Καταρχάς, έχετε μιλήσει ποτέ στα παιδιά σας για την έννοια του αγνώστου; Ξέρει ήδη ότι ένας γείτονας ή ένας ταμίας είναι ένας ξένος, αλλά ταυτόχρονα μπορεί και να αποτελέσει βοήθεια σε περίπτωση ανάγκης; Αυτό που θέλετε στην πραγματικότητα είναι να κρατήσετε το παιδί ασφαλές από επικίνδυνους ξένους. Ένα παιδί, ειδικά κάτω των 10 ετών, δεν ξέρει να το κάνει από μόνο του. Συνεπώς, αυτός είναι και ο λόγος που πρέπει να προσέχετε το παιδί σας, όπως κάνετε και με την τσάντα ή το πορτοφόλι σας.
Δυστυχώς, δεν αρκεί μόνο να πείτε στα παιδιά σας να μην μιλούν σε ξένους. Ο ρόλος σας είναι να τα προστατεύσετε αληθινά από τον κίνδυνο. Όταν το παιδί φτάσει στην ηλικία των 8, είναι καιρός να το εκπαιδεύσετε στο πώς να χειρίζονται μόνα τους το θέμα με δύο βασικούς τρόπους.
Φωναχτή σκέψη. Το κάνουμε όταν θέλουμε να εξηγήσουμε την πορεία της σκέψης μας όταν μιλάμε σε ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε. Αν το παιδί μιλήσει σε κάποιον στην ουρά του σούπερ μάρκετ, μπορείτε να πείτε φεύγοντας ‘ήταν οκ που μίλησες σε εκείνον τον κύριο, αλλά ποτέ δεν θα φεύγαμε μαζί του ούτε θα μπαίναμε στο αυτοκίνητό του’. Όταν ζητάτε ή λαμβάνετε βοήθεια στην καθημερινότητά σας από γνωστούς και μη και εξηγείτε γιατί και πώς το κάνετε, βοηθάτε το παιδί να ενδοβάλει αυτές τις σχέσεις και πώς πρέπει να λειτουργούν.
Τι θα έκανες αν…; Αυτό το παιχνίδι βοηθά γιατί το βάζετε στη διαδικασία να σκεφτεί πώς θα λειτουργούσε σε κάθε περίπτωση. Μπορείτε να εξερευνήσετε μαζί διάφορες επιλογές ανάλογα με τις συνθήκες και να σκεφτείτε πιθανά σενάρια.
Πώς θα μείνει ασφαλές; Όταν τα παιδιά είναι πια σε ηλικία να κυκλοφορούν μόνα τους χωρίς ενήλικη επίβλεψη, αυτό που πρέπει να θυμούνται πάντα είναι να κυκλοφορούν τρεις τρεις. Αν σας συμβεί να βρείτε ένα παιδί μόνο του ή φοβισμένο, γονατίστε για να είστε στο ύψος του και παραμείνετε μαζί του μέχρι να το βρουν οι γονείς του.