Τα πολλά «μπράβο!» μεγαλώνουν σωστά τα παιδιά;


Φέρτε για λίγο στο μυαλό σας τη χθεσινή μέρα. Πόσα μπράβο είπατε στα παιδιά σας; Πόση επιβράβευση έλαβαν από εσάς;

Χθες η κόρη μου έκανε το πρώτο της μάθημα στον στίβο και ήταν πραγματικά πολύ δυναμική και γεμάτη ενέργεια και πείσμα. Με εντυπωσίασε, και φυσικά της το είπα. Καταλάβαινα στο βλέμμα της ότι χρειαζόταν μια επιβράβευση. Ένα μπράβο που αληθινά όμως θα άξιζε, όχι έτσι για τα λόγια.

Ένα παιδί χρειάζεται την επιβράβευση γιατί έτσι χτίζεται η αυτοεκτίμησή του, μαθαίνει να βρίσκει την ταυτότητά του και να σκέφτεται θετικά για τον εαυτό του. Θέλει να νιώθει ότι αξίζει για τους γονείς του, το έχει πραγματικά ανάγκη αυτό.

Την ίδια στιγμή η επιβράβευση της θετικής συμπεριφοράς αποτελεί την κατάλληλη μέθοδο για να μειωθεί μια αρνητική συμπεριφορά του παιδιού.

Πόσα πράγματα όμως θα κάνει ένα παιδί μέσα στην ημέρα για να του πω μπράβο; θα αναρωτηθείτε. Θα έχει μια καλή επίδοση στο άθλημά του, θα πάρει καλό βαθμό στο σχολείο ή θα κάνει μια καλή πράξη προς έναν συνάνθρωπό του;

Σαφώς και όλα αυτά είναι σημαντικά, δεν μπορούν όμως να συμβαίνουν κάθε μέρα. Εφόσον είστε δίπλα στο παιδί σας και το βιώνετε, σίγουρα θα βρείτε κάποια μικρότερα επιτεύγματα, κάποιες μικρές στιγμές που τα κατάφερε.

Π.χ. Μπορεί να έφτιαξε μόνο του το γάλα του το πρωί ενώ πριν βαριόταν ή νόμιζε πως δεν μπορούσε. Μπορεί να κοιμήθηκε χωρίς το φωτάκι νυκτός ενώ πριν φοβόταν. Προτίμησε να διαβάσει ένα βιβλίο από το να παίξει ακόμα μία ώρα στο τάμπλετ. Σκεφτείτε και είμαι σίγουρη πως κάτι θα βρείτε- ή και πολλά.

Μπράβο όμως αξίζει και μια προσπάθεια που μπορεί να μην πέτυχε. Το γάλα μπορεί να χύθηκε, η προσπάθεια όμως έγινε και αυτή είναι που μετράει.

– Πείτε μπράβο με τα λόγια αλλά και με τα μάτια, με ένα χάδι, ένα χαμόγελο ώστε να νιώσει το παιδί ότι το εννοείτε ειλικρινά.

– Μην του λέτε μπράβο για το καθετί. Δεν είναι η κάθε του πράξη/κίνηση/ανάσα για επιβράβευση. Στο τέλος θα υποτιμήσει την ίδια την αξία της επιβράβευσης.

– Μην κάνετε το λάθος να σχετίζετε την επιβράβευση με τη δωροδοκία. Μην λέτε π.χ. στο παιδί «Μπράβο σου, διάβασες μόνος σου. Τώρα σε αφήνω να παίξεις δύο ώρες στον υπολογιστή» αλλά «Χαίρομαι που διαβάζεις μόνος σου. Να ξέρεις ότι είμαι εδώ για οτιδήποτε χρειαστείς. Τι θα κάνεις τώρα στον ελεύθερο χρόνο σου; Θα παίξεις σπίτι ή θα πας στον φίλο σου;».

-Και φυσικά, αξιολογήστε τα μπράβο σας. Μπράβο, αγορίνα μου, καλά έκανες και τον πλάκωσες στα μπουνίδια. Μπράβο, αυτό είναι το κορίτσι μου, σιγά μην άφηνες αυτή την καρακάξα τη φίλη σου να σε κοροϊδεύει. Πιστεύω ειλικρινά ότι τα μπράβο μας χτίζουν την ηθική υπόσταση στον χαρακτήρα των παιδιών μας. Για αυτό, προσοχή πότε τα λέμε και γιατί.

ΠΗΓΗ


Αφήστε ένα μήνυμα

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ