Οι μητέρες των δελφινιών χρησιμοποιούν «μωρουδίστικη» ομιλία με τα μικρά τους δείχνουν οι ηχογραφήσεις. Μελέτη των ρινοδέλφινων για πάνω από 30 χρόνια διαπίστωσε ότι το σφύριγμα της μητέρας είναι υψηλότερο και το εύρος της μεγαλύτερο όταν απευθύνονται στα μικρά τους
Κοινωνικοποιούνται, παίζουν και εμφανίζουν μοναδικά χαρακτηριστικά προσωπικότητας όπως οι άνθρωποι. Και τώρα έχει ανακαλυφθεί ότι τα δελφίνια κάνουν κάτι άλλο που κάνουν οι άνθρωποι, μιλάνε γλυκά και τρυφερά στα μωρά τους.
Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα διαπίστωσε ότι τα θηλυκά ρινοδέλφινα αλλάζουν τον τόνο τους όταν απευθύνονται στα μικρά τους, χρησιμοποιώντας ένα είδος βρεφικής ομιλίας με υψηλό τόνο. Οι ερευνητές κατέγραψαν τα σφυρίγματα 19 μαμάδων δελφινιών στη Φλόριντα, όταν συνοδεύονταν από τους νεαρούς απογόνους τους και όταν κολυμπούσαν μόνα τους ή με άλλους ενήλικες.
Το σφύριγμα των δελφινιών είναι ένα μοναδικό και σημαντικό σήμα – σαν να φωνάζουν το όνομά τους. «Χρησιμοποιούν αυτά τα σφυρίγματα για να παρακολουθούν ο ένας τον άλλον. Λένε περιοδικά, «Είμαι εδώ, είμαι εδώ», είπε η συν-συγγραφέας της μελέτης Laela Sayigh, θαλάσσια βιολόγος του Ωκεανογραφικού Ινστιτούτου Woods Hole στη Μασαχουσέτη.
Όταν κατευθύνουν το σήμα στα μικρά τους, το σφύριγμα της μητέρας είναι υψηλότερο και το εύρος του τόνου είναι μεγαλύτερο από το συνηθισμένο, σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences. «Αυτό ίσχυε για κάθε μία από τις μαμάδες στη μελέτη, και τις 19», είπε ο βιολόγος Peter Tyack, συν-συγγραφέας της μελέτης από το Πανεπιστήμιο του St Andrews στη Σκωτία.
Η απόκτηση αυτών των δεδομένων δεν ήταν απλός άθλος. Για περισσότερες από τρεις δεκαετίες, οι επιστήμονες τοποθέτησαν ειδικά μικρόφωνα πολλές φορές στις ίδιες μητέρες άγριων δελφινιών στον κόλπο Sarasota της Φλόριντα για να ηχογραφήσουν τα χαρακτηριστικά σφυρίγματά τους.
Αυτό περιελάμβανε τα χρόνια που είχαν τα μικρά τους και που δεν τα είχαν – τα νεαρά δελφίνια μένουν με τις μητέρες τους κατά μέσο όρο τρία χρόνια στη Sarasota, και μερικές φορές περισσότερο. Οι πατέρες δεν παίζουν παρατεταμένο ρόλο στην ανατροφή των παιδιών. «Αυτά είναι άνευ προηγουμένου, απολύτως φανταστικά δεδομένα», δήλωσε ο Mauricio Cantor, θαλάσσιος βιολόγος του Πανεπιστημίου του Όρεγκον που δεν συμμετείχε στη μελέτη. «Αυτή η μελέτη είναι το αποτέλεσμα τόσων ερευνητικών προσπαθειών».
Το γιατί οι άνθρωποι, τα δελφίνια ή άλλα πλάσματα χρησιμοποιούν την ομιλία του μωρού δεν είναι σίγουρο, αλλά οι επιστήμονες πιστεύουν ότι μπορεί να βοηθήσει τους απογόνους να μάθουν να προφέρουν νέους ήχους. Έρευνα που χρονολογείται από τη δεκαετία του 1980 δείχνει ότι τα ανθρώπινα βρέφη μπορεί να δίνουν μεγαλύτερη προσοχή στην ομιλία με μεγαλύτερο εύρος τόνου.
Οι θηλυκοί πίθηκοι ρέζους μπορεί να αλλάξουν τη φωνή τους για να προσελκύσουν και να κρατήσουν την προσοχή των απογόνων. Και οι σπίνοι ανεβάζουν τον τόνο τους και επιβραδύνουν τα τραγούδια τους για να απευθυνθούν σε νεοσσούς, ίσως διευκολύνοντας την εκμάθηση του τραγουδιού των πουλιών.
Για τη μελέτη με τα δελφίνια, οι ερευνητές εστίασαν αποκλειστικά στο χαρακτηριστικό κάλεσμα υπογραφής, οπότε δεν ξέρουν αν τα δελφίνια χρησιμοποιούν επίσης τη βρεφική ομιλία για άλλες επαφές – ή αν βοηθά τους απογόνους τους να μάθουν να «μιλούν» όπως φαίνεται να κάνουν με τους ανθρώπους.
«Θα ήταν λογικό αν υπάρχουν παρόμοιες προσαρμογές στα ρινοδέλφινα – ένα μακρόβιο, εξαιρετικά ακουστικό είδος», όπου τα μικρά πρέπει να μάθουν να εκφωνούν πολλούς ήχους για να επικοινωνούν, δήλωσε ο Frants Jensen, οικολόγος της συμπεριφοράς στο Πανεπιστήμιο Aarhus της Δανίας και από τους συγγραφείς της μελέτης. Ένας άλλος πιθανός λόγος για τη μωρουδίστικη φωνή, είναι να τραβήξετε την προσοχή των παιδιών.
«Είναι πολύ σημαντικό για ένα μικρό να ξέρει «Ω, η μαμά μου μιλάει τώρα» – αντί να ανακοινώνει απλώς την παρουσία της σε κάποιον άλλο», πρόσθεσε η Janet Mann, θαλάσσια βιολόγος στο Πανεπιστήμιο Georgetown, η οποία δεν συμμετείχε στη μελέτη