Στο τέλος κάθε σχολικής χρόνιας, συνήθως κάνουμε έναν απολογισμό. Τι πήγε καλά, τι δεν πήγε, πόσο πιέστηκαν τα παιδιά και εάν οι προσπάθειές τους απέδωσαν καρπούς. Ενώ κάνουμε μια αναδρομή της χρονιάς που πέρασε, πρέπει να σκεφτούμε και κάτι ακόμα: βοηθήσαμε τα μικρά μας να ασχοληθούν με ό,τι τα κάνει πραγματικά ευτυχισμένα; Τους δώσαμε την ευκαιρία να είναι ο εαυτός τους; Κάποιες φορές, άθελά μας, μπορεί να τα πιέζουμε να κάνουν ό,τι θέλουμε εμείς και όχι ό,τι θέλουν εκείνα.
Μήπως δεν αφήνουμε τα παιδιά να πραγματοποιήσουν τους στόχους τους;
Νομίζουμε ότι το μέλλον των παιδιών θα είναι πιο επιτυχημένο αν κάνουν ό,τι θεωρείται σωστό
Η νοοτροπία που έχει εδραιωθεί στην ελληνική κοινωνία και κατά συνέπεια στην ελληνική οικογένεια είναι λίγο πολύ γνωστή: για να γίνεις επιτυχημένος, πρέπει να σπουδάσεις, να «έχεις ένα πτυχίο κι ας το σκίσεις μετά» έτσι ώστε να σου δοθούν πολλές επαγγελματικές ευκαιρίες που θα σε εξασφαλίσουν οικονομικά. Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική. Οι σπουδές, τα πτυχία, τα μεταπτυχιακά δεν εξασφαλίζουν απαραίτητα το μέλλον των παιιδών μας. Οι εποχές έχουν αλλάξει, ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος, η αγορά μικρή, οι μισθοί πενιχροί και οι ευκαιρίες ελάχιστες. Αυτό που πρέπει να κάνουμε για αρχή είναι να αφήσουμε αυτά τα στερεότυπα εκεί που ανήκουν, στο παρελθόν.
Μήπως δεν ξέρουμε ούτε εμείς τι είναι καλό για εκείνα;
Ο αντίλογος λέει εύλογα: είναι σε θέση ένα 10χρονο παιδί να καταλάβει τι είναι καλό για το μέλλον του; Όχι φυσικά. Είναι σε θέση, όμως, να καταλάβει τι το κάνει πραγματικά ευτυχισμένο. Η εκπαίδευση που θα πάρει από το σχολείο είναι πολύ σημαντική, όμως η παιδεία που θα πάρει από το σπίτι είναι ακόμα πιο σημαντική. Το να λέμε στο παιδί «εγώ ξέρω τι χρειάζεσαι, εγώ ξέρω τι πρέπει να κάνεις, εγώ ξέρω τι σε κάνει ευτυχισμένο» δεν είναι ένδειξη παιδείας. Τέτοιου είδους αντιλήψεις ενδεχομένως να δικαιολογούνταν αρκετά χρόνια πριν, όμως πλέον είναι το λιγότερο παρωχημένες.
Ακούστε και δείτε το ταλέντο τους
Παρατηρήστε τα παιδιά στην καθημερινότητά τους. Βλέπετε την κόρη σας να γυρνάει χαρούμενη από το μπαλέτο; Βλέπετε τον γιο σας να σας λέει πόσα τρίποντα κατάφερε να βάλει στο μπάσκετ; Βλέπετε το παιδί σας να διαπρέπει στη ρομποτική που άρχισε ως χόμπι; Μην υποτιμάτε τα χόμπι τους. Αυτές οι λεπτομέρειες μπορεί να σας δείξουν το ταλέντο του παιδιού, την έφεσή του ή πολύ απλά τα «θέλω» του. Στο κάτω- κάτω της γραφής, αυτά δεν πρέπει να ακολουθήσει;
Αφήστε πίσω τα δικά σας όνειρα
Μπορεί εγώ να ήθελα να γίνω δικηγόρος και να μην τα κατάφερα. Αυτό δεν σημαίνει πως θα πιέσω την κόρη μου να είναι άριστη μαθήτρια για να περάσει στη Νομική. Εμείς μπορεί –για τον οποιοδήποτε λόγο- να μην πραγματοποιήσαμε τα δικά μας όνειρα και να μην είμαστε 100% ευχαριστημένοι με όσα καταφέραμε ή δεν καταφέραμε στη ζωή μας. Τα παιδιά, όμως, δεν είναι πιόνια μας για να ζήσουμε μέσα από αυτά τα δικά μας απωθημένα. Εμείς μπορεί να μην πραγματοποιήσαμε τους στόχους μας αλλά είναι κρίμα εξαιτίας αυτού, να μην ακολουθήσουν κι εκείνα τα όνειρά τους;
Ενθαρρύνετε τη δημιουργία και την πρωτοτυπία
Αν το καλοσκεφτούμε, ενθαρρύνουμε τα παιδιά να θέλουν τα ίδια πράγματα. Πρέπει όλα να είναι άριστοι μαθητές, πρέπει όλα να δώσουν Πανελλήνιες, πρέπει όλα να περάσουν στο Πανεπιστήμιο. Από τη μία, θέλουμε τα μικρά μας να ξεχωρίσουν, από την άλλη τους λέμε να γίνουν ένα με τη μάζα. Ωστόσο, όσοι τα έχουν καταφέρει πραγματικά τα τελευταία χρόνια, είναι όσοι είχαν μια πρωτότυπη ιδέα, όσοι δημιούργησαν κάτι μοναδικό, όσοι έκαναν το όνειρό τους πραγματικότητα και όχι όσοι συμβιβάστηκαν σε νόρμες και παλιομοδίτικα στερεότυπα. Τα παιδιά μας έχουν αστείρευτη φαντασία και απίστευτη δημιουργικότητα. Αν μάθουν να εκμεταλλεύονται αυτές τις ικανότητες από τώρα, θα τους είναι πιο εύκολο να τις αξιοποιήσουν μεγαλώνοντας. Αρκεί να είμαστε δίπλα τους και να τους στηρίζουμε ουσιαστικά.