Όταν είναι η ώρα να μπει τέλος σε μία ‘σχέση’ ο σωστός τρόπος είναι η ευθύτητα και η ειλικρίνεια, σωστά; Παρακάτω θα σου αποδείξω γιατί μερικές φορές το να εξαφανιστεί έτσι απλά ο ένας από τους δύο μπορεί να κάνει πιο εύκολα τα πράγματα. Και για τους δύο.
Πριν κάμποσα χρόνια κι ενώ έπινα ανέμελη ένα ποτό στο Μπρίκι, ανακάλυψα, το ίδιο ανέμελα, την αξία του ghosting. Είχα λάβει ένα SMS που χρειάστηκε να το διαβάσω αρκετές φορές μήπως και καταλάβω τον σκοπό του: “γεια, συγνώμη που χάθηκα. γνώρισα κάποια και ήθελα να το ξέρεις.” Το μήνυμα μου το έστελνε ένα αγόρι με το οποίο είχα βγει μόνο δύο ή τρεις φορές.
Είχα γνωρίσει τον -ας τον πούμε- Πέτρο μία δύο εβδομάδες νωρίτερα στο ίδιο μπαρ που έπινα το τζιν τόνικ μου το ίδιο βράδυ. Μιλήσαμε αρκετά για ταινίες και την επόμενη μέρα πήγαμε σινεμά. Τη δεύτερη φορά που συναντηθήκαμε πήγαμε για ένα ποτό και αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί ένα ενδιαφέρον δεύτερο ραντεβού αν ο Πέτρος δεν είχε κάνει σαφές πως σύντομα θα έφευγε για μεταπτυχιακό στο Εδιμβούργο. Προς το τέλος της βόλτας και μετά το σινεμά έκανα και εγώ σαφές από την πλευρά μου πως στα σχέδια μου δεν περιλαμβάνεται μία σχέση από απόσταση, και οι δρόμοι μας χωρίστηκαν απλά και όμορφα. Έτσι, δεν μου έκανε καμία εντύπωση που δεν είχα νέα του τις επόμενες μέρες. Δεν τον αναζήτησα κι εγώ και η ιστορία καταχωρήθηκε στο αρχείο.
Το μήνυμά του εκείνο το βράδυ στο μπαρ, δύο εβδομάδες μετά, με προβλημάτισε. Γιατί δεν είχε αφήσει τα πράγματα όπως είναι; Γιατί έπρεπε να με ενημερώσει για κάτι που δεν με αφορούσε; Γιατί θα έπρεπε να είναι απόλυτα ειλικρινής με μία κοπέλα που δεν είχε βγει μαζί της πάρα μόνο για ένα σινεμά και ένα ποτό; Ήταν απλά ειλικρινής; Ήταν παρανοϊκός; Ή ήταν παρανοϊκά ειλικρινής;
Μία φίλη που βρισκόταν στην ίδια παρέα εκείνο το βράδυ μου διηγήθηκε τη δική της ιστορία όπου ένα αγόρι με το οποίο έβγαιναν για περίπου τρεις μήνες, μετά από απουσία ενός μήνα της ζήτησε ξανά να βγουν. Εκείνη θεώρησε ότι της άρεσε αρκετά για να κάνει μούτρα και να αρνηθεί. Τελικά βγήκαν μόνο και μόνο για να της πει ότι τη χωρίζει και δεν θέλει να ξαναβρεθούν. ”Ένιωσα πολύ άσχημα” μου είπε. “Δεν ήταν πολύ περίπλοκο, μπορούσε απλά να συνεχίσει να είναι εξαφανισμένος. Αυτό αρκούσε.”
Είναι για όλους ghosting;
Ζητήσαμε την άποψη ενός αγοριού από την παρέα. Ο Δημήτρης σχολίασε πως συχνά, για αρκετά αγόρια ”το διάστημα που μεσολαβεί από τα ραντεβού μέχρι τη στιγμή που αποφασίζει να στείλει ξανά μήνυμα δεν είναι εξαφάνιση. Αρκετά αγόρια θέλουν παραπάνω χρόνο να σκεφτούν τι θα κάνουν παρακάτω. Άρα δεν είναι εντελώς διακριτό πότε υπάρχει ghosting και πότε όχι, αφού κανείς δεν έχει ορίσει ένα συγκεκριμένο διάστημα εξαφάνισης ώστε να το πούμε ghosting. Για τον καθένα ο χρόνος μετράει διαφορετικά.” Kαι έτσι μπορεί εκεί έξω να υπάρχουν αγόρια που απλά ροκανίζουν τον χρόνο μέχρι να αποφασίσουν προς τα που θα πάνε.
Μπήκαμε σε έναν κόσμο που όλα αξίζει να ειπωθούν. Χωρίς κριτήριο. Απλά όλα.
Θέλαμε πάντα να ξέρουμε την αλήθεια. Αρκετά χρόνια τώρα ζητάμε αλήθεια, ειλικρίνεια και ανοιχτά χαρτιά. Χρησιμοποιήσαμε τα social media για να δείξουμε όσα περισσότερα μπορούμε από την καθημερινότητά μας, τη δουλειά μας, τα ταξίδια μας, το φαγητό μας. Μιλήσαμε ανοιχτά για τις προτιμήσεις μας, για τα συναισθήματά μας, για τις σκέψεις μας. Μπήκαμε σε έναν κόσμο που όλα αξίζει να ειπωθούν. Χωρίς κριτήριο. Χωρίς να επιλέγουμε τι θα πούμε και σε ποιόν. Αξίζει να είναι όλα για όλους;
Έτσι όπως εκθέτουμε όλη την αλήθεια μας την απαιτούμε. Όσο ωμή και σκληρή κι αν είναι. Και την απαιτούμε σε όλες τις περιπτώσεις. Ακόμα και σε εκείνες που δεν χρειάζεται. Και τότε εφευρίσκουμε όρους για να ονομάσουμε την αδιαφορία και την αγένεια και τη λέμε ghosting. Γράφουμε άρθρα για τα αγόρια και τα κορίτσια που ”χάνονται” χωρίς να σκεφτόμαστε ότι μερικές φορές αξίζει να μη τα συζητήσουμε όλα. Να μην αναλύσουμε όλες τις παραμέτρους γιατί μία γνωριμία δεν θα προχωρήσει. Να μη βάλουμε τελικά τον εαυτό μας στη διαδικασία του χωρισμού χωρίς να υπάρχει καν σχέση.
Το έχεις σκεφτεί ότι ο τύπος που σταμάτησε να σου στέλνει απλά απέφυγε να σου πει “Δεν ενδιαφέρομαι”; Δεν είναι ότι είναι άγιος είναι ότι αδιαφόρησε. Αλλά τελικά έχεις καταλάβει πόσο κερδισμένη βγήκες από αυτή την έλλειψη ειλικρίνειας;
Και τελικά τι την χρειάζεσαι τόση ειλικρίνεια από έναν άγνωστο;
Προφανώς και είναι χρήσιμο να είμαστε ειλικρινείς και να δείχνουμε σεβασμό στα συναισθήματα του άλλου. Το να αγνοείς κάποιον και να προσποιείσαι ότι δεν υπάρχει μπορεί να γίνει βάρβαρο και να πληγώσει πολύ. Επίσης όσο εξαφανίζεσαι εσύ από ανθρώπους τότε ωθείς κι άλλους να το κάνουν σε κάποιους επόμενους. Αλλά το να βιώνεις χωρισμό χωρίς να έχεις σχέση είναι εξίσου βάρβαρο και παντελώς άχρηστο να συμβεί.
Μία ολόκληρη παρέα με τα τζιν τόνικ στα χέρια αναρωτιόμαστε: Μήπως τελικά το ghosting δεν είναι πάντα τόσο κακό; Μήπως μερικά πράγματα πρέπει απλά να θάβονται σε κάποιο μυστικό χρονοντούλαπο καλλυμένο από τόνους λάσπης και φύλλων σεκόγιας, βυθισμένο στη λήθη και στο ένοχο παρελθόν και να προχωράμε παρακάτω;