Σε μια εποχή που η παγκοσμιοποίηση και η πολυπολιτισμικότητα στην οποία είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε και σε μια εποχή κατά την οποία «κερκόπορτες» φωνές ακούγονται, δυστυχώς και από «Έλληνες διανοούμενους» που επιχειρούν ως άλλοι «εφιάλτες» να προδώσουν τις αυστηρά φυλασσόμενες διόδους της ιστορίας μας προκειμένου να μη τις αλώσουν τα βάρβαρα και ανιστόρητα έθνη ένθεν κακείθεν της πατρίδας μας, ήρθε να προστεθεί σήμερα και η μεγάλη απώλεια ενός ημίθεου της ιστορίας μας, ενός Λεωνίδα των Θεμοπυλών και ενός μπουρλοτιέρη Καψάλη του Μεσολογγιού μας, του ιστορικού Σαράντη Καργάκου.
γράφει ο Γιάννης Δακαλάκης (Μεσολόγγι)
Ο ασυμβίβαστος ιστορικός, ο λόγιος, ο κριτικός, ο συγγραφέας και δημοσιογράφος, αυτός που αψήφησε τις Δικτατορικές απειλές, ο πνευματικός γίγαντας και ρήτορας που μας καθήλωνε με την αέναη ροή του λόγου του και ευχόσουν να μην τελειώσει ποτέ, έφυγε για πάντα από κοντά μας.
Δεκάδες τα βιβλία του, εκατοντάδες τα δημοσιεύματά του, άπειρες οι συζητήσεις σε επιστημονικές αναφορές κυρίως ιστορικού περιεχομένου, στηρίζοντας πάντα την αλήθεια που πήγαζε μέσα από τη μελέτη του για το κάλλος και την αξία της Ελληνικής ιστορίας που χανόταν στα βάθη των αιώνων μέχρι σήμερα.
Είχα τη χαρά να τον ακούσω σε πολλές του επισκέψεις και λογοτεχνικές βραδιές στο Μεσολόγγι, αλλά είχα τη μεγάλη ΤΙΜΗ να βρεθεί και πάλι στο Μεσολόγγι αποδεχόμενος πρόσκλησή μου, παρουσιάζοντας το βιβλίο μου «ΠΑΝΔΑΙΣΙΑ ΥΜΝΩΔΩΝ» το 2015 στη «ΔΙΕΞΟΔΟ» μέσα σε μια λαοθάλασσα κόσμου που ήρθαν να τον ακούσουν.
Από την παρουσίαση του βιβλίου «ΠΑΝΔΑΙΣΙΑ ΥΜΝΩΔΩΝ» Μεσολόγγι 2015
Ο Σαράντης Καργάκος υπήρξε ο «πολιορκητικός κριός» της Ελληνικής μακραίωνης ιστορίας μας, που προσπαθούσε να σπάσει τις αμπαρωμένες πόρτες των «σύγχρονων λογίων» που έφραξαν με τείχη ισχυρά και απέκοψαν κάθε σκέψη ορθή, κάθε ιστορική αλήθεια και βυσσοδόμησαν στο κορμί της Ελλάδας μας προσπαθώντας να ανατρέψουν την πραγματικότητα. Υπήρξε ο πνευματικός άνθρωπος ο οποίος πρώτος συνειδητοποίησε ότι η κρίση της χώρας μας είναι πρωτίστως ηθική. Πίστευε πως ως έθνος έχουμε παραλύσει ηθικώς. Δεν έχουμε αποθέματα ψυχικής αντοχής. Μας λείπει η πίστη σε ένα εθνικό ιδανικό, σ’ ένα ιδανικό που ζωογονεί και ζωοδοτεί.
Δυστυχώς, σ’ αυτή τη συγκυρία των γεγονότων, που ανιστόρητοι καθοδηγητές οδηγούν στον όλεθρο, πρωτίστως την ελληνική εύπλαστη νεολαία, η μοίρα μας έπαιξε ένα δύσκολο παιχνίδι στερώντας τη χώρα μας από τη στεντόρεια φωνή του Σαράντη Καργάκου.
Έφυγε ως πραγματικός Έλληνας. Δίδαξε Ελλάδα. Δίδαξε Πίστη. Σκέφθηκε και ενήργησε σωστά. Τώρα πορεύεται εκεί που αποδίδονται οι πραγματικοί «στέφανοι της δόξης».