Μήπως ούτε το ένα αλλά ούτε και το άλλο;
Τα άκρα ποτέ δεν λειτούργησαν στην πραγματικότητα, εκτός αν περνάς τέτοια φάση που θες να τα κάνεις όλα στο φουλ, ακόμα κι αν ξέρεις ότι αυτό είναι ένα ρίσκο. Η αλήθεια είναι ότι κάθε απόφαση έχει τα θετικά και τα αρνητικά της.
Δεν υπάρχει δηλαδή μία τελική απόφαση που θα σου δώσει την απόλυτη χαρά. Όταν επιλέγεις ένα πράγμα, αποκλείεις το άλλο και κάτι χάνεις. Το τι θα επιλέξεις, επαφίεται στη δική σου βούληση, περίπτωση και προσωπικότητα.
Τα κρατάς όλα μέσα σου και δεν μοιράζεσαι πολλά με το σύντροφό σου; Έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Δεν κάθεσαι να του πεις ο,τιδήποτε μεγάλο και μικρό σε ενοχλεί και δεν πυροδοτούνται συνεχείς καυγάδες και εντάσεις. Δεν πρήζεις κανένα με τα θέματά σου και γενικά όλα είναι οκ.
Από την άλλη, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι η συσσώρευση των προβλημάτων μέσα σου θα οδηγήσει, αργά ή γρήγορα, στην έκρηξη του ηφαιστείου και θα υπάρξουν παράπλευρες απώλειες. Γιατί όσο κουλ ή εσωστρεφής και αν είσαι, είσαι και άνθρωπος με ανάγκες και ανησυχίες και δεν γίνεται να μην μοιράζεσαι ποτέ τίποτα. Επίσης, όσο τα κρατάς όλα μέσα σου, δεν αποκαλύπτεις ποτέ το ποια πραγματικά είσαι. Έτσι ο άλλος δημιουργεί για εσένα μία δική του υπόθεση και δεν σε μαθαίνει ποτέ σφαιρικά.
Λες όλα αυτά που σου έρχονται στο κεφάλι; Είσαι απίστευτα ειλικρινής, δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξουν μεταξύ σας μυστικά (από την πλευρά σου τουλάχιστον) και εκδηλώνεις αυτό που αισθάνεσαι χωρίς να το κρατάς μέσα σου και να υποφέρεις. Από την άλλη, ταλαιπωρείς συνέχεια έναν άνθρωπο γιατί αδυνατείς να κρατήσεις μέσα σου ακόμα και τα επουσιώδη και δεν μπορείς να φιλτράρεις τι αξίζει να ειπωθεί και τι μπορεί να προκαλέσει σοβαρό πρόβλημα. Αυτό το κάνεις γιατί μπορεί να νιώθεις συνέχεια ενοχικά και θεωρείς ότι ο,τιδήποτε μένει κρυφό αποτελεί εξαπάτηση του άλλου.
Υπάρχει φυσικά και η χρυσή τομή που είναι αρκετά δύσκολη στην εφαρμογή της. Ναι, μοιραζόμαστε πράγματα με το σύντροφό μας, εξωτερικεύουμε όλα αυτά που μας χαροποιούν, στενοχωρούν, θυμώνουν, φοβίζουν. Μόνο έτσι αποκαλύπτουμε τον αληθινό μας εαυτό και δίνουμε την ευκαιρία στη σχέση να εξελιχθεί. Υπάρχει ο κίνδυνος να μην μας αντέξει ο άλλος για αυτό που είμαστε, αλλά αυτό είναι δευτερεύον μπροστά στη σημασία του να μην προδίδουμε το ποιοι είμαστε. Ξέρουμε πολύ καλά ποια πράγματα τα κρατάμε για εμάς, όχι επειδή ντρεπόμαστε αλλά επειδή είναι οι δικοί μας θησαυροί. Σεβόμαστε τον άλλο, σεβόμαστε τον εαυτό μας, τη σχέση αλλά και το ποια είναι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ δύο αυτόνομων προσωπικοτήτων.