Λέμε συχνά πως το κινητό έχει γίνει «επέκταση του χεριού», είτε του παιδιού μας, είτε και του δικού μας. Το πρόβλημα έχει πολλές διαστάσεις, μία από αυτές, ωστόσο, απειλεί ευθέως τη ζωή και την ακεραιότητά μας. Το waxting. Η λέξη μπορεί να μην είναι τόσο γνωστή, η πρακτική όμως είναι.
Η επικίνδυνη συνήθεια δεν αποτελεί αποκλειστικότητα των παιδιών, αλλά σε αυτήν ενδίδουν και οι γονείς και μπορεί να οδηγήσει σε ευτράπελα ή ακόμη και σε πιο σοβαρά ατυχήματα. Με βάση την εμπειρία και την ψυχοσύνθεσή τους, ωστόσο, τα παιδιά αντιμετωπίζουν πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο. Όπως εξηγούν ειδικοί από το Child mind Institute, τα παιδιά έχουν μικρότερη ικανότητα ελέγχου των παρορμήσεών τους. Αν, λοιπόν, είναι δύσκολο για τους γονείς να «αποσυνδεθούν», αφήνοντας στην άκρη το κινητό τους όποτε είναι επιβεβλημένο, φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι για τα παιδιά και τους εφήβους. Από την άλλη, τα παιδιά έχουν μικρότερη ικανότητα ταυτόχρονης εκτέλεσης πολλών ενεργειών (multitasking) σε σχέση με τους ενήλικες, ενώ η προσοχή τους διασπάται πολύ πιο εύκολα. Στην περίπτωση του waxting, μάλιστα, το πρόβλημα της διάσπασης προσοχής είναι τριπλό, καθώς απαιτεί τη χρήση των χεριών και της όρασης και την ικανότητα της αντίληψης.
Ραγδαία αύξηση του κινδύνου, για μικρούς και μεγάλους
Το waxting γίνεται συχνά η αιτία να πέσει ένας πεζός πάνω σε μια κολώνα, να «συγκρουστεί» με ένα δέντρο ή να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με κάποιον άλλον πεζό, εικόνες που σχεδόν όλοι έχουμε δει και προκαλούν γέλιο. Από την άλλη, η ίδια συνήθεια εξελίσσεται στη βασική αιτία αύξησης των ατυχημάτων στους πεζούς.
Τα δεδομένα για την επικίνδυνη συνήθεια του waxting είναι εντυπωσιακά και για την ηλικιακή ομάδα των εφήβων. Ο οργανισμός Safe Kids Worldwide, στην έρευνά του με τίτλο «Walking Safety» (Ασφάλεια στο Περπάτημα), καταγράφει πως το 50% των πεζών, που έχασαν τη ζωή τους μέσα σε ένα χρόνο, ήταν έφηβοι ηλικίας 15-19 ετών, με μεγάλο ποσοστό των δυστυχημάτων να σχετίζονται με το κινητό τηλέφωνο. Η ίδια μελέτη αποκαλύπτει, επίσης, πως ένας στους πέντε μαθητές γυμνασίου περνούν τον δρόμο έχοντας διασπασμένη προσοχή, γράφοντας μηνύματα, παίζοντας παιχνίδια ή ακούγοντας μουσική.
Τα ανησυχητικά αυτά στοιχεία ανάγκασαν, μάλιστα, τον οργανισμό να προχωρήσει σε νέα έρευνα, αναζητώντας το μέγεθος του προβλήματος. Η ερευνητική ομάδα συνομίλησε με 1.000 μαθητές ηλικίας 13-18 ετών, ρωτώντας τους για τις συνήθειες τις δικές τους αλλά και των φίλων τους, κατά τη διάρκεια της πορείας τους στον δρόμο. Το 40% των εφήβων απάντησε ότι είχε σχεδόν χτυπηθεί ή είχε όντως χτυπηθεί από όχημα, ενώ ένας στους δύο παραδέχτηκε πως στέλνει μηνύματα στο κινητό όταν περπατάει.
Τι να εξηγήσετε στο παιδί
Μιλήστε του για τους κινδύνους από το waxting. Τονίστε του ότι τα αποτελέσματα δεν έχουν μόνο την αστεία πλευρά του να πέσει, για παράδειγμα, πάνω σε δέντρο. Δείξτε του ακόμη και τα στατιστικά, προκειμένου να κατανοήσει την επικινδυνότητα.
Εξηγήστε του πως δεν έχει σημασία αν μπορεί να γράψει το κείμενο χωρίς να χρειαστεί να κοιτάξει την οθόνη (ναι, τα παιδιά το μπορούν και αυτό). Ακόμα και αν η αποστολή μηνυμάτων τους έχει γίνει δεύτερη φύση, ο εγκέφαλος τους προσπαθεί να κάνει δύο πράγματα ταυτόχρονα, συνεπώς η προσοχή τους διασπάται από το περιβάλλον. Πέρα από όλα τα άλλα, λοιπόν, περιορίζεται και ο χρόνος αντίδρασης σε ο,τιδήποτε απρόοπτο συμβεί.
Αν πρέπει οπωσδήποτε να γράψει κάποιο μήνυμα, συμβουλέψτε το να σταθεί στην άκρη του πεζοδρομίου, σε σημείο που να μην εμποδίζει και να ξεκινήσει το περπάτημα μόνο όταν έχει ήδη στείλει το κείμενο.
Διευκρινίστε πως το ίδιο επικίνδυνο με το να γράφεις μηνύματα καθώς περπατάς είναι και να τα διαβάζεις.