοια. Το μεγαλύτερο πρόβλημα όταν μπαίνω σε δημόσια υπηρεσία ή σε ταξί που πριν κάπνιζαν.
Λ.Δ.
Ζω με ενάμισι πνευμόνι, ο καπνός με τρελαίνει ακόμη κι όταν περνάει άτομο που κάπνισε από δίπλα μου… Δεν μπορώ να αναπνεύσω και με πιάνει πολύ βήχας, ιδίως όταν καπνίζουνε βαριές μάρκες τσιγάρων.
Γ.Α.
Διαγνωσμένο πρόβλημα υγείας δεν έχω, βασικά δεν το έχω ψάξει, αλλά όταν δίπλα μου καπνίζουν άτομα δεν μπορώ να αναπνεύσω.
Δ.Μ.
Έχω αλλεργικό άσθμα. Δεν μπορώ να πάω σε χώρους που καπνίζουν. Ακόμα και έξω που περπατώ, αν περάσει από δίπλα μου άτομο που καπνίζει, δεν αντέχω τη μυρωδιά του τσιγάρου και απομακρύνομαι αμέσως. Η μυρωδιά και ο καπνός με ενοχλούν. Να σημειώσω ότι έχω και αλλεργική ρινίτιδα. Τα συμπτώματα που έχω όταν εκτίθεμαι σε παθητικό κάπνισμα: έντονος βήχας, δύσπνοια, σφίξιμο στο στήθος, πονοκέφαλος, βραχνάδα, “κλείνει” η μύτη μου σε βαθμό που δεν μπορώ καθόλου να αναπνεύσω. Όλα αυτά συνεχίζονται ακόμα και μετά που έχω φύγει από το σημείο όπου καπνίζουν. Υποφέρω πάρα πολύ.
Μ.Κ.
Βρέθηκα το περασμένο Σάββατο σε μεζεδοπωλείο γνωστού ομίλου στις Τζιτζιφιές και από την κάπνα ούτε να φάω μπόρεσα. Έτρεχαν τα μάτια μου και ενώ είχα αναρρώσει από πονόλαιμο την άλλη ημέρα είχα πάλι πρόβλημα. Σε τηλεφώνημα που με πήραν λίγες ημέρες μετά για να ρωτήσουν αν μείναμε ευχαριστημένοι τους είπα ότι δεν πρόκειται να ξαναπάω λόγω του καπνίσματος.
Μ.Κ.
Με καρκίνο στον πνεύμονα και λοβεκτομή είμαι πολύ ευαίσθητη στο θέμα του καπνίσματος αν κι έχω διατελέσει μανιώδης καπνίστρια. Έχω εντοπίσει καπνιστές ακόμα και στο ογκολογικό που πήγα για έλεγχο -διοικητικούς υπαλλήλους, στο Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας, στις εσωτερικές σκάλες από ιδιώτες, σε εφορία από υπάλληλο, σε ιδιωτικό ιατρείο από τον γιατρό. Σε χώρους κλειστούς όπως καφετέριες/μπαρ/εστιατόρια που καπνίζουν αφού με πιάσει παροξυσμικός βήχας και δύσπνοια σηκώνομαι και φεύγω. Αν έχω κάνει παρατηρήσεις; Πολλές! Από την άλλη, ζω σε σπίτι που δεν σέβονται το πρόβλημά μου, τι απαιτήσεις να έχω από τους άλλους…
Επίσης, πριν σταματήσω τη δουλειά, ένα μήνα μετά τα χειρουργεία υπήρχαν συνάδελφοι που κάπνιζαν/ντουμάνιαζαν τον εργασιακό χώρο.
Μ.Ρ.
Δεν έχω θέμα υγείας αλλά ναι το παθητικό κάπνισμα με ενοχλεί κ ακόμα κ εάν μπορώ να το διαχειριστώ σε μια καφετέρια (που σίγουρα εάν βρεθώ με τα παιδιά με φέρνει σε τρομερά δυσάρεστη θέση) με ενοχλεί αφάνταστα στο χώρο εργασίας…μου προκαλεί ασυνείδητα πονοκέφαλο κ η ιδέα ότι αναπνέω βρωμιά με αηδιάζει! Έχω μεγαλώσει κ συνεχίζω να ζω σε ένα τελείως άκαπνο περιβάλλον κ έτσι καταλαβαίνω έντονα τη διαφορά.
Α.Λ.
Οι επιπτώσεις στην υγεία μου, ψυχική και σωματική: Υποφέρω από διλήμματα για τον τρόπο που πρέπει να αντιδράσω και ασφυκτιώ σωματικά. Είμαι σαφής.
Ε.Κ.
Είμαι παθητικός καπνιστής, αλλά όταν πηγαίνω σε καφέ ζαχαροπλαστείο με τα παιδιά μου, 9 ετών ο μικρός και 27 η μεγάλη, μη καπνίστρια, αγανακτώ και τσακωνόμαστε με τη διεύθυνση των καταστημάτων και τους υπαλλήλους γιατί καπνίζουν σχεδόν όλοι μέσα στα μαγαζιά κι έχουν πολλοί από αυτούς και τα παιδιά τους μαζί να εκτίθενται στο καπνό τους. Είναι τραγικό, καταλήγουμε έξω στο κρύο να καθόμαστε ενώ έπρεπε να γίνεται το αντίθετο. Η ενημέρωση κ δυστυχώς η τιμωρία είναι η μόνη λύση!
Θ.Μ.
Δεν μπορώ να ολοκληρώσω την αναπνοή μου όταν εκτίθεμαι σε καπνό….*μη καπνίστρια!
Μ.Μ.
Θεία μου ἐπισκέφθηκε γιατρό, μὲ ἔντονες ἐνοχλήσεις, σἂν δυνατό κρυολόγημα μὲ πολύ μεγαλύτερη διάρκεια, στὸ ἀναπνευστικό της. Μετὰ τὶς ἐξετάσεις, ὁ γιατρὸς τῆς ἔκανε αὐστηρότατες συστάσεις νὰ σταματήσῃ τὸ κάπνισμα. “Δὲν ἔχω καπνίσει ποτέ μου”, ἀπάντησε ἡ θεία μου. “Τὰ πνευμόνια σου εἶναι χάλια, σἂν νὰ καπνίζῃς χρόνια”, ἐπέμεινε ὁ γιατρός. Ἡ ἐξήγηση, τελικά, ἦταν ἁπλή: τὸ πρόβλημα τὸ ἀπέκτησε λόγῳ παθητικοῦ καπνίσματος, ἀφοῦ ὁ θεῖος μου καὶ σύζυγός της εἶναι ἀρειμάνειος καπνιστής.
Τ.Τ.
Στα φοιτητικά μου χρόνια, ανεχόμουν σε μεγάλο βαθμό τους καπνιστές γύρω μου (παρόλο που εγώ δεν κάπνιζα ποτέ). Μετά από ένα σοβαρό τροχαίο που είχα, μπήκα στην εντατική με πνευμοθώρακα. Ο αριστερός πνεύμονας υπέστη ζημία από τα σπασμένα από πτώση πλευρά μου. Από τότε αδυνατώ να σταθώ κοντά σε κάποιον που καπνίζει. Αμέσως δυσκολεύομαι να αναπνεύσω και νιώθω σαν να κλείνουν οι πνεύμονές μου. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο είμαι αυστηρός στο θέμα του καπνίσματος σε κάθε χώρο. Δεν μ’ ενδιαφέρει αν γίνομαι ο “κακός της παρέας” όταν λέω σε όλους ότι δεν ανέχομαι το κάπνισμα στον χώρο. Έπρεπε να περάσω από σοβαρό ατύχημα για να συνειδητοποιήσω το κακό που κάνει το κάπνισμα σε ενήλικες, παιδιά και ηλικιωμένους.
Υ.Γ: ένας από του λόγους που επιβίωσα στην εντατική, είναι το γεγονός ότι δεν υπήρξα ποτέ ενεργός καπνιστής.
Θ.Λ.
Υπήρξα βαριά καπνιστής, τώρα είμαι ατμιστής εδώ και 4 χρόνια! Παρόλα αυτά, δεν μπορώ πλέον να εισπνεύσω το τσιγάρο, μου δημιουργεί δυσφορία και καταλαβαίνω απόλυτα τους ανθρώπους που υποφέρουν εξαιτίας του παθητικού καπνίσματος!
Π.Χ.
Έχω πάθει αυτόματο πνευμοθώρακα τρεις φορές. Την 3η εκ των οποίων έκανα εγχείριση. 70% η αναπνευστική επάρκειά μου. Αθλούμαι, δεν καπνίζω και προσωπικά κάνω πολλά για την υγεία μου. Όμως, οι συνθήκες της “δημόσιας υγείας” με αναγκάζουν να μην μπορώ να βρίσκομαι σε πολλούς χώρους. Ο λόγος; Το παθητικό κάπνισμα αυξάνει την πιθανότητα καρκίνου. Για μένα λίγο παραπάνω. Πέραν αυτών, απαιτώ το δικαίωμά μου στην αναπνοή και την υγεία.
S.F.M.
Η διαδικτυακή κοινότητα ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΩΝ ΑΜΕΑ αποτελεί “κορμό” της αναπηρικής κοινότητας ενώ παράλληλα υποστηρίζεται από τον σύλλογο «ΣΥΝΗΓΟΡΟΙ ΤΩΝ ΑΜΕΑ – ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ».
Ευχαριστούμε όλους τους συμμετέχοντες!
Ανδρέας Μπαρδάκης