Κάτι παράξενο συμβαίνει εδώ και χρόνια στο μεγαλύτερο εθνικό πάρκο του κόσμου. Κάτι που σπάνια μεν συζητιέται, τεκμηριώνεται όμως από γραπτές μαρτυρίες του παρελθόντος αλλά και από επισκέπτες της παραλίμνιας περιοχής του πάρκου. Ουράνιοι, αινιγματικοί ήχοι άγνωστης προέλευσης χαϊδεύουν τα αυτιά όσων βρίσκονται στις ακτές των λιμνών του Yellowstone National Park στα νότια Βραχώδη Όρη των ΗΠΑ ταράζοντας την ησυχία της φύσης.
Άρπες και κλαψουρίσματα…
Όπως αναφέρει η τοπική Yellowstone Gate, η πρώτη δημοσιευμένη μαρτυρία για το γεγονός έγινε το 1893 στο περιοδικό Science από τον Αμερικανό καθηγητή Βιολογίας Edwin Linton, ο οποίος έκανε έρευνες στην περιοχή μαζί με πολυάριθμο προσωπικό. Ο Linton (όπως και κάποιοι άλλοι αργότερα) παρομοίασε τους ήχους με άρπα ή ακόμα με τον ήχο μεταλλικών καλωδίων που συγκρούονται παράγοντας μια μεταλλική αντήχηση.
Το φαινόμενο κατέγραψε επίσης το 1895 και ο Αμερικανός μηχανικός Hiram M. Chittenden στο βιβλίο του «The Yellowstone National Park». Ο συγγραφέας, ο οποίος έφτιαξε δρόμους και γέφυρες στο πάρκο, συνέκρινε τους ήχους με το βουητό που κάνουν οι μέλισσες και το μελωδικό κουδούνισμα των τηλεγραφικών συρμάτων. Σύμφωνα με τις περιγραφές του, οι παράξενοι ήχοι ακούγονταν από μακριά, ταξίδευαν με ταχείς ρυθμούς και μετά ξεθώριαζαν καθώς χάνονταν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Το φαινόμενο έμοιαζε να προέρχεται από τον ουρανό γύρω από τις λίμνες Yellowstone και Shoshone.
Γραπτές μαρτυρίες από επιστήμονες και σημαντικές προσωπικότητες συνέχισαν να εμφανίζονται μέχρι τη δεκαετία του 1930. Όμως ήδη από το 1873 ο εξερευνητής γεωλόγος Frank H. Bradley είχε γράψει στις σημειώσεις του ότι τα πρωινά άκουγε κάθε λίγα λεπτά έναν περίεργο ήχο από την λίμνη, κάτι σαν σφύριγμα ή βραχνό κλαψούρισμα.
Οι επιστήμονες προσπάθησαν να προτείνουν μια ικανοποιητική εξήγηση για το φαινόμενο, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία. Απέδωσαν τους ήχους στην ιδιόρρυθμη γεωλογία του πάρκου, στις υπόγειες σπηλιές του που ενδέχεται να λειτουργούν ως ηχεία σε περίπτωση μικρών σεισμών, καθώς και σε ένα σύνολο από περίπλοκους φυσικούς παράγοντες.
Ένα πάρκο πάνω στο ηφαίστειο
Το Yellowstone National Park καταλαμβάνει έκταση περίπου 9.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων στα νότια Βραχώδη Όρη, στο ενεργό σημείο ενός ηφαιστείου. Πρόκειται για μια σεισμικά ενεργή περιοχή, που ανήκει σε 3 πολιτείες των ΗΠΑ (Wyoming, Montana, Idaho). Χαρακτηρίστηκε εθνικό πάρκο το 1872 και από το 1978 συγκαταλέγεται στα προστατευόμενα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Ουνέσκο. Αποτελεί ένα από τα λίγα πάρκα του είδους που έχουν παραμείνει άθικτα. Υψηλότερο σημείο του είναι το Eagle Peak (3.462 μ.) και χαμηλότερο το Reese Creek (1.610 μ.).
Το 80% του πάρκου καλύπτεται από δάση, το 15% από λιβάδια και το 5% από νερό (ποτάμια, καταρράκτες, λίμνες). Είναι ένα οικοσύστημα ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς που φιλοξενεί μεγάλη ποικιλία άγριας, σπάνιας πανίδας και χλωρίδας, ορυκτών και απολιθωμένων φυτών. Η περιοχή είναι πεδίο εκδήλωσης ισχυρών γεωθερμικών δυνάμεων διαθέτοντας τη μεγαλύτερη συγκέντρωση θερμοπιδάκων, ιαματικών πηγών και ατμίδων στον κόσμο.