Το ‘bottle shock’ ή ‘bottle sickness’ είναι όροι που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν μια προσωρινή κατάσταση σε ένα κρασί όπου τα αρώματα και η γεύση του είναι “κλειστά” ή ασύνδετα. Υπάρχουν δύο βασικά ενδεχόμενα που μπορεί να έχουν προκαλέσει το σοκ: είτε αυτό συμβαίνει αμέσως μετά την εμφιάλωση είτε όταν τα κρασιά (ιδιαίτερα εύθραυστα παλαιότερα κρασιά) αναταράσσονται με μετακίνηση. Συνήθως λίγες μέρες ξεκούρασης είναι η θεραπεία.
Η αιτία για το φαινόμενο αυτό δεν έχει αποδειχθεί επιστημονικά, αλλά η θεωρία λέει ότι όλα τα σύνθετα στοιχεία του κρασιού (φαινόλες, τανίνες και ενώσεις) εξελίσσονται συνεχώς, τόσο από μόνα τους όσο και σε σχέση με τα υπόλοιπα. Η θερμότητα ή η κίνηση μπορούν να σοκάρουν αυτή την εξέλιξη, προκαλώντας προσωρινό “κλείσιμο” του κρασιού.
Επίσης τα περισσότερα κρασιά δεν έχουν πρόβλημα αν τα μετακινήσετε από μια πλαγιαστή θέση σε όρθια. Αλλά τα παλαιότερα, πιο εύθραυστα κρασιά χρειάζονται ειδικό χειρισμό. Όταν ένα κρασί είναι αφιλτράριστο ή παλαιότερο από 10 χρόνια, υπάρχει πιθανώς ένα κομμάτι ιζήματος σε αυτό. Τα ιζήματα είναι ένα υποπροϊόν του κρασιού, καθώς τα φαινολικά μόρια συνδυάζονται για να σχηματίσουν πολυμερείς τανίνες που αποσπούνται από το υγρό. Η μετακίνηση τους ιζήματος δεν θα προκαλέσει σοκ στο κρασί αλλά ίσως να είναι δυσάρεστο να έχετε όλα αυτά τα ιζήματα να επιπλέουν στο κρασί σας.
Τι πρέπει να συμβεί σε περίπτωση bottle shock δεν είναι σίγουρο. Πολλοί οινόφιλοι αφήνουν ένα παλαιότερο μπουκάλι όρθιο για τουλάχιστον δυο μέρες πριν το ανοίξουν και απομακρύνουν το ίζημα. Άλλοι λένε ότι αυτό θα ενοχλήσει το κρασί πάρα πολύ, και ότι θα χρειαστούν μήνες για να ξεκαθαρίσει. Αλλά εάν το εν λόγω κρασί είναι σχετικά νέο, χωρίς καθόλου ιζήματα, δεν χρειάζεται να ανησυχείτε.
Βέβαια στην περίπτωση του ιζήματος τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε μια τέτοια περίπτωση με την μετάγγιση του κρασιού σε καράφα και για τις πιο δύσκολες περιπτώσεις να χρησιμοποιήσουμε και ένα ειδικό strianer (σουρωτήρι) που συγκρατεί την μεγαλύτερη ποσότητα του ιζήματος.