Σκοτσέζικο ντους: Μέσα στις γιορτές παρακολούθησα μια παράσταση στο θέατρο Πρόβα που πραγματικά αξίζει και αυτός ήταν ο λόγος μιας σειράς από μικρές συνεντεύξεις στους συντελεστές που με μεράκι, υπέρμετρη αγάπη και άκρατο επαγγελματισμό προσέφεραν άφθονο γέλιο στους θεατές που διψούν για ποιοτικές παραστάσεις.
Της: Έπη Τρίμη
Ο κ. Σωτήρης Τσόγκας, εμπνευσμένος από το κείμενο της αείμνηστης Χρύσας Σπηλιώτη του οποίου υπογράφει και τη θεατρική προσαρμογή, με τη σκηνοθετική αριστοτεχνική του ματιά, μας βάζει διαδραστικά στο κλίμα της δημιουργίας μια θεατρικής παράστασης, από τα καμαρίνια έως τη σκηνή.
Κωμικές μέχρι δακρύων σκηνές εξελίσσονται μπροστά στα μάτια του θεατή, ο οποίος μερικές φορές, άθελά του ή και ηθελημένα, γίνεται μέρος της παράστασης, στην οποία πρωταγωνιστούν η Μαίρη Ραζή, ο Σωτήρης Τσόγκας, ο Κώστας Δαρλάσης, ο Αντώνης Ζιώγας, η Κατερίνα Ζαχαριουδάκη και η Αιμιλία Γιακουμοπούλου.
Τί μας αποκάλυψαν οι συντελστές;
Σκοτσέζικο ντους- Κώστας Δαρλάσης: «Δεν σηκώνω εύκολα το τηλέφωνο να ζητήσω δουλειά»
Κύριε Δαρλάση ποιες ήταν οι προκλήσεις του ρόλου σας;
Η βασική πρόκληση, που με απασχόλησε ιδιαίτερα στις πρόβες, ήταν να διατηρήσω την ισορροπία ώστε να μη στιγματιστεί η ιδιαιτερότητα του χαρακτήρα που ερμηνεύω, χωρίς όμως να χάσει τη ζωντάνια και την κωμικότητα του. Από τις αντιδράσεις του κοινού ελπίζω ότι κάτι κατάφερα.
Συνεργάζεστε από το 2021 με το θέατρο Πρόβα. Τί αγαπάτε και τί σας ενώνει με την Μαίρη και τον Σωτήρη και κατά πόσο έχετε την ίδια αισθητική και σκηνοθετική ματιά;
Το ότι συνεργάζομαι τόσον καιρό μαζί τους νομίζω ότι δίνει την απάντηση στα ερωτήματα. Με τη Μαίρη και το Σωτήρη με ενώνει η ανθρώπινη και η συναδελφική αλληλοεκτίμηση, το ίδιο θεατρικό όραμα και η εξαιρετική χημεία που έχουμε αναπτύξει επάνω στη σκηνή.
Ποιος είναι ο λόγος που απέχετε από την τηλεόραση;
Ίσως το ότι έχουν αλλάξει πια οι άνθρωποι που δημιουργούν τις σειρές και ο χαρακτήρας μου. Δεν σηκώνω εύκολα το τηλέφωνο να ζητήσω δουλειά (και να με θυμηθούν).
Βαγγέλης Πάνου στο Tromaktiko.gr: «Μετά από μια μεγάλη αγάπη ήρθε στη ζωή μου ένας μεγάλος έρωτας»
Θα θέλατε να μοιραστείτε με το κοινό μας κάποιο ευτράπελο από την πλούσια πορεία σας μέσα από την μικρή οθόνη;
Αρκετά τα ευτράπελα που μου συνέβησαν και κυρίως στα πρώτα χρόνια της επαγγελματικής μου πορείας, την εποχή της ασπρόμαυρης τηλεόρασης, τότε που αν για κάποιο λόγο διακοπτόταν η λήψη έπρεπε να ξεκινήσει πάλι απ’ την αρχή. Θυμάμαι, για παράδειγμα, λάβαινα μέρος σε κάποια θεατρικά μονόπρακτα της τότε ΕΡΤ και σε κάποιο από αυτά, καθώς περίμενα πίσω από το σκηνικό (για να ξαναβγώ στο πλατό σύμφωνα με τις ανάγκες του ρόλου μου) ένιωσα την ανάγκη να βήξω. Το μονόπρακτο όμως θα ολοκληρωνόταν σε δέκα λεπτά και αν έβηχα η λήψη φυσικά θα σταματούσε και θα έπρεπε να το ξαναπιάσουμε απ’ την αρχή…
Ποιος είδε το Θεό και δεν τον φοβήθηκε! Ήμουν και νέος στη δουλειά, θα έπεφταν όλοι επάνω μου να με φάνε… Για καλή μου τύχη όμως την ίδια ανάγκη για βήχα ένιωσε κι ο αείμνηστος Σπύρος Κωνσταντόπουλος, που στεκόμουν πλάι του πίσω από το σκηνικό. Κουβέντα στην κουβέντα (για την ακρίβεια, ψίθυρο στον ψίθυρο) καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι αυτό που μας ενοχλούσε ήταν τσιγαρόβηχας και ότι ο τσιγαρόβηχας μόνο με τσιγάρο περνάει.
Ανάψαμε λοιπόν ένα στη ζούλα, τραβήξαμε από δυο – τρεις ρουφηξιές ο καθένας και… θες ότι το κόλπο έπιασε, θες η ιδέα μας περισσότερο νομίζω, το πρόβλημα μας, ( ω, του θαύματος!) λύθηκε… Κι όλα τελείωσαν ομαλά.
Έχετε μετανιώσει για κάποια από τις επιλογές σας;
Ναι, κάνα δύο φορές και κυρίως όχι στη δουλειά μου σαν ηθοποιός, αλλά σαν σεναριογράφος.
Τί έχετε να σχολιάσετε για πολλές τηλεοπτικές σειρές που κόβονται χωρίς να ολοκληρωθούν ή αλλάζουν τηλεοπτική στέγη;
Στενοχωριέμαι για τους συναδέλφους που παίζουν σ’ αυτές τις σειρές, για το σοκ που περνάνε και που κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά στην οποία είχαν υπολογίσει ή το χειρότερο που τη χάνουν τελικά.
Σκοτσέζικο ντους- Αιμιλία Γιακουμοπούλου: «Στη σκηνή προσπαθώ να είμαι πλήρως κι ακατάπαυστα μέσα στο ρόλο μου»
Κυρία Γιακουμοπούλου έχοντας γεννηθεί και μεγαλώσει στη Γαλλία ποιος ήταν ο λόγος που δεν θελήσατε να δραστηριοποιηθείτε μόνιμα στο εξωτερικό; Πριν αποφασίσω να έρθω στην Ελλάδα τον περασμένο Σεπτέμβριο, είχα ήδη παίξει σε ταινίες μικρού μήκους, θέατρο και σωματικό θέατρο στη Γαλλία και τη Γερμανία. Δεν αποκλείω να παίξω πάλι στο εξωτερικό μια μέρα, αλλά στο μεταξύ ξεκινάω τώρα στην Ελλάδα ένα σημαντικό κεφάλαιο στην προσωπική και καλλιτεχνική μου πορεία και είμαι εξαιρετικά χαρούμενη γι’ αυτό. Θεωρώ ότι η καλλιτεχνική και η προσωπική μου ταυτότητα συμβαδίζουν. Άλλωστε, η διπλή μου ταυτότητα είναι έντονα παρούσα στην καλλιτεχνική μου συνείδηση. Πάντα ένιωθα ένα σκίρτημα, μια συνεχή ανάγκη να βρω το “σπίτι” μου. Το να εργαστώ στην Ελλάδα δεν είναι μόνο ένας επαγγελματικός στόχος, αλλά και μια απόπειρα να συμφιλιωθώ όσο το δυνατόν περισσότερο με την πολλαπλή αυτή ταυτότητα και με τις ρίζες που νιώθω τόσο κοντά και τόσο μακριά ταυτόχρονα. Και όπως λέει και ο Φώτος στο έργο, για να φτάσεις στη κορυφή, πρέπει πρώτα να απλώσεις τις ρίζες σου!
Εργάζεστε και ως φιλόλογος παράλληλα με την υποκριτική;
Όχι, δεν εργάζομαι ως φιλόλογος. Για την ακρίβεια, επέλεξα να σπουδάσω κλασσική φιλολογία παράλληλα με τις σπουδές μου στη δραματική σχολή από αγάπη για τη λογοτεχνία, χωρίς επαγγελματικό στόχο. Από την άλλη πλευρά, όπως υποθέτω με κάθε επιστημονικό κλάδο, η λογοτεχνία και η φιλολογία είναι τα κιάλια μου για να βλέπω τον κόσμο και συχνά μου έχουν δώσει διάφορα κλειδιά ανάγνωσης του θεάτρου.
Βλέποντας σας στην παράσταση «Σκοτσέζικο ντους» ήσασταν απίστευτα εκφραστική. Πώς το καταφέρνετε να εκφράζεστε ακόμη και με τα μάτια;
Σας ευχαριστώ πολύ για την ερώτησή σας που με κολακεύει. Στη σκηνή προσπαθώ να είμαι πλήρως κι ακατάπαυστα μέσα στο ρόλο μου και φαντάζομαι πως τα μάτια μου προδίδουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου. Η εκφραστικότητα που νιώσατε οφείλεται μάλλον στην ίδια την παράσταση, γιατί ανά πάσα στιγμή συμβαίνουν πολλά και υπάρχουν πολλές εναλλαγές.
Τα υπαρξιακά προβλήματα, η παράνοια και οι σχέσεις των ανθρώπων πόσο σας επηρεάζουν καλλιτεχνικά αλλά και ως άνθρωπο;
Πάρα πολύ! Η γενιά μου γεννήθηκε ενώ η οικολογική αντίστροφη μέτρηση είχε ήδη αρχίσει, και μεγάλωσε σε μια κοινωνία με εύθραυστη οικονομία και αβέβαιες προοπτικές, σε μια κοινωνία όπου η διαφορετικότητα δεινοπαθεί, και με ένα κινητό τηλέφωνο στο χέρι που της έδειχνε τη φρίκη του κόσμου όλη μέρα! Χρειάζονται ατσάλινα νεύρα για να μη βυθιστεί κανείς στην παράνοια και την υπαρξιακή αγωνία. Θέλω να πιστεύω ότι όλοι κάνουν ό,τι μπορούν για έναν κόσμο καλύτερο. Κι οι καλλιτέχνες, άλλοι με την πένα τους, άλλοι με τα πινέλα τους, πότε πίσω από την κάμερα και πότε στο σανίδι, εξαγνιζόμαστε κι εξορκιζόμαστε, σε μια απόπειρα να συναντήσουμε το κοινό. Αναμφισβήτητα, τα θέματα που αναφέρατε αποτελούν για μένα μια σημαντική πηγή ανησυχιών, αλλά ταυτόχρονα και πηγή έμπνευσης.
Σας ενδιαφέρει η συμμετοχή σε κάποια τηλεοπτική σειρά; Και αν «ναι» είστε ο άνθρωπος που χτυπάει πόρτες;
Ναι. Μπήκα πρόσφατα στον κόσμο της εργασίας και είμαι ανοιχτή σε κάθε είδους εμπειρίες και πειραματισμούς, αρκεί φυσικά το έργο να με ενδιαφέρει. Και όσο για τις πόρτες, σπάνια ανοίγουν από μόνες τους, χωρίς να τις χτυπήσει κανείς ! Θα κάνω ό,τι είναι απαραίτητο, με όλη μου την καλή θέληση.
Σκοτσέζικο ντους -Αντώνης Ζιώγας: «Δεν χρειάστηκε να αντιμετωπίσω δύστροπες συμπεριφορές, ίσως γιατί ο ίδιος δεν υπήρξα ποτέ ανταγωνιστικός»
Κύριε Ζιώγα μιλήστε μας για τον ρόλο σας στην παράσταση «Σκοτσέζικο ντους» και δώστε μας δύο λόγους για τους οποίους θα προτρέπατε το κοινό να έρθει να σας δει.
Ο ρόλος που υποδύομαι είναι ο Ορφέας. Είναι ένας άνθρωπος με βαθιά ενσυναίσθηση, αφοσιωμένος, πιστός, τρυφερός και στο συγκεκριμένο έργο ερωτεύεται αληθινά τη συμπρωταγωνίστριά του Έφη. Είναι ευαισθητοποιημένος σε θέματα κοινωνικής αποδοχής και διαφορετικότητας, συνειδητοποιημένος σε ό,τι αφορά τη ματαιότητα που διακατέχει τους ανθρώπους της δημοσιότητας, αθεράπευτα ρομαντικός κι ονειροπόλος. Πιστεύει επίσης ακράδαντα στη μαζική εκμετάλλευση της ανθρωπότητας, στην παγκόσμια δικτατορία και στην έλευση του αντίχριστου. Πάνω απ’ όλα όμως είναι αισιόδοξος κι ελπίζει στη δύναμη του καλού και της αγάπης. Δύο λόγοι που αξίζει κανείς να παρακολουθήσει το σκοτσέζικο ντους είναι η διασκέδαση και η διασκέδαση. Δεν υπάρχει άλλος λόγος από το γέλιο στις μέρες μας.
Κύριε Ζιώγα υπήρξε κάποια σκηνή που να σας δυσκόλεψε;
Γενικά δεν είναι από τους ευκολότερους ρόλους που έχω παίξει, παρόλο που δεν του φαίνεται, ίσως γιατί είναι η πρώτη φορά που υποδύομαι έναν χαρακτήρα τόσο κοντά σε μένα αλλά ταυτόχρονα και τόσο μακριά. Εσωτερικά μοιάζουμε πολύ, εξωτερικά όμως καθόλου. Ο ρόλος αυτός έχει γραφτεί για ζεν κι εγώ είμαι κατά βάση καρατερίστας. Απαιτεί υποκριτική λιτότητα σε βαθμό που νιώθω ότι δεν παίζω καθόλου. Μου αρέσουν όμως οι προκλήσεις. Είχα την τύχη να ερμηνεύσω ρόλους που να απέχουν παρασάγγας μεταξύ τους. Πέρσι για παράδειγμα στο ένα μονόπρακτο υποδυόμουν τον πενηντάρη και πέντε λεπτά αργότερα, στο επόμενο, τον δεκαοχτάρη. Έχω μεταπηδήσει επίσης από τον Θεράποντα του Σοφοκλή, στον Πουκ του Σαίξπηρ κι από τον Τίμο τον νταή, στη Λέλα τη μοιραία. Νιώθω τυχερός ως ηθοποιός γιατί μου δόθηκε η ευκαιρία να δοκιμαστώ σε πολλά και διαφορετικά ήδη θεάτρου.
Ματαιότητα και ματαιοδοξία εναλλάσσονται άλλοτε με χιούμορ κι άλλοτε με τραγικότητα στην παράσταση. Πώς κρατιούνται οι ισορροπίες τόσο στο έργο αλλά και στην σκληρή καθημερινότητα;
Στο έργο τόσο η συγγραφέας, Χρύσα Στηλιώτη, όσο κι ο σκηνοθέτης, Σωτήρης Τσόγκας, ο καθένας από τη δική του οπτική γωνία και συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλον, ενορχηστρώσανε τις σχέσεις και τις καταστάσεις των ηρώων με αριστοτεχνικό τρόπο. Στην καθημερινότητα έχει να κάνει με τον άνθρωπο πιστεύω. Γενικά υπήρξα πολύ τυχερός στις συνεργασίες μου. Δεν χρειάστηκε να αντιμετωπίσω δύστροπες συμπεριφορές, ίσως γιατί ο ίδιος δεν υπήρξα ποτέ ανταγωνιστικός.
Πέραν της υποκριτικής ασχολείστε ως διαλογογράφος στη συγγραφική ομάδα τηλεοπτικών σειρών. Τί σας κεντρίζει το ενδιαφέρον περισσότερο;
Η κάθε δουλειά έχει τη δική της ομορφιά. Πέρα από τις σειρές έχω γράψει και θεατρικά έργα, που έχουν παιχτεί αλλά και μυθιστορήματα που έχουν εκδοθεί. Αγαπώ την υποκριτική, από κει ξεκίνησα άλλωστε, αλλά όσο περνάνε τα χρόνια κλείνω προς τη συγγραφή. Ίσως γιατί με κάνει να νιώθω πιο ελεύθερος. Δεν με δεσμεύει χρονικά. Έχω την δυνατότητα να επιλέξω τις ώρες που θα γράψω μέσα στην ημέρα και κυρίως δεν με δεσμεύει τοπικά, διότι μπορώ να γράφω στο σπίτι, στη θάλασσα, στην Ελλάδα, στο εξωτερικό και παντού.
Πώς νιώθετε όταν συνάδελφοί σας έχουν έπαρση ή κάνουν το παν να προβάλλονται στα ΜΜΕ προκειμένου να ακούγονται και να κλείνουν δουλειές;
Ο καθένας έχει δικαίωμα να επιλέξει πώς θα συμπεριφερθεί στον χώρο ή στη ζωή του γενικότερα. Δεν με αφορά ούτε και σκανδαλίζομαι. Με όποιον τρόπο κινηθεί στη ζωή του ένας άνθρωπος θα έχει τη μερίδα που του αναλογεί. Γιατί όλοι είμαστε μοναδικοί.
Πόσο καλά μπορούμε να είμαστε ως άνθρωποι όταν πέφτουν βόμβες στη γειτονιά μας κι εμείς κοιμόμαστε κανονικά τα βράδια, όταν κακοποιούνται ή σκοτώνονται άνθρωποι και ζώα στον δρόμο μας, γίνονται πόλεμοι κι εμείς σφυρίζουμε αδιάφορα συνεχίζοντας να ζούμε χωρίς να μας πτοεί τίποτα;
Πάντα συμβαίναν αυτά απλώς κάποτε ο κόσμος ήταν πιο προφυλαγμένος από την είδηση. Σήμερα γίνεται κάτι στην άλλη άκρη του κόσμου κι από το διαδίκτυο το μαθαίνουμε μέσα σε λίγα μόλις λεπτά. Κι επειδή υπάρχει μια τάση τρομολαγνείας κι η κακή είδηση πουλάει, επόμενο είναι να βομβαρδιζόμαστε από καταστροφικές και δυσοίωνες καταστάσεις. Δεν πιστεύω ότι οι άνθρωποι είναι καλά, ούτε ότι σφυρίζουν αδιάφορα. Τουναντίον μάλιστα. Είναι τόσο τρομοκρατημένοι που οι περισσότεροι βρίσκουν παρηγοριά στα ψυχοφάρμακα. Δεν νομίζω επίσης ότι μπορούμε να σηκώσουμε στους ώμους μας το βάρος όλου του κόσμου. Μπορούμε όμως να αγαπήσουμε τον γείτονά μας ακόμα κι αν δεν συμφωνούμε μαζί του, να μην αποκτούμε ζώα αν δεν είμαστε σίγουροι ότι θα τα θέλουμε, να μην εκμεταλλευόμαστε τον εργάτη μας, να σεβόμαστε την/τον σύντροφό μας, τον γονιό μας, το παιδί μας ή τον φίλο μας, να είμαστε γενναιόδωροι με τον αδερφό μας στα κληρονομικά, να έχουμε πάντα στον νου μας ότι δεν είμαστε το κέντρο του κόσμου, ούτε θα ζήσουμε αιώνια, να μην κάνουμε γενικότερα στους άλλους αυτά που δεν θέλουμε να μας κάνουν και να συνειδητοποιήσουμε επιτέλους ότι στη ζωή ήρθαμε φέρνοντας μόνο το σώμα μας και θα φύγουμε αφήνοντάς το κι αυτό εδώ. Εάν ο καθένας ζήσει ειρηνικά στον μικρόκοσμό του τότε θα αλλάξει κι ο μεγάλος κόσμος. Αρκεί μια χαραμάδα για να φύγει το σκοτάδι και να πλημυρίσει ο πλανήτης με φως.
Λίγα λόγια για το έργο:
Ένας …«σκανδαλώδης ερωτικός» θίασος διεξάγει πρόβες για τη «Λυσιστράτη».
Ο Φώτος, ο σκηνοθέτης, οραματίζεται να ταξιδέψει η παράστασή του εκτός συνόρων, διασκευάζοντας τραγελαφικά τον Αριστοφάνη, ενώ εκμεταλλεύεται τη θέση του φλερτάροντας με όλες τις αιθέριες υπάρξεις του θεάτρου του.
Παράλληλα, οι υπερφίαλοι ηθοποιοί του ακολουθούν ο καθένας τη δική του ματαιόδοξη διαδρομή. Η σύζυγός του, η Μαρίλη, έχει στηρίξει την ατάλαντη καριέρα της σε έναν συμβιβασμένο γάμο, η Λητώ πουλά σεξ για να ανέλθει, αλλά και για να αγοράσει αγάπη, η Έφη μάχεται για να μάθει να λέει ΟΧΙ χωρίς να εννοεί ΝΑΙ, ο Ορφέας, αν και προσπαθεί να αντισταθεί στην καταστροφική τάση που οδηγείται ο κόσμος υποχωρεί για τον έρωτα, και ο Μπάμπης αποζητά την αποδοχή της ομοφυλοφιλικής του ταυτότητας, ενώ στην πραγματικότητα δεν την έχει αποδεχτεί ο ίδιος.
Καθώς προχωρούν οι πρόβες, ξετυλίγονται με σπαρταριστό τρόπο οι εκρηκτικές σχέσεις, που προκύπτουν μεταξύ τους. Ένα ερωτικό γαϊτανάκι θα προκαλέσει ρωγμές στη συνεργασία τους και ο θεατής θα απολαύσει αβίαστα μια σειρά ξεκαρδιστικών καταστάσεων, οι οποίες κατά την κορύφωσή τους θα αγγίξουν επί σκηνής τα όρια της αχαλίνωτης σεξουαλικής επιθυμίας, σε μια σχέση ανδρών και γυναικών αντιστρόφως ανάλογη με αυτή της «Λυσιστράτης», που αγκομαχούν να ανεβάσουν…