Οι ιδιοκτήτες ακινήτων στην περιοχή της οδού Μαλινδρέτου στον Κάτω Σταλό, βλέπουν εδώ και χρόνια να εκτυλίσσεται μια άκρως επικίνδυνη για τους ίδιους και τις περιουσίες τους, γεωμορφολογική αλλοίωση
Μέρος του λόφου που υψώνεται στην περιοχή κατολισθαίνει και χάνει έδαφος χρόνο με τον χρόνο με αποτέλεσμα κτίρια που είχαν χτιστεί πάνω σε αυτόν και απείχαν αρκετά μέτρα από το χείλος του, να βρίσκονται πλέον στην άκρη του υψώματος, με ορατό κίνδυνο να καταρρεύσουν και εκείνα σε μια μελλοντική κατολίσθηση.
Το χείλος του λόφου στο παρελθόν ήταν σχεδόν 6 μέτρα (!) πιο μπροστά από το σημείο που βρίσκεται σήμερα. Τώρα πια δεν υπάρχει αυτή η έκταση γιατί όλο το έδαφος έχει υποχωρήσει με τις κατά καιρούς κατολισθήσεις.
Την ίδια ώρα, πέρα από τις περιουσίες που είναι πάνω στον ύψωμα αλλά αυτή τη στιγμή «βρίσκονται στον αέρα», υπάρχει και κατοικία από την κάτω πλευρά που κινδυνεύει να δεχτεί τον όγκο μιας μεγάλης κατάρρευσης του λόφου και των κτισμάτων του.
Το καθημερινό βέβαια πρόβλημα είναι αυτό της επικινδυνότητας του δρόμου – στον οποίο «προσγειώνονται» οι πέτρες – για τους διερχόμενους οδηγούς και περαστικούς.
Η κατάσταση του εδάφους φαίνεται αν στρέψει κάποιος το βλέμμα ψηλά και δει δέντρα να έχουν πέσει ή να είναι έτοιμα να πέσουν με τις ρίζες τους στον αέρα και συρματόπλεγμα που άλλοτε οριοθετούσε ιδιοκτησία να έχει παρασυρθεί και αυτό από τις κατολισθήσεις.
Οι κάτοικοι αλλά και οι ιδιοκτήτες τουριστικών καταλυμάτων στην περιοχή που βλέπουν όλα αυτά τα χρόνια το πρόβλημα να διογκώνεται και να μην γίνεται καμία κίνηση προς την αντιμετώπισή του, έχουν φτάσει πλέον στα όριά τους.
Κατερίνα Κρανιωτάκη, κάτοικος περιοχής: «Να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα ως φυσική καταστροφή»
«Είμαι κάτοικος περίπου 17 χρόνια και όλο αυτό το χρονικό διάστημα βλέπω την εξέλιξη του φαινομένου και κανείς δεν έχει ενδιαφερθεί. Δεν κινδυνεύει μόνο το δικό μου το σπίτι που βρίσκεται κάτω από το ύψωμα ή οι περιουσίες που βρίσκονται πάνω σε αυτό. Κινδυνεύουν και οι άνθρωποι που περνούν τον δρόμο. Κάθε μέρα πηγαινοέρχονται τουλάχιστον 20 αυτοκίνητα με κατοίκους που πηγαίνουν στις δουλειές τους ή πάνε τα παιδιά τους στο σχολείο.
Με τη χάραξη του δρόμου φτιάχτηκε ένα μικρό τοιχίο. Τα τελευταία χρόνια ένας ιδιοκτήτης ακινήτου στην περιοχή, βλέποντας την ποιότητα του εδάφους και τι συνέβαινε, έχτισε ένα πρόσθετο τοιχίο πάνω στο υπάρχον και έκανε επίσης και ένα δεύτερο τοιχίο για τον ίδιο σκοπό. Αυτό το έκανε γιατί είδε ότι υπάρχει ο κίνδυνος το ακίνητό του να “παρκάρει” στην κάτω πλευρά του δρόμου. Το τοιχίο αυτό υπερχείλισε ήδη από πέτρες και χώματα στα δυο πρώτα χρόνια.
Το πρόσθετο τοιχίο διακρίνεται με διαφορετικό χρώμα από το αρχικό που είχε κατασκευαστεί
Πρόκειται για μεγάλο όγκο χωμάτων και πετρών που πέφτουν με δύναμη και ταχύτητα. Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο σε ακραία καιρικά φαινόμενα, με τον αέρα και με τη βροχή αλλά συμβαίνει και το καλοκαίρι, όταν από τον δρόμο αυτό περνούν συνέχεια τουρίστες που κάνουν τη βόλτα τους ή αθλούνται κάνοντας τζόκινγκ. Ακόμα κι όταν κάθονται πουλιά πέφτουν οι πέτρες! Πριν από πολλά χρόνια είχαμε παντελώς αποκλειστεί από κατολίσθηση.
Έχουμε κάνει πολλές κινήσεις στις υπηρεσίες. Όταν πριν 4 χρόνια απευθύνθηκα στην τεχνική υπηρεσία του δήμου Χανίων και ρώτησα τι μπορεί να γίνει μου έδειξαν φακέλους των κατοίκων οι οποίοι είχαν προηγηθεί σε καταγγελίες. Όμως, δεν υπήρχε μια ώθηση να προχωρήσω την υπόθεση αλλά περισσότερο ένας μικρός εκφοβισμός…
Θέλουμε η δική μας περίπτωση να συνεκτιμηθεί με τον ΒΟΑΚ γιατί είμαστε το ίδιο γεωλογικά έδαφος. Η γεωτεχνική μελέτη που θέλουν να κάνουν στον ΒΟΑΚ πρέπει να γίνει και στη δική μας περίπτωση που κινδυνεύουμε. Να γίνει αυτοψία από τους μηχανικούς, να κάνουν μελέτη και το έργο αυτό να ενταχθεί στην κατηγορία των φυσικών καταστροφών. Εμείς κάναμε τα μέγιστα για να θωρακίσουμε με τις σωστές οικοδομικές άδειες και τις σωστές κατασκευές τα κτίσματά μας αλλά γεωλογικά το έδαφος δεν μας βοηθά. Πρέπει να λοιπόν να εγκριθεί σαν φυσική καταστροφή και να δοθεί ένα κονδύλι και όχι να πληρώνει ο καθένας από εμάς που δεν έχει, για να σώσει μια περιουσία που νομίσαμε ότι θα υπάρχει στο μέλλον».
Γιώργος Μπεμπλιδάκης, ιδιοκτήτης τουριστικού καταλύματος: «Μας είπαν να φτιάξουμε εμείς τοιχίο αντιστήριξης!»
«Το δικό μου ακίνητο βρίσκεται πλέον στο χείλος του λόφου. Έχουμε τη χειρότερη δυνατή θέση. Χάνουμε κάθε χειμώνα πολύ έκταση από το χωράφι. Άνθρωποι κινδυνεύουν.
Όταν φτιάχτηκε ο δρόμος, έγινε απαλλοτρίωση και εκπονήθηκε μια μελέτη η οποία θεωρώ ότι δεν ήταν σωστή τόσο γιατί δεν προβλέφθηκε σωστά το φαινόμενο των κατολισθήσεων όσο και γιατί ο δρόμος που έκαναν και η στροφή του είναι απότομα. Το 5μετρο τοιχίο αντιστήριξης που έφτιαξε ιδιώτης και ήταν και τεράστια δαπάνη για εκείνον, όπως φαίνεται δεν αρκεί. Πώς θεώρησε ο δήμος ότι το τοιχίο αντιστήριξης ενάμιση μέτρου που είχαν φτιάξει οι φορείς τότε θα ήταν επαρκές για να συγκρατήσει όλο τον όγκο;
Ο πατέρας μου από παλιά είχε κάνει κινήσεις και είχαμε κινηθεί και νομικά με εξώδικα. Η απάντηση που είχαμε πάρει τότε ήταν ότι ο δήμος είναι υποχρεωμένος μόνο να έρχεται να καθαρίζει τον δρόμο και ότι όσον αφορά στην προστασία της περιουσίας μου είμαι υποχρεωμένος εγώ να φτιάξω τοιχίο αντιστήριξης. Κάτι που θεωρώ παράλογο από τη στιγμή που άλλοι άνοιξαν τον δρόμο στον λόφο. Ζητάμε να έρθουν να δουν ότι έχουμε δίκιο και να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα που είναι αντίστοιχο με αυτό της κατολίσθησης στον ΒΟΑΚ».
Μαρία Σφενδυλάκη, κάτοικος περιοχής: «Κινδυνεύουν σπίτια, κάτοικοι και διερχόμενοι»
Είμαι κάτοικος εδώ 22 χρόνια και όλο αυτό το διάστημα αντιμετωπίζουμε το ίδιο πρόβλημα. Έχουν γίνει κι άλλα παράπονα. Κάθε φορά που βρέχει και ο καιρός είναι κακός κινδυνεύουμε με τα αυτοκίνητά μας, έχουμε μέσα και μικρά παιδιά. Παλαιότερα είχε πέσει μια πέτρα και μας είχε σπάσει το παρμπρίζ. Κάθε χρόνο πέφτει ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι και κινδυνεύουν και σπίτια και κάτοικοι και όσοι διέρχονται τον δρόμο. Δεν υπάρχει κάτι να μας προστατεύει από τις κατολισθήσεις. Θέλουμε ή τοιχίο μεγαλύτερο ή σύρμα, οτιδήποτε ώστε να αντέχει για να προστατευθούμε. Μην βάλουν κάτι πρόχειρο και μετά από κάποιους μήνες αντιμετωπίσουμε τα ίδια προβλήματα. Είμαστε αποφασισμένοι αυτή τη φορά γιατί δυστυχώς οι φορείς από μόνοι τους δεν κάνουν κάτι».
Σύζυγος ιδιοκτήτριας ακινήτου, Ελένης Κωνσταντουλάκη: «Έχουμε στατική μελέτη»
«Η σύζυγός μου έχει ένα χωράφι πάνω στο ύψωμα. Είχαμε απευθυνθεί πριν από κάποιους μήνες στον δήμο για να κάνει ένα τοιχίο. Είχαμε βγάλει εμείς μια στατική μελέτη, ήταν θετικός ο δήμος αλλά υπήρξαν κάποιες κωλυσιεργίες και από εμάς και δεν προχώρησε. Είχε φανεί όμως τότε θετικός ο δήμος αρκεί να του πηγαίναμε τη στατική μελέτη. Τώρα δεν ξέρω αν έχουν ακόμα πρόθεση να το προχωρήσουν. Είναι όμως επιτακτική ανάγκη να γίνει κάτι»
Μαρία Λακιωτάκη, κάτοικος ευρύτερης περιοχής: «Φοβόμαστε να περάσουμε γιατί ξέρουμε ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να πέσουν στα κεφάλια μας πέτρες»
«Μένω λίγο πιο κάτω από το σημείο της κατολίσθησης. Κάνω πολύ συχνά ποδήλατο με την κόρη μου σε εκείνο τον δρόμο γιατί είναι μια πολύ ωραία διαδρομή και δυστυχώς τις περισσότερες φορές δεν μπορούμε να περάσουμε. Είτε είναι κλειστός από μεγάλες πέτρες στη μέση του δρόμου, είτε φοβόμαστε να περάσουμε γιατί ξέρουμε ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να πέσουν στα κεφάλια μας πέτρες. Ο δήμος δεν ασχολείται ούτε με τα ουσιώδη παράπονα. Όταν βρέχει πολύ, όλα τα νερά με το κοκκινόχωμα καταλήγουν στον δικό μας δρόμο. Μετά από κακοκαιρία έχουν φέρει μηχανήματα για να καθαρίσουν τον δρόμο γιατί δεν μπορούμε καν να περάσουμε. Εντωμεταξύ στο σημείο της κατολίσθησης, η στροφή είναι κλειστή και δεν φαίνεται τι μπορεί να έχει πέσει στον δρόμο. Σε περιόδους όπως ο φετινός χειμώνας που έχει ρίξει πολύ νερό είναι πολύ επικίνδυνο για μεγάλη κατολίσθηση. Θα θρηνήσουμε θύματα. Θέλει ουσιαστική μελέτη και επέμβαση. Δεν είναι απλά ένα βουνό που θα πέσει, έχουν χτιστεί σπίτια πάνω και υπάρχουν σπίτια και από κάτω»
Όπως φαίνεται το ατύχημα με θύμα κάποιον πολίτη και η καταστροφή περιουσιών δεν είναι απλά ένα δυσοίωνο σενάριο αλλά μια μελλοντική πραγματικότητα στην οποία θα οδηγήσει με ακρίβεια το υπό εξέλιξη όλα αυτά τα χρόνια φαινόμενο της υποχώρησης του εδάφους αν δεν γίνει άμεσα ένα έργο παρέμβασης και αντιστήριξης.
