Η επόμενη κυβέρνηση μπορεί να αποδεσμευτεί από τη συμφωνία των Πρεσπών με μία απλή καταγγελία. Θα το κάνει; Αυτό που ζούμε σήμερα είναι μια υποκρισία γύρω από τη γνωστή συμφωνία των Πρεσπών
Ας κινηθούμε λοιπόν ποιο έξυπνα από τους Ανθέλληνες.
Η Σύμβαση της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών (1969) είναι εκείνη που ορίζει περιοριστικά τους όρους υπό τους οποίους επιτρέπεται η ακύρωση μιας συμφωνίας όπως αυτή των Πρεσπών.
Πρέπει ως προς τούτο να επικαλεσθούμε βάσιμα, πλάνη, απάτη, δωροδοκία, εξαναγκασμό με απειλή ή χρήση βίας και άλλα ανάλογα κατά την υπογραφή της συμφωνίας, χωρίς τα οποία, η συμφωνία, δεν θα υπογραφόταν.
Εάν δεν προκύψει κάτι τέτοιο η πιθανότητα να χαρακτηρισθεί η συμφωνία άκυρη, δεν έχει σταθερές βάσεις.
Εδώ όμως υπάρχει μια παγίδα την οποία καλό είναι να τη δουν όσοι ζητούν πάλι ενώπιον των ανωτάτων δικαστηρίων την ακύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών. Σε περίπτωση «απαλλαγής» για οποιονδήποτε λόγο από τη συμφωνία των Πρεσπών, θα λήξει αντιστοίχως και η υποχρέωσή των Σκοπίων να χρησιμοποιούν το συγκεκριμένο όνομα «Βόρεια Μακεδονία» όπερ σημαίνει ότι – δεδομένο ότι 140 χώρες έχουν αναγνωρίσει το κρατίδιο αυτό ως «Μακεδονία» – θα μπορούν να βαφτιστούν όπως θέλουν.
Επομένως, αφού η συμφωνία των Πρεσπών αποτελεί συνέχεια και ολοκλήρωση της ενδιάμεσης συμφωνίας του 1995 που δρομολογεί να επιλύσει μία διεθνή διαφορά, όπως ορίζουν τα Ψηφίσματα 817 και 845 του Συμβουλίου Ασφαλείας, οι λόγοι ακυρότητας θα πρέπει να αφορούν και αυτήν την ενδιάμεση συμφωνία και παράλληλα, να μην παραδεχτούμε ότι υπάρχει διαφορά.
Τι κάνουμε όμως ΤΩΡΑ προκειμένου να αποφύγουμε το γενικό κανόνα του διεθνούς δικαίου που ορίζει ότι «τα συμπεφωνημένα πρέπει να τηρούνται»;
Εφόσον η συμφωνία θα παραχωρούσε εθνική κυριαρχία θα απαιτούνταν 180 ψήφοι ως προϋπόθεση για να περάσει από την Ελληνική Βουλή. Πολύ εύκολα όπως φαίνεται, τούτο το πρόβλημα ξεπεράστηκε απ όλους, δείχνοντας την υποκρισία τους.
Πότε όμως έχουμε απώλεια Εθνικής Κυριαρχίας; Ισχύει ότι η συμφωνία δεν παραχωρεί εθνική κυριαρχία για να χρειάζονται 180 ψήφοι;
Η εθνική κυριαρχία δεν νοείται μόνο στις σχέσεις ενός κράτους με άλλα κράτη, αλλά και η δυνατότητα να ασκεί η Ελληνική Πολιτεία τα δικαιώματά της μέσα στα όρια της δικής της επικράτειας. Απώλεια εθνικής κυριαρχίας έχουμε και όταν ένα κράτος αδυνατεί να επιβάλει την εφαρμογή των νόμων του όπως για παράδειγμα, όταν εξαναγκάζεται να υιοθετήσει δεδομένα που διαφορετικά, δεν θα υιοθετούσε.
Εφόσον συνεπώς η εν λόγω συμφωνία θίγει Ιστορικά μας στοιχεία (όπως έχει δηλώσει ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας) τότε συνιστά παραχώρηση Εθνικής Κυριαρχίας και απαιτούντα 180 ψήφοι.
Αρμόδιοι όμως για να αποφανθούν ως προς αυτό (να γιατί χρειαζόταν εδώ ένα Συνταγματικό Ελληνικό Δικαστήριο) είναι η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΚΡΙΝΕΙ ότι τα θέματα που θίγονται με την συμφωνία άπτονται της εξωτερικής πολιτικής της χώρα αλλά, εάν θίγονται ή όχι Ιστορικά στοιχεία. Σε μια τέτοια περίπτωση η φύση της συνθήκης των Πρεσπών θα είναι ξεκάθαρα τέτοια, που θα δικαιολογεί ΚΑΙ την καταγγελία της.
Μέχρι να αποφανθούν οι Ανώτατοι δικαστές θα πρέπει να ΑΝΑΒΛΗΘΕΙ η ψήφιση της Συμφωνία των Πρεσπών στην Ελληνική Βουλή. Τούτο πρέπει να ζητηθεί.
Το άρθρο 28 παρ 2 του Συντάγματος αναφέρει ότι: «Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών»
Το άρθρο 28 αποτελεί θεμέλιο για τη συμμετοχή της Χώρας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης , έτσι , αφορά έμμεσα τα σύνορά μας αφού η συμφωνία των Πρεσπών θα προσθέσει στα κοινά σύνορα της ΕΕ
Ένα δεύτερο εξίσου σημαντικό είναι το παρακάτω
Αφού η Βουλή των Σκοπίων προχώρησε στις συνταγματικές αλλαγές, το ΝΑΤΟ θα συντάξει τώρα το πρωτόκολλο εντάξεως της γειτονικής χώρας στη Συμμαχία. Το έγγραφο όμως αυτό αποτελεί ξεχωριστό διεθνές κείμενο το οποίο θα έλθει στη ελληνική Βουλή προς κύρωση ανεξαρτήτως της πορείας της συμφωνίας των Πρεσπών.
Εφόσον συνεπώς μια καταγγελία σε βάρος της Συμφωνίας των Πρεσπών προηγηθεί της κύρωσης του πρωτοκόλλου εντάξεως της γειτονικής χώρας στη Συμμαχία, τότε έμμεσα ασκούμε Βέτο και ενθαρρύνονται κι άλλες χώρες να πράξουν το ίδιο.
Ας κινηθούμε συνεπώς πιο γρήγορα και πιο έξυπνα από τους Ανθέλληνες που θέλουν να διχάσουν την Ελληνική κοινωνία.
ΟΜΑΔΑ ΥΨΗΛΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗΣ (Υποδιοικητής)
Επιτέλους κάποιος που μπορεί να μας διαφωτίσει,τι συμβαίνει με τους 180!