Κεκρυφάλεια λεγόταν το νησί στην αρχαιότητα –έτσι το αναφέρουν, μεταξύ άλλων, ο Θουκυδίδης, ο Διόδωρος και ο Πλίνιος. Το όνομα σημαίνει «στολισμένη κεφαλή».
Μέχρι το 1960, οπότε και ξεκίνησε η ακτοπλοϊκή σύνδεση με τον Πειραιά, το Αγκίστρι συνδεόταν μόνο με την Αίγινα, και μόνο με καΐκια.
Η Μαγκίζα και η Μπαριάμα του νότου
είναι οι πιο ερημικές παραλίες του νησιού –σε μερικά χρόνια, θα έχουν γίνει κι αυτές Χαλικιάδες, οπότε σπεύσατε όσο είναι ακόμα καιρός.
Ένας και μοναδικός ανεμόμυλος υπάρχει στο νησί, στο ψηλότερο σημείο του Μύλου, που είναι επίσης γνωστός και ως Μεγαλοχώρι.
Δεκατέσσερα τετραγωνικά χιλιόμετρα είναι όλο κι όλο το νησί, που διατρέχεται σχεδόν στο σύνολό του από μονοπάτια, προς τέρψιν των φίλων της πεζοπορίας.
Ωραιότατες είναι και οι διαδρομές για ποδηλατάδες, με άφθονη σκιά χάρη στα φουντωτά πευκοδάση. Σημειώστε πως τα ποδήλατα ταξιδεύουν δωρεάν μαζί σας σε όλα τα ferry της γραμμής.
Τέσσερα είναι συνολικά τα χωριά του νησιού: Η Σκάλα, το βασικό λιμάνι, το Μετόχι, ο Μύλος και τα Λιμενάρια.
Τόσο δα νησάκι, κι όμως έχει τη δικιά του λίμνη: Οι ντόπιοι τη λένε Λεκάνη, και είναι ένας λιλιπούτειος υδροβιότοπος, τα νερά του οποίου ανανεώνονται από την θάλασσα μέσω ενός μικρού καναλιού. Θα τη βρείτε στο δρόμο από τα Λιμενάρια προς την Απόνησο, και θα την απολαύσετε ακολουθώντας το κυκλικό μονοπάτι που την αγκαλιάζει.
Απόνησος λέγεται η εξωτική, μυστική παραλία-που-δεν-είναι-ακριβώς-παραλία: Είναι πεύκα, ατελείωτα πεύκα, που καταλήγουν σε βράχια που καταλήγουν σε θάλασσα, τα χρώματα της οποίας φέρνουν στο μυαλό το τιρκουάζ του Ιονίου.
Οι φήμες που θέλουν το ηλιοβασίλεμα της Απονήσου να είναι το καλύτερο του Σαρωνικού ελέγχονται ως ακριβείς.