Η κλιματική αλλαγή δεν αποτελεί ένα μακρινό σενάριο. Είναι εδώ, μας αφορά για αρκετούς λόγους και, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, σε πάνω από 700 δισ. ευρώ υπολογίζεται το κόστος για την ελληνική οικονομία έως το 2100, αν δεν ληφθούν μέτρα μετριασμού και προσαρμογής.
Τα στοιχεία επικαλείται µελέτη, µε θέµα «Προσαρµογή στην κλιµατική αλλαγή: Προκλήσεις και Προοπτικές για την Ελληνική Οικονοµία», που εκπόνησε το Ιδρυµα Οικονοµικών και Βιοµηχανικών Ερευνών, µε την υποστήριξη της Τράπεζας της Ελλάδος, όπου και παρουσιάστηκε χθες.
Αν ληφθούν κατάλληλα µέτρα, το κόστος µπορεί να περιοριστεί, αλλά θα παραµείνει υψηλό. Σύµφωνα µε τη µελέτη, η προσαρµογή µπορεί να κοστίσει στην ελληνική οικονοµία έως και 67 δισ. ευρώ µέχρι το 2100, µειώνοντας το κόστος από τις ζηµιές από τα 701 δισ. ευρώ σε 510 δισ. ευρώ.
Η µελέτη αναδεικνύει τη σηµασία των µέτρων προσαρµογής στην κλιµατική αλλαγή –µε άλλα λόγια, προστασίας από τις συνέπειές της–, τα οποία πρέπει να προωθηθούν παράλληλα µε αυτά για τον µετριασµό της. Επενδύσεις σε υποδοµές όπως τα φράγµατα, αλλά και στην καλύτερη µόνωση των κατοικιών και στην αλλαγή καλλιεργειών πρέπει να προωθούνται παράλληλα µε τα µέτρα µείωσης των εκποµπών αερίων του θερµοκηπίου. Από τα 632 δισ. δολάρια που επενδύθηκαν παγκοσµίως το 2020 για την κλιµατική αλλαγή, το 90% αφορά τον µετριασµό και µόνο το 7,2% την προσαρµογή σ’ αυτήν.
«Η κλιµατική αλλαγή αποτελεί ίσως τη σηµαντικότερη απειλή για τη βιωσιµότητα των κοινωνιών µας», προειδοποίησε ο Γιάννης Στουρνάρας, διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, η οποία ασχολείται συστηµατικά µε το θέµα από το 2011 έχοντας συστήσει τη διεπιστηµονική Επιτροπή Μελέτης των Επιπτώσεων της Κλιµατικής Αλλαγής (ΕΜΕΚΑ).
Ωστόσο, τα αντανακλαστικά της ελληνικής πολιτείας είναι αργά και σε αυτό το θέµα. Ετσι, µέχρι στιγµής έχουν εγκριθεί µόνο 5 από τα 13 Περιφερειακά Σχέδια που προβλέπονται στο πλαίσιο της Εθνικής Στρατηγικής για την Προσαρµογή στην Κλιµατική Αλλαγή του 2016. Κι αυτό ενώ το 2016 προβλέπεται να αναθεωρηθεί η Εθνική Στρατηγική.
Η µελέτη καταγράφει δραµατικές επιπτώσεις της κλιµατικής αλλαγής σε κάθε οικονοµική δραστηριότητα: καταστροφές της αγροτικής παραγωγής, αύξηση της θνησιµότητας των ζώων, ταχύτερη µετάδοση παθογόνων µικροοργανισµών, διαταραχή της εφοδιαστικής αλυσίδας στον κλάδο τροφίµων, καταστροφή του εξοπλισµού και διαταραχές των δικτύων διανοµής πρώτων υλών στη µεταποίηση.
«Η κλιµατική αλλαγή δεν µπορεί να είναι υποσηµείωση στην οικονοµική πολιτική», σχολίασε ο γενικός διευθυντής του ΙΟΒΕ Νίκος Βέττας, υποστηρίζοντας ότι η προσαρµογή στην κλιµατική αλλαγή µπορεί να αποτελέσει αναπτυξιακή ευκαιρία, επιταχύνοντας την αξιοποίηση εθνικών και ευρωπαϊκών πόρων και δηµιουργώντας προστιθέµενη αξία και θέσεις εργασίας.
«Καµπανάκι» για κίνδυνο δραστικής επιδείνωσης µετά τη δεκαετία του 2050 χτύπησε ο γενικός γραµµατέας της Ακαδηµίας Αθηνών, εθνικός εκπρόσωπος για την Κλιµατική Αλλαγή Χρήστος Ζερεφός, λέγοντας ότι «όταν τα ακραία φαινόµενα γίνουν η καθηµερινότητά µας δεν θα υπάρχει δρόµος επιστροφής στην κανονικότητα του κλίµατος που γνωρίζαµε». Επεσήµανε, άλλωστε, ότι το κόστος ασφάλισης έναντι ακραίων φαινοµένων 100πλασιάστηκε από τη δεκαετία του 1950 έως αυτήν του 2010, όταν έφτασε το 1 τρισ. δολάρια.