Χρόνιος Πόνος: Ο χρόνιος πόνος επηρεάζει περίπου έναν στους πέντε ανθρώπους και θεωρείται “χρόνιος” όταν επιμένει πέρα από τον αναμενόμενο χρόνο επούλωσης, συνήθως τρεις μήνες ή περισσότερο. Μαζί με τα σωματικά προβλήματα, ο χρόνιος πόνος μπορεί να επηρεάσει τις καθημερινές δραστηριότητες, την απασχόληση, τον τρόπο ζωής και την ψυχική υγεία ενός ατόμου. Το να κάνετε πράγματα που αγαπάτε και να έχετε στόχους είναι θεμελιώδους σημασίας για την ευημερία, επειδή δίνουν νόημα και σκοπό. Όμως, ο πόνος μπορεί να κάνει την άσκηση των δραστηριοτήτων που σας ευχαριστούν ψυχολογικά, σωματικά ή/και συναισθηματικά πολύ δύσκολη. Η νέα μας έρευνα δείχνει ότι ο τρόπος με τον οποίο ένα άτομο με χρόνιο πόνο αντιδρά στο γεγονός ότι δεν μπορεί να συμμετέχει στις δραστηριότητες ή στους στόχους που εκτιμά μπορεί να επηρεάσει την ψυχική του ευεξία – ακόμη περισσότερο από τα επίπεδα του πόνου του.
Ένταση πόνου vs. παρεμβολή
Ερευνήσαμε περισσότερους από 300 ανθρώπους που ζουν με χρόνιο πόνο (που δεν σχετίζεται με τον καρκίνο) σχετικά με την ψυχική τους ευεξία, την “ένταση του πόνου” και το πόσο ο πόνος παρεμποδίζει τις καθημερινές ασχολίες και δραστηριότητες που έχουν σημασία γι’ αυτούς. (Διαχωρίσαμε τον χρόνιο πόνο από τον καρκινικό πόνο λόγω των διαφορετικών προβλέψεων και των διαθέσιμων θεραπειών, καθώς και των μοναδικών ψυχολογικών και κοινωνικών παραγόντων που σχετίζονται με τον καρκινικό πόνο, όπως η ανησυχία για τον θάνατο). Διαπιστώσαμε ότι ο πόνος που διαταράσσει τις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής, και όχι η ένταση του πόνου, αποτελούσε τη μεγαλύτερη απειλή για την ψυχική ευημερία ενός ατόμου. Όταν ο πόνος παρεμποδίζει τη συμμετοχή ενός ατόμου σε ουσιαστικές καθημερινές δραστηριότητες, προκαλεί άγχος και μειώνει την ευημερία. Η έρευνα υποδηλώνει ότι είναι δυνατόν οι άνθρωποι να βρίσκουν τρόπους να διατηρούν την ψυχική τους ευεξία, ακόμη και όταν η ένταση του πόνου είναι υψηλή, εφόσον είναι σε θέση να διατηρούν πτυχές της ζωής που είναι σημαντικές για αυτούς, όπως οι σχέσεις και η εργασία.
Οι έρευνες τείνουν να επικεντρώνονται στις αρνητικές διαδικασίες σκέψης των ανθρώπων με χρόνιο πόνο, παρά στις θετικές. Οι άνθρωποι με πόνο βρίσκουν άλλους τρόπους να κάνουν τα πράγματα Διαπιστώσαμε ότι τα προσωπικά χαρακτηριστικά παρακίνησης – συγκεκριμένα, η ευελιξία στόχων (προσαρμογή των στόχων σε σχέση με τις μεταβαλλόμενες συνθήκες και τις αποτυχίες) και η επιμονή (επίμονη προσπάθεια για την επίτευξη ενός επιθυμητού στόχου υπό δύσκολες συνθήκες)- συνδέονταν με αύξηση της ψυχικής ευεξίας των ατόμων που ζουν με χρόνιο πόνο. Παρόλο που η ευελιξία και η επιμονή συνδέονταν και οι δύο με αυξημένη ψυχική ευεξία, η ικανότητα ευέλικτης προσαρμογής σε αναποδιές ή εμπόδια είχε τη σημαντικότερη θετική επίδραση στη διατήρηση της ψυχικής ευεξίας του ατόμου. Η ευελιξία φαίνεται να λειτουργεί ως προστατευτικός παράγοντας έναντι των επιπτώσεων της παρεμβολής του πόνου στην ψυχική ευεξία, σε μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι η προσωπική ανθεκτικότητα ή η επιμονή. Συχνά υπάρχουν περισσότεροι από ένας τρόποι για την τροποποίηση ή την προσαρμογή μιας δραστηριότητας όταν προκύπτουν δυσκολίες. Μια βόλτα στην παραλία με φίλους, για παράδειγμα, μπορεί να προσαρμοστεί σε συνάντηση στην παραλία για καφέ, ώστε να εκπληρωθεί ο ίδιος στόχος ή αξία: η κοινωνική σύνδεση.
Επικέντρωση στα δυνατά σημεία των ανθρώπων και όχι στα ελλείμματα
Οι ψυχολογικές διεργασίες που μπορούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους να ζήσουν καλά μπροστά στον μακροχρόνιο πόνο έχουν από καιρό αγνοηθεί. Η έρευνα έχει παραδοσιακά επικεντρωθεί στις μη χρήσιμες διαδικασίες σκέψης που διαιωνίζουν ή επιδεινώνουν την ψυχική δυσφορία. Για παράδειγμα, η καταστροφολογία του πόνου και η επαναλαμβανόμενη αρνητική αυτοκριτική. Η διαχείριση του πόνου και η ψυχική υγεία είναι πολύπλευρες. Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι η διαχείριση του πόνου πρέπει να λαμβάνει υπόψη φυσικούς παράγοντες (ηλικία, ύπνος, τραυματισμός, ασθένεια) και κοινωνικούς παράγοντες (απασχόληση, κοινωνική υποστήριξη, οικονομικοί παράγοντες). Τα ευρήματά μας προσθέτουν σε αυτό το σώμα γνώσεων. Για τα άτομα που ζουν με πόνο, η επανεκτίμηση και η προσαρμογή των δραστηριοτήτων και των στόχων της ζωής που έχουν νόημα, όταν χρειάζεται, ως απάντηση σε αναποδιές ή προκλήσεις της ζωής μπορεί να βοηθήσει στη διατήρηση της ψυχικής ευεξίας. Τα ευρήματα αυτά μπορούν να ενημερώσουν για την ανάπτυξη ψυχολογικής υποστήριξης για τα άτομα με χρόνιο πόνο. Με τη σειρά τους, αυτές οι υποστηρίξεις θα μπορούσαν να προσδιορίσουν τις εσωτερικές δυνάμεις, τους πόρους, τις θετικές στρατηγικές αντιμετώπισης, την αυτοαποτελεσματικότητα, την ελπίδα και την ευημερία – και να προωθήσουν τις ψυχολογικές δυνάμεις αντί για τα ελλείμματα.