Οργισμένη επιστολή αναγνώστριας που βρέθηκε για λίγους μήνες σε επιβατικό πλοίο -με βύσμα όπως θα δείτε πιο κάτω- και έφυγε κακήν κακώς
Με αφορμή το χθεσινοβραδινό συμβάν με το Blue Horizon στον Πειραιά, θέλω να εκφράσω τον αποτροπιασμό μου και να τονίσω πως δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται αυτό. Απλά, αυτή τη φορά είχε τραγική κατάληξη για τον επιβάτη και πήρε διαστάσεις. Αν δεν υπήρχε το βίντεο, οι ιθύνοντες δολοφόνοι θα δήλωναν αθώοι και θα το έριχναν σε ατύχημα. Όπως κάνουν πάντα.
Κατ’ αρχήν, να κάνω μια ανάλυση των ατόμων που δουλεύουν στα επιβατικά πλοία. Πρόκειται για ανθρώπους που χρήζουν σχεδόν όλοι ψυχιατρικής βοήθειας. Έχουν τρόπους κανίβαλων, είναι βαρεμένοι στο κεφάλι από τα συνεχή ταξίδια και τη μόνιμη διαμονή τους στο πλοίο, παρτάκηδες, πέφτουλες και νομίζουν πως είναι υπεράνω όλων ασκώντας εξουσία ακόμα και στα πατώματα του πλοίου.
Ξεχνάνε ότι είναι απλά καημένοι υπάλληλοι προς λύπηση και ας παίρνουν μηνιαίο μισθό από 5000 χιλιάδες ευρώ έως 25000 χιλιάδες. Είναι απλά για λύπηση και για το ψυχιατρείο.
Πήγα σε γνωστό επιβατικό καράβι -ίσως και σε αυτό που έγινε το συμβάν- με ισχυρό δόντι μέσα από την εταιρία. Άλλωστε, για να μπεις εκεί, μόνο έτσι έχεις εξασφαλισμένη θέση.
Από την πρώτη στιγμή, μου την έπεσαν ακόμα και οι καρέκλες του πλοίου. Και όταν λέμε πέσιμο, δεν εννοούμε φλερτ. Έντονο και με χειρονομίες. Δεν έκανα κάποια νομική κίνηση για να μην μπλέξω τους γονείς μου. Ωστόσο, διαπίστωσα πως όσες βρίσκονται εκεί μέσα, περνάνε από τα κρεβάτια κάποιων για να έχουν καλά πόστα. Αυτό όμως, είναι το λιγότερο όσο και αν σας φαίνεται περίεργο.
Το χειρότερο είναι το γεγονός πως όλοι οι υπάλληλοι του πληρώματος είναι κινητά ζόμπι. Με έντονα και σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, συνήθως περιθωριοποιημένα στην κοινωνία και πολλοί με μηδενική παιδεία από γεννησιμιού τους. Η κλεισούρα, η ρουτίνα, η αλμύρα και οι απόκοσμες συνθήκες εργασίας τους κάνουν όλους ψυχάκηδες που γυαλίζει το μάτι τους. Αν και μικρή όταν μπήκα μετά το Πανεπιστήμιο, εκεί φοβήθηκα πραγματικά για τη ζωή μου.
Φανταστείτε, πως ένα ταξίδι με πλοίο της τάξης των 9 ωρών σας κουράζει ως επιβάτες. Για φανταστείτε αυτό επί δυο καθημερινά. Μην ξεχνάτε πως το πλοίο πάει στον προορισμό και επιστρέφει. Και κάντε τώρα το επί 2, επί 7-8 μήνες που διαρκεί η σεζόν. Μιλάμε για 400+ πήγαινε έλα μέσα στη θάλασσα. Χωρίς ρεπό, χωρίς να βγεις να πας στο σπίτι σου, χωρίς να δεις τον έξω κόσμο.
Όλοι αυτοί, όταν ξεκινούν, μοναδικό κίνητρο έχουν τα χρήματα. Έχεις 200 χιλιάρικα τον χρόνο καθαρό μισθό, τσάμπα φαγητό, τσάμπα διαμονή και πηδάς όποια θέλεις και σου γυαλίσει το μάτι. Από την καμαριέρα μέχρι την τουρίστρια που θα την απειλήσεις ότι θα την πετάξεις στη θάλασσα αν μιλήσει.
Δεν είναι υπερβολή αυτή. Αυτά που γίνονται εν πλω στα πλοία της γραμμής, δεν μπορεί να τα φανταστεί ανθρώπινος νους. Εντάσεις, ξύλο, φασαρίες, απειλές, σεξουαλικές παρενοχλήσεις, είναι στο ημερολόγιο κάθε ταξιδιού. Αυτά και άλλα πολλά.
Αυτοί οι κανίβαλοι, ο ύπαρχος και ο λοστρόμος, με φανερά ψυχολογικά προβλήματα, έριξαν έναν νέο άνθρωπο στη θάλασσα χωρίς οίκτο, γύρισαν την πλάτη και σήκωσαν τον καταπέλτη σα να μη τρέχει τίποτα.
Τραγικοί και ελεεινοί, ντρέπομαι που συνυπήρξα για κάποιους μήνες μαζί τους και ζητάω συγνώμη από τους οικείους του αδικοχαμένου παλικαριού για λογαριασμό των πρώην συναδέλφων μου.
Αναγνώστρια πρώην μέλος πληρώματος
Πειραιάς: Συγκλονιστική μαρτυρία από άνθρωπο που είδε την τραγωδία του Blue Horizon
Αυτόπτης μάρτυρας μίλησε στην ΕΡΤ και εξήγησε τι συνέβη: «Ο άνθρωπος ήταν μέσα στο πλοίο και μάλλον δεν είχε εισιτήριο. Τον έσπρωχνε ο τύπος με το λευκό πουκάμισο. Έκανε δύο τρεις προσπάθειες ο άλλος να μπει μέσα στο πλοίο. Την ώρα που ξεκινούσε ο καταπέλτης να φύγει, έφευγε ξεκόλλαγε και αυτός συνέχιζε και τον έσπρωχνε. Φώναζαν: τι κάνεις, τι κάνεις; Έπεσε ο άνθρωπος στη θάλασσα. Και οκ έκανες τη βλακεία και τον έριξες στη θάλασσα…
Φρικιαστικό βίντεο ντοκουμέντο: Έτσι έπνιξαν τον 36χρονο μέλη του πληρώματος στον Πειραιά
Τον έριξες επί τόπου, κοιτάς ψυχρά έναν άνθρωπο στη θάλασσα και την ώρα που τον παίρνει η δίνη και τον τραβάει μέσα γυρνάς και λες φεύγουμε χωρίς να κάνεις μια προσπάθεια. Να του πετάξεις ένα σωσίβιο. Να πεις: σταμάτα το πλοίο, έπεσε άνθρωπος, πνίγεται να τον σώσουμε. Τίποτα σαν να μη συμβαίνει τίποτα, ξεκίνησε το πλοίο, έφυγε.
Μετά από λίγο βγήκε στην επιφάνεια, είχε πνιγεί κατευθείαν. Τον γύρναγε μέσα η θάλασσα και μετά από λίγο τον χάσαμε. Πήρα το λιμεναρχείο, είχαν πάρει και άλλα άτομα και μετά από λίγο μας γύρισαν πίσω.
Το πλήρωμα έλεγε ότι πήγε να προλάβει το πλοίο και έπεσε μόνος του. Αλλά δεν έγινε αυτό».