Οι γονείς κάνουν λάθος με το να μαλώνουν τα παιδιά τους σχετικά με τους σωρούς βρώμικων ρούχων, παλιών περιοδικών, αντικειμένων και άδειων συσκευασιών από τρόφιμα που βρίσκονται εδώ κι εκεί στα υπνοδωμάτια τους.
Αυτό διατείνεται ο Δρ James Pease, παιδικός και εφηβικός ψυχίατρος, ο οποίος λέει ότι οι έφηβοι που ζουν σε ένα τεράστιο χάος απλά δείχνουν την «ατομικότητά τους» και επιδεικνύουν μια «ανάγκη αυτονομίας». Σύμφωνα με τον ψυχίατρο, μάλιστα, η «άρρωστη», κατά τους γονείς, άρνηση του παιδιού να καθαρίσει και να τακτοποιήσει το δωμάτιό του είναι τόσο φυσιολογική ώστε θα αμφισβητούσε της συναισθηματική υγεία του εφήfου που θα υπακούσει τους γονείς του σε αυτό το θέμα.
Οι ψυχοθεραπευτές θα μπορούσαν να ερμηνεύσουν αυτό το τρελό χάος που επικρατεί σε ένα εφηβικό δωμάτιο, ως έναν αγώνα του εφήβου να διαχωριστεί από τον γονέα. «Όταν ακούω ότι ένας έφηβος έχει πάντα άψογα τακτοποιημένο το δώματιό του αρχίζω να εξετάζω συμπτώματα για κάποια αναπτυξιακή διαταραχή», λέει ο Pease.
Αυτό που προτείνει ο Pease είναι ένα «συμβόλαιο υπνοδωματίου», το οποίο θα υπογραφεί και από τα δύο μέρη. Η σύμβαση θα καθορίζει τα δικαιώματα του εφήβου και θα είναι κάπως έτσι: «Έχω την ελευθερία να καθορίσω την καθαριότητα και την γενική κατάσταση της οργάνωσης και του περιεχομένου του υπνοδωματίου μου. Το περιεχόμενο του δωματίου μου δεν θα αφαιρείται χωρίς προηγούμενη άδειά μου. Η παραπάνω σύμβαση ωστόσο, προστατεύει τους γονείς, απαιτώντας από τα παιδιά να συμφωνούν να διατηρούν τα ελάχιστα πρότυπα καθαριότητας καθώς και να χρησιμοποιούν τον κάδο απλύτων, αντί για το πάτωμα.