Σαν γονιός προσπαθείς να μοιάζεις ατρόμητη στα μάτια των παιδιών σου, δείχνοντας όσο το δυνατόν λιγότερες αδυναμίες γίνεται. Ακόμα και τις φορές που τα δάκρυα μαζεύτηκαν στην άκρη των ματιών σου, το πιο πιθανό είναι ότι έτρεξες να κρυφτείς σε κάποιο άλλο δωμάτιο πριν μπορέσεις να ξεσπάσεις. Τα δάκρια όμως, είναι και αυτά μια έκφραση του ανθρώπινου ψυχισμού και εκτός από γονιός είσαι και εσύ άνθρωπος και δεν είναι κακό τα παιδιά σου να σε βλέπουν ως τέτοιον.
Δεν πρέπει να υποτιμάς την ικανότητα των παιδιών σου να αντιληφθούν και να διαχειριστούν τα ανθρώπινα συναισθήματα. Αν δουν κάποια στιγμή την μαμά ή τον μπαμπά τους να κλαίνε, δεν πρόκειται να τραυματισθούν ανεπανόρθωτα, όπως ίσως νομίζεις. Για την ακρίβεια μπορεί να λειτουργήσει ανακουφιστικά για το παιδί, αν ξέρει ότι και οι γονείς του, που είναι βράχος γι’ αυτό, μπορεί κάποια στιγμή να λυγίσουν, χωρίς να σημαίνει ότι δεν μπορούν να το προστατέψουν όταν χρειαστεί.
Παρακάτω ειδικοί εξηγούν τους λόγους για τους οποίους είναι καλό οι γονείς να κλαίνε μπροστά στα παιδιά τους κάποιες φορές.
Κανονικοποιεί τα συναισθήματα
Η οικογενειακή σύμβουλος, Τάμι Λιούις Ουίλμπορν, λέει πως, “Αν ένα παιδί, δει τον γονιό του να κλαίει εξαιτίας ενός συγκεκριμένου συμβάντος, μπορεί να τα ωφελήσει, γιατί θα δουν ότι είναι εντάξει να εκδηλώνουν κι εκείνα τα συναισθήματα τους”.
Η κανονικοποίηση των συναισθημάτων, είναι πολύ σημαντικό κομμάτι του να μεγαλώνεις, συναισθηματικά έξυπνα παιδιά. Αν ο γονιός κλαίει επειδή συνέβη κάτι, που ίσως αναστατώσει και το παιδί του (όπως ένας θάνατος στην οικογένεια), τότε το παιδί συνειδητοποιεί ότι δεν βιώνει μόνο του αυτόν τον θρήνο.
Επειδή τα παιδιά δεν έχουν ζήσει πολλές εμπειρίες, πολλές φορές αναρωτιούνται αν τα όσα αισθάνονται είναι φυσιολογικά ή αν κάτι δεν πάει καλά με τον ψυχισμό τους. Το να βιώνουν ένα συναίσθημα όπως ο θρήνος, μαζί με τους γονείς τους, τα βοηθά να δουν ότι η θλίψη τους είναι κατάλληλη για την περίσταση και τους δείχνει πως να χειρίζονται καλύτερα ανάλογες καταστάσεις.
Να τα διαβεβαιώνεις ότι θα είσαι καλά
“Τα παιδιά μπορεί να μπερδευτούν και να φοβηθούν αν δουν τους γονείς τους αληθινά αναστατωμένους. Είναι σημαντικό να τους εξηγείς, όσο καλύτερα μπορείς και ανάλογα με την ηλικία τους, ότι είχες μια στιγμή συναισθηματικής φόρτισης αλλά είσαι καλά και θα συνεχίσεις να είσαι καλά», εξηγεί ή παιδοψυχολόγος, Tζίλιαν Ρόμπερτς.
Οι γονείς θα πρέπει να δίνουν στα παιδιά τους τις κατάλληλες πληροφορίες για να τα βοηθήσουν να καταλάβουν ότι δεν υπάρχει λόγος να φοβούνται ή να είναι μπερδεμένα και ότι μπορούν να μιλάνε ακόμα και για άβολα πράγματα. “Όταν μιλάμε για τις δικές μας συναισθηματικές εμπειρίες και το πως μάθαμε να τις αντιμετωπίζουμε, τότε διδάσκουμε ένα πολύ σπουδαίο μάθημα ζωής στα παιδιά μας και τους επιτρέπουμε στην ουσία να μιλάνε για τις δικές εμπειρίες, κάτι που είναι πολύ υγιές”, συνεχίζει η Ρόμπερτς.
Να τους μιλάς ανάλογα με την ηλικία τους
Όταν εξηγείς στο παιδί σου τον λόγο για τον οποίο κλαις, θα πρέπει να έχεις υπόψιν σου να του δίνεις πληροφορίες που να είναι συμβατές με την ηλικία του, για να αποφύγεις τον κίνδυνο να το κάνεις να φοβηθεί ότι θα χάσει την ασφάλεια και τη σταθερότητά του. Αντί λοιπόν, να του πεις πχ. “Κινδυνεύουμε να χάσουμε το σπίτι μας”, πες, “Ξέρω ότι έχεις δει τον μπαμπά να κλαίει τελευταία. Απλά περνάω μια δύσκολη φάση, αλλά όλα θα φτιάξουν”.
Να μην μιλάς για τα αισθήματά σου μόνο στα κορίτσια
Πολλές οικογένειες αλλά και κουλτούρες έχουν συνδεδεμένα την έκφραση συναισθημάτων με την αίσθηση της ντροπής. “Οι άνθρωποι χρειάζεται πολλές φορές να πάρουν άδεια για να βιώσουν και να τιμήσουν τα τις συναισθηματικές τους εμπειρίες”, μας λέει η Τζίλιαν Ρόμπερτς. Αυτό τείνει να επηρεάζει πιο πολύ τους νεαρούς άνδρες. “Πρέπει να ενθαρρύνουμε τους γονείς που έχουν γιους, να δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στα συναισθήματά τους και να τους εξηγούν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα να συζητάνε για αυτά, όπως όλοι οι άνθρωποι”.
Προσπάθησε να μην το κάνεις πολύ συχνά
Αν το παιδί σου σε βλέπει συνέχεια να κλαις, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να νομίζουν ότι συμβαίνει κάτι πολύ σοβαρό. Αυτό μπορεί πολλές φορές να τα κάνει να αισθάνονται τύψεις, αφού θέλουν να σε βοηθήσουν αλλά δεν ξέρουν πως, μιας και είναι απλώς παιδιά. Η Ουίλμπορν τονίζει, πως κάτι τέτοιο ίσως τα κάνει να αισθάνονται αβοήθητα.
Έχε υπόψιν σου την ένταση με την οποία κλαις
Η Ρόμπερτς πιστεύει ότι πιο σημαντικό ρόλο παίζει η ένταση και όχι η συχνότητα με την οποία κλαίει ένας γονιός μπροστά στο παιδί του. “Αν κλαις κάθε μέρα επειδή βλέπεις μια θλιβερή διαφήμιση, δεν υπάρχει πρόβλημα. Αυτό δείχνει στο παιδί σου ότι είσαι αυθεντική και ότι μπορείς να ελέγξεις τα αισθήματά σου σε ανάλογες περιστάσεις. Αν όμως, κλαις με μια ένταση που θα σε έκανε να φύγεις από την κοινή θέα, τότε πρέπει να φύγεις και από την θέα των παιδιών σου. Τέτοιου είδους συναισθηματικές εντάσεις μπορεί να τρομάξουν ένα παιδί”.