Λίγο μετά την είσοδο σε υπηρεσία του άρματος Tiger I (PzKpfw VI), το 1942, αποφασίστηκε η σχεδίαση ενός νέου και ακόμα βαρύτερου και ισχυρότερου από αυτό άρματος. Ζητήθηκε από τις εταιρείες Porsche και Henschel να παρουσιάσουν τα σχέδιά τους για ένα άρμα βάρους 70t. με θωράκιση ικανή να αντέχει στα πυρά κάθε συμμαχικού πυροβόλου και οπλισμένο με ένα μακρύκαννο πυροβόλο των 88χλστ. με κάννη 71 διαμετρημάτων.
Τελικά επελέγη το σχέδιο της Henschel, ύστερα από την παραγωγή λίγων αρμάτων με τον πύργο της Porsche. Το Tiger II, γνωστό ως Königstiger (βασιλιάς τίγρης), είχε μήκος 7,25μ. πλάτος 4,27μ. και ύψος 3,27μ. Το βάρος του ήταν 69.400 κιλά. Το άρμα κινείτο με τη βοήθεια ενός δωδεκακύλινδρου, υγρόψυκτου βενζινοκινητήρα Maybach ΗL 230 p.30, απόδοσης 600 ίππων.
Η μέγιστη ταχύτητα του άρματος, σε οδό, έφτανε τα 38 χλμ. την ώρα. Τα ισχυρά σημεία του άρματος όμως ήταν απίστευτα ισχυρή θωράκισή του, που είχε μέγιστο πάχος 185χλστ. (7,28 in) και το φονικό του πυροβόλο των 88χλστ. 71 διαμετρημάτων KwK 43, το οποίο μπορούσε να καταστρέψει κάθε συμμαχικό άρμα από απόσταση έως και 2,5 χλμ. τη στιγμή που για να το πλήξουν αυτά έπρεπε να πλησιάσουν στα 800 μ. για να μπορέσουν να διατρήσουν τον ελαφρύτερο πλευρικό του θώρακα. Το άρμα διέθετε και δύο πολυβόλα των 7,92χλστ. Είχε πλήρωμα 5 ανδρών.
Ευτυχώς για τους Συμμάχους κατασκευάστηκαν μόλις 485 άρματα του τύπου. Τα άρματα έδρασαν, για πρώτη φορά, στη Νορμανδία, αλλά με άσχημα αποτελέσματα. Το αυτό συνέβη και τον Αύγουστο του 1944, στο Ανατολικό Μέτωπο, όπου λόγω του ελώδους εδάφους, τα άρματα κόλλησαν στη λάσπη και καταστράφηκαν. Το άρμα όμως έμελλε να δείξει την αξία του στην Ουγγαρία.
Εκεί μια επιλαρχία βασιλικών τίγρεων κατέστρεψε 121 άρματα και 244 σοβιετικά πυροβόλα κάθε τύπου, Επίσης κατέρριψαν πέντε αεροσκάφη και κατέστρεψαν και ένα τραίνο, με απώλειες, στη μάχη, 10 αρμάτων. Μια επιλαρχία βασιλικών τίγρεων, στο διάστημα Ιανουάριος – Απρίλιος 1945, κατέστρεψε πάνω από 500 σοβιετικά άρματα, με απώλεια 45 δικών της.
Ο μεγάλος εχθρός των βασιλικών τίγρεων ήταν τα συμμαχικά αεροσκάφη, τα οποία, ελλείψει αντίσταση από τη γερμανική αεροπορία, δρούσαν ανενόχλητα. Τα Tiger ΙΙ έδρασαν και στις τελευταίες γερμανικές επιθέσεις, στις Αρδέννες και στην Πομερανία.