Να διατηρήσουν τις ισορροπίες και να μην αφήσουν την χαοτική ως κι «εμφυλιοπολεμική» κατάσταση που επικρατεί στα κοινωνικά δίκτυα ανάμεσα σε ορισμένα στελέχη και μερίδα της βάσης, να διαχυθεί στο κόμμα επιχειρούν οι υποψήφιοι για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, λίγες ημέρες πριν από την εσωκομματική αναμέτρηση.
Και αυτό γιατί όλοι αντιλαμβάνονται ότι η ενότητα στην παρούσα φάση δεν μπορεί να φαντάζει δεδομένη. Ιδιαίτερα αν συνεχιστεί το κλίμα τοξικότητας που ναι μεν πηγάζει από τις διαδικτυακές αψιμαχίες, αλλά απειλεί να διαπεράσει κάθετα όλες τις δομές της Κουμουνδούρου.
Είναι αλήθεια ότι ο προεκλογικός διάλογος ανάμεσα στους επίδοξους διαδόχους του Αλέξη Τσίπρα, ότι κινήθηκε σε -σχεδόν- υποδειγματικά πλαίσια. Με εξαίρεση κάποιες «άσφαιρες» διαδικτυακές «ντουφεκιές» του Παύλου Πολάκη, η ίδια κατάσταση επικρατούσε και στο επίπεδο της βάσης.
Όλα, όμως, άλλαξαν από την ημέρα που στη ζωή της αξιωματικής αντιπολίτευσης μπήκε ο Στέφανος Κασσελάκης. Όχι, ο λόγος του δεν ήταν τοξικός. Κάθε άλλο. Απλά ορισμένα στελέχη πρώτης γραμμής, αλλά και για μεγάλο τμήμα της κομματικής βάσης, εξέλαβαν την επιλογή του να είναι υποψήφιος για την ηγεσία, παρότι μικρή σχέση είχε με τον ΣΥΡΙΖΑ, ως ο θρίαμβος της μεταπολιτικής.
Η άποψη αυτή δεν φαίνεται να απέχει και πολύ από την πραγματικότητα. Αλλά από τη στιγμή που το καταστατικό του κόμματος το επιτρέπει, τις ευθύνες γι αυτή την κατάσταση θα πρέπει να τις αναζητήσουν αλλού, όχι στον εξ Αμερικής ορμώμενο επιχειρηματία.
Το ζήτημα, όμως, είναι ότι όσοι δεν είδαν με καλό μάτι την υποψηφιότητα Κασσελάκη, ηθελημένα ή άθελα τους, ενεπλάκησαν σε μια σύγκρουση την οποία ήταν φανερό πως θα χάσουν. Και ο λόγος δεν είναι άλλος, παρά τα «όπλα» με τα οποία διεξάγεται αυτός ο «πόλεμος», δηλαδή η διαδικτυακή ανθρωποφαγία.
Από τη μια πλευρά βρίσκονταν ο «μπαρουτοκαπισμένος» σε τέτοιες καταστάσεις, Παύλος Πολάκης, μαζί με τους διαδικτυακούς ακολούθους του. Εκείνοι, δηλαδή, που γνωρίζουν πως να χρησιμοποιούν τα κοινωνικά δίκτυα για να χύνουν το «δηλητήριο» προς τους «εχθρούς» τους.
Τι τύχη θα μπορούσαν να έχουν άνθρωποι όπως ο Φίλης, ο Σκουρλέτης, ο Μπίστης και πρόσωπα της νεότερης γενιάς, κόντρα σε αυτό το φανατισμένο κοινό; Απολύτως καμία. Μάλιστα, είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι τα περισσότερα φιλικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ, τρολς, στο Twitter, στέκονται στο πλευρό του Κασσελάκη, τα οποία φροντίζουν νυχθημερόν να χυδαιολογούν εναντίον των αντιπάλων του.
Όπως είναι λογικό, το κλίμα αυτό έχει ξεπεράσει τα στενά όρια του διαδικτύου και έχει μεταφερθεί και στον ίδιο τον κομματικό μηχανισμό. Και μάλιστα, μοιάζει σαν να τον έχει ήδη διαπεράσει.
Όλα τα παραπάνω θυμίζουν στους υποψήφιους για την ηγεσία ότι τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα για τον -όποιο- νικητή της αναμέτρησης, που θα έχει να αντιμετωπίσει την καχυποψία των υπόλοιπων.
Με βάση αυτό, έστω και την ύστατη στιγμή, οι τέσσερις + ένας επίδοξοι διάδοχοι του Αλέξη Τσίπρα, προσπαθούν να κρατήσουν χαμηλά τους τόνους της αντιπαράθεσης, διότι το «φάντασμα» της διάσπασης μοιάζει να πλανιέται για τα καλά πάνω από την Κουμουνδούρου.