Το 2013, ο Τζιν Ντάικς βρισκόταν στον Μαραθώνιο του Τορόντο παρακολουθώντας τον σπουδαίο καναδό βετεράνο δρομέα Εντ Γουίτλοκ να μιλά σε κάποια εκδήλωση για τα πολλά του ρεκόρ. «Το μόνο ρεκόρ που πιστεύω ότι θα κρατήσει για πολλά χρόνια», είχε πει τότε ο Γουίτλοκ, «είναι το 2:53:48 στον Μαραθώνιο για άνδρες άνω των 70, που είχα κάνει το 2004 στα 73 μου».
Ο Ντάικς θυμάται πως σκέφτηκε τότε «πω πω, φοβερός χρόνος. Κανείς δεν πρόκειται να τον σπάσει». Πολλά μπορούν να αλλάξουν μέσα σε πέντε χρόνια. Στις 15/12/2018 ο αμερικανός συνταξιούχος προγραμματιστής ηλεκτρονικών υπολογιστών πέτυχε στο Τζάκσονβιλ της Φλόριντα αυτό που δεν πίστευε ποτέ ότι θα κάνει: να σπάσει κατά 25 δευτερόλεπτα το ρεκόρ του Γουίτλοκ και να γίνει ο ταχύτερος εβδομηντάχρονος μαραθωνοδρόμος στην Ιστορία.
Και δεν μιλάμε για έναν απλό χρόνο. Απλά σκεφτείτε ότι έτρεξε τα 42.195 μ. με pace 4,07 (ρυθμός που για τους περισσότερους… κοινούς θνητούς είναι δύσκολος ακόμη και για χιλιάρια, όχι για Μαραθώνιο· «τέλος, από αύριο αρχίζω τάβλι» όπως είπε ένας γνωστός μου όταν το άκουσε).
«Δεν νομίζω πως το έχω συνειδητοποιήσει ακόμη» είπε μερικές ημέρες μετά τον τερματισμό του. «Η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι επιτέλους θα έχω πιο ελεύθερο πρόγραμμα. Θα μπορέσω να τρέξω περισσότερα ultra, αλλά και Μαραθωνίους με πιο δύσκολες διαδρομές που δεν επέλεγα έως τώρα, καθώς πράγματι κυνηγούσα το ρεκόρ του Γουίτλοκ».
Ο Ντάικς άρχισε να τρέχει «σοβαρά» όπως λέει πριν από 13 χρόνια. Εκτοτε τρέχει συχνά σε αγώνες· και είναι εντυπωσιακό το πόσο εύκολα δείχνει να ανακάμπτει έπειτα από δύσκολες προσπάθειες. Τον Οκτώβριο έτρεξε τον Μαραθώνιο του Τορόντο σε 2:55:17. Στη συνέχεια, μόλις δύο εβδομάδες πριν το Τζάκσονβιλ, συμμετείχε σε ένα ultra στο Σαν Φρανσίσκο, το Verde Skyline 50K με την κόρη του την 1/12 και τον Διεθνή Μαραθώνιο της Καλιφόρνιας στις 2/12. Είναι ένα εξαιρετικά ασυνήθιστο πρόγραμμα αγώνων για έναν ελίτ αθλητή. Είναι μήπως ένας υπερήρωας; «Ναι, η αλήθεια είναι ότι έχω μία υπερδύναμη» λέει μισοαστεία – μισοσοβαρά.
«Είναι η ικανότητά μου να επανακάμπτω γρήγορα». Εχει πάντως δοκιμαστεί δύο φορές για απαγορευμένες ουσίες – μία φορά σε έναν διαγωνισμό μεταξύ βετεράνων στον στίβο και μια φορά πριν από περίπου 18 μήνες, όταν οι δοκιμαστές εμφανίστηκαν αιφνιδιαστικά στο σπίτι του. Στον Μαραθώνιο του Τζάκσονβιλ ο Ντάικς δήλωσε ότι αισθανόταν δυνατός και πέρασε τον ημί 30 δευτερόλεπτα μπροστά από τον ρυθμό του ρεκόρ του Γουίτλοκ. Αλλά λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω άρχισε να υποφέρει από κράμπες στις γάμπες του, κάτι που τον επιβράδυνε κατά τη διάρκεια του τελευταίου κομματιού. «Οι κράμπες είναι συνήθως σημάδι ότι τρέχετε πιο γρήγορα από όσο είστε προπονημένοι» σχολίασε. Τα περάσματά του είχαν ως εξής: 5Κ: 20:25, 10Κ: 41:09, Ημί: 1:26:56, 32Κ: 2:12:47, Τερματισμός: 2:54:23. Εχοντας το ρεκόρ στο τσεπάκι του, πέρασε τη γραμμή τερματισμού χαμογελώντας. Δεν ήταν επειδή έτρεξε γρηγορότερα από οποιονδήποτε άλλον την ηλικία του στην Ιστορία, αλλά επειδή είχε θέσει έναν στόχο και δούλεψε σκληρά γι» αυτόν. «Ηταν η ικανοποίηση», λέει, «ότι πέτυχα αυτό που ξεκίνησα να κάνω».
Του Γιάννη Βασαλάκη