Η μόνη λύση ύπνου που ίσως δεν έχετε σκεφτεί : Η αποδοχή


Η Άννα Παπρά | Attachment-focused σύμβουλος ύπνου μητρότητας και παιδιών βρεφικής και νηπιακής ηλικίας | Πιστοποιημένη εκπαιδεύτρια γονέων από την Attachment Parenting International, κάνει μια πραγματικά εξαιρετική δουλειά γύρω από ένα θέμα που μας απασχολεί όλους. Είτε έχουμε πρόβλημα με τον ύπνο του παιδιού μας, είτε όχι, η συμβουλευτική ύπνου είναι πάντα χρήσιμη μιας και μιλάμε για ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής του – αλλά και της δικής μας.

Ακολουθεί ένα από τα πολλά αξιόλογα άρθρα που η συγκεκριμένη σελίδα μοιράζεται συχνά μαζί μας.

«Ένα εξαιρετικό άρθρο για τις νύχτες που τα παιδιά μας δυσκολεύονται και αντιστέκονται στον ύπνο. Για τις νύχτες που οι φροντισμένες συνθήκες στο υπνικό μας πλαίσιο δεν φαίνεται να είναι αρκετές. Για τις νύχτες εκείνες που χρειάζεται να αναπλαισιώσουμε και να σταθούμε ακόμη πιο φροντιστικά δίπλα στα παιδιά μας, χωρίς προσδοκία, εστιάζοντας μονάχα στη σχέση, στο εδώ και το τώρα» Άννα Παπρά

Ίσως είστε ένας από εκείνους τους τυχερούς ανθρώπους που στα μικρά τους παιδιά αρέσει να κοιμούνται. Ίσως μάλιστα να πηγαίνουν από μόνα τους με χαρά στις κούνιες τους τη νύχτα, να βάζουν τους αντίχειρες τους στα στόματά τους και να είναι μισοκοιμισμένα και ήσυχα καθώς τους διαβάζετε ένα παραμύθι. Ίσως να είστε σε θέση να βγαίνετε από το δωμάτιο και να αφήνετε τα παιδιά σας σε βαθύ ύπνο υπό το απαλό φωτάκι νυχτός για τις επόμενες δέκα με δώδεκα ώρες. Ή ίσως η ιδέα ότι υπάρχει μια «λύση ύπνου» εκεί έξω να είναι μια ψευδαίσθηση.

Δεν έχω καμία σωστή συμβουλή για το πώς να νικήσει κανείς τις δυσκολίες της κοίμησης, ούτε για μαμάδες μωρών, ούτε για μαμάδες μικρών παιδιών. Επιπλέον, δεν πιστεύω σε θαύματα, ή συμβούλους ύπνου, ή σε λογικά αποτελέσματα μέσω καλοσχεδιασμένων στρατηγικών. Το μόνο που έχω να προσφέρω σε νέες και παλιές μαμάδες είναι αυτό: η ώρα του ύπνου είναι «δύσκολη». Μπορεί να είναι εύκολη για μερικά διαστήματα, αλλά αναπόφευκτα, θα δυσκολέψει και πάλι όταν ο «μπαμπούλας», για παράδειγμα, θα αρχίσει να ζει κάτω από το κρεβάτι του παιδιού σας, ή η κόρη σας θα αναπτύξει ένα φόβο για το σκοτάδι που κανένα φωτάκι νύχτας δεν θα μπορέσει να τον απαλύνει διότι, όπως θα σας επισημάνει με επιμονή, όταν κλείνουμε τα μάτια μας, όλα είναι σκοτεινά.

Αχ, μαμά!

Η κόρη μου δεν ήταν ποτέ εύκολη στον ύπνο.
Η παλινδρόμηση στον τέταρτο μήνα στον ύπνο και η αναπόφευκτη κατάρρευσή μου, μοιάζουν σαν να ήταν χθες. Ακόμη βλέπω τον άνδρα μου να εμφανίζεται με τσάντες γεμάτες μπουκάλια κρασί και σοκολάτες για την πρώτη μας προσπάθεια με τη μέθοδο «cry it out», η οποία, με θαυματουργό τρόπο, λειτούργησε έως τις 3 π.μ. περίπου (ποτέ δεν δούλεψε, ούτε για μια φορά, μετά τις 3 π.μ., σε σημείο να μην αντέχω άλλο μετά από δύο περίπου ώρες αδιάκοπης υστερίας). Και μπορώ ακόμη να θυμηθώ το δυσάρεστο συναίσθημα στο στομάχι μου καθώς άκουγα άλλη μια ξέπνοη μαμά να μιλάει για την παλινδρόμηση του ύπνου του οκτάμηνου παιδιού της.

Υπάρχει και παλινδρόμηση στον ύπνο δωδεκάμηνου παιδιού, το ξέρατε;
Αλλά και σε παιδί δεκαοχτώ μηνών, και μετά υπάρχει η μητέρα όλων των παλινδρομήσεων σε παιδί που έχει φτάσει τα δύο έτη. Έχω συχνά αναρωτηθεί, τι σκληρό παιχνίδι είναι αυτό, όταν κάθε φορά που βρίσκω την απάντηση, το αίνιγμα αλλάζει. Το ημερολόγιο καταγραφής με τις «εβδομάδες θαυμάτων» και τα «ναρκοπέδια» παλινδρομήσεων ύπνου είναι τελικά απάνθρωπο ή μήπως μια βοήθεια, σαν μια συσκευή που εφευρέθηκε από μια εξαντλημένη μητέρα που κατάλαβε ότι μερικές φορές χρειάζονται αδιάκοπες ψευδαισθήσεις νίκης για να διανύσουμε άλλη μια βεβαρημένη μέρα.

Δεν θέλω να καταρρίψω τις μεθόδους, και πράγματι, δεν έχω κανένα δικαίωμα να τις απορρίψω, έχοντας εγώ η ίδια βασιστεί πάνω τους. Έχω δουλέψει σκληρά για την καθιέρωση της βραδινής ρουτίνας, δημιουργώντας ένα φιλικό, προς τον ύπνο, περιβάλλον και θωρακίζοντας τον εαυτό μου να αντέξει τα επαναλαμβανόμενα και πολλαπλά κλάματα/τσιρίγματα κατά τη διάρκεια της νύχτας. Και ως ένα βαθμό επιτυχίας, έχω αποκομίσει πολλές ώρες συνεχόμενου ύπνου. Το πρόβλημα δεν είναι οι μέθοδοι καθεαυτοί στην εκπαίδευση του ύπνου, αλλά ότι η κόρη μου είναι ένας άνθρωπος. Καθώς μεγαλώνει και αλλάζει, αντίστοιχα μεγαλώνουν και αλλάζουν τα ζητήματα της σε σχέση με τον ύπνο, και έχοντας ήδη γίνει 2 χρονών, έχει πια ξεπεράσει το σημείο βοήθειας οποιουδήποτε βιβλίου ύπνου.

Η μόνη συμβουλή που έχω, η οποία φαινομενικά δεν είναι καθόλου ορθή, είναι να τα παρατήσετε.
Πρώτον, σταματήστε να ψάχνετε τις αιτίες. Τρελαινόμουνα, ψαχουλεύοντας τα ούλα της κόρης μου για καινούργια δόντια, δίνοντας της συνέχεια παρακεταμόλη γιατί έπρεπε να υπάρχει ένας λόγος για τον οποίο φώναζε σαν να την σφάζουν κάθε φορά που την ακούμπαγα στην κούνια της. Πρόσφατα, έχω τρελαθεί προκειμένου να καταλάβω τι έβλεπε ή άκουγε η κόρη μου έτσι ώστε να πεισθεί ότι υπάρχει ένας σκελετός που ζει ανάμεσα στο κρεβάτι της και τον τοίχο. Μήπως υπήρχε κάτι που έκανα λάθος και που της προκαλούσε εφιάλτες. Υπερδιέγερση; Ανασφάλεια, επειδή την άφησα κλαίγοντας στον παιδικό σταθμό; Η αλήθεια είναι, ότι τις περισσότερες φορές, δεν υπάρχει λόγος. Για πολλά, ίσως μάλιστα και για τα περισσότερα μωρά και μικρά παιδιά, ο μη ποιοτικός ύπνος είναι κανόνας. Συνδέεται με την ανάπτυξή τους, σωματική και εγκεφαλική και την εκπληκτική ποσότητα ερεθισμάτων που λαμβάνουν κατά τη διάρκεια της ημέρας και που επεξεργάζονται κάθε νύχτα.

Οπότε, παραιτηθείτε από την προσπάθεια να υπαγορεύσετε τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να κοιμηθεί το παιδί σας ή πώς να κοιμηθεί. Ενώ, είμαι σχετικά συνεπής ως προς την ώρα που θα κοιμηθεί η κόρη μου, αφήνω τις μεταβαλλόμενες ανάγκες της να υπαγορεύσουν τι θα γίνει όταν σβήσω το φως. Αντί να απογοητεύομαι που το τραγούδι ή το χάδι στην πλατούλα της δεν βοηθούν πια, εστιάζω σε αυτό που ησυχάζει την κόρη μου και προσπαθώ να κάνω την ώρα του ύπνου όσο πιο διασκεδαστική γίνεται. Γελάμε, τραγουδάμε, φιλάμε τα λούτρινα ζωάκια της και επινοούμε χαζές ιστοριούλες. Αν φοβάται, την ενθαρρύνω να εκφράσει τους φόβους της και να εφεύρει λύσεις, όπως το να βάλει ένα καπέλο μάγισσας στην Πέππα το γουρουνάκι έτσι ώστε να μπορέσει να φοβερίσει τους ενοχλητικούς σκελετούς. Επίσης, αφήνω και τις δύο πόρτες των υπνοδωματίων μας ανοικτές, ώστε όταν αναπόφευκτα η κόρη μου θα ξυπνήσει μέσα στην νύχτα, θα μπορέσει εύκολα να έρθει στο δωμάτιό μου και να χουζουρέψει δίπλα μου στο κρεβάτι. Να κοιμάμαι με το αγαπημένο μου μικρό ανθρωπάκι κουλουριασμένο δίπλα στην καρδιά μου σίγουρα είναι καλύτερο από το να την ακούω να κλαίει για ώρες ή να υποστώ τα ξυπνήματα του γκρινιάρικου μικρού παιδιού στις 5 τα ξημερώματα.

Τίποτα από αυτά δεν έχει κάνει την κόρη μου να κοιμάται καλύτερα.
Διανύει ακόμα κύκλους. Υπάρχουν ατελείωτες εβδομάδες υπέροχου ύπνου, βράδια χωρίς δάκρυα ή νευρικές κρίσεις. Και υπάρχουν ατελείωτες εβδομάδες, όπου η ώρα του ύπνου μετατρέπεται σε πεδίο μάχης. Αυτό που άλλαξε είναι ότι έχω σταματήσει να απογοητεύομαι και να θυμώνω όταν δεν κοιμάται με τον τρόπο που θα ήθελα. Μόλις κοιτάξω πέρα από τις επιθυμίες μου, είναι εύκολο να δω τα πράγματα από την δική της σκοπιά, ακόμα και να αισθανθώ συμπόνια για το κοριτσάκι μου.

Μερικές φορές φοβάται.
Μερικές φορές είναι πολύ κουρασμένη.
Πολλές φορές, η κόρη μου δεν θέλει να πάει για ύπνο διότι είναι αφηνιασμένη, γεμάτη χαρά με το γεγονός και μόνο ότι υπάρχει μέσα σε αυτόν τον μεγάλο τρελό κόσμο. Το καταλαβαίνω, φυσικά και το καταλαβαίνω. Τις περισσότερες νύχτες, ούτε εγώ θέλω να πάω για ύπνο την προκαθορισμένη ώρα μου. Και εγώ θέλω να ξαγρυπνάω μιλώντας στο σύντροφό μου, να διαβάζω βιβλία, να ακούω μουσική, να φαντάζομαι ατμοσφαιρικούς περιπάτους, να βλέπω αγαπημένες σειρές στο netflix. Δεν υπάρχουν αρκετές ώρες μέσα σε μία μέρα για να καλύψουν όλα αυτά που θέλω να κάνω, και λατρεύω το γεγονός ότι και η κόρη μου νιώθει το ίδιο.

Τι περισσότερο θα μπορούσα να ζητήσω ως μητέρα από ένα παιδί που είναι τόσο περίεργο και απορροφημένο για τον κόσμο μας, που δεν έχει χρόνο για ξεκούραση; Που είναι τόσο χαρούμενη που θέλει να χορέψει μέχρι την αυγή; Όταν τη βλέπω έτσι, με αυτόν τον τρόπο, συνειδητοποιώ ότι όλον αυτό τον καιρό ήμουν και είμαι μία από τις πιο τυχερές μητέρες. Ακόμη και όταν τρέχουν τα ζεστά μου δάκρυα από τα στερημένα από ύπνο μάτια μου στις τέσσερις το πρωί.

Anna Papra Attachment-focused σύμβουλος ύπνου μητρότητας και παιδιών βρεφικής και νηπιακής ηλικίας | Πιστοποιημένη εκπαιδεύτρια γονέων από την Attachment Parenting International

ΠΗΓΗ


1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. καλημέρα Άννα….είμαι πατέρας δύο παιδιών 3.5 χρόνων κοριτσάκι και 6 μηνών αγοράκι.ημουν ευτυχισμένος που κατάφερα στα 45 μου και έκανα επιτέλους παιδιά ύστερα από 6 αποβολές που είχαμε και 10 χρόνια επιμονων προσπαθειών….μέχρι που έγινε το θαύμα και ήρθαν και τα δύο αγγελούδια μας χωρίς εξήγηση ενώ όλοι οι γιατροί μας έλεγαν ότι είμαστε από τα σπάνια ζευγάρια που παθολογικά είμαστε καλά αλλά γίνονται ανεξήγητες παλλινδρομησεις και χάνονται τα παιδιά.τελος καλό όλα καλά.
    για να μην σε κουραζω διάβασα το άρθρο σου και έβαλα τα κλάματα πόσο μέσα έπεσες και αντέγραψες μια κατάσταση που την ζούμε και μεις με την κόρη μας και ψάχνουμε τις αφορμές και τις φωνάζουμε πολλές φορές γιατί δεν σταματάει να κλαίει και να μας λέει τι έφταιξε αυτή τη φορά και γενικά φερομαστε σαν τους χειρότερους γονείς που θα μπορούσε να είχε αντί να το αγκαλιάζουμε απλά…απλά η αυπνοια τρεις χρόνια τώρα μας έχει κάνει νευροτικους και όταν έρχεται η ώρα που το ξυπνητήρι θα χτυπήσει στις 6 και 20 εκεί είναι και η πλήρης απογοήτευση….ήθελα να σε ευχαριστήσω με όλη την ψυχή μου γιατί μου άνοιξες τα μάτια παρόλο που είναι ανοιχτά από την αυπνοια!!!!με έκανες καλύτερο πατέρα διαβάζοντας πέντε λεπτά τα υπέροχα λόγια που έγραψες και τέλος θέλω ο Θεός να σε έχει πάντα καλά και να σου ανταποδώσει η ζωή την ηρεμία και την ευτυχία που ζούμε αυτές τις μέρες εδώ με την μικρή μας….
    πλέον κοιμάται συνεχόμενα εδώ και τρεις μέρες και το μόνο που αλλάξαμε είναι να μην τρώει το βράδυ μια κρέμα που της δίναμε γιατί με το γάλα παλιότερα έκανε παλινδομηση οπότε είχαμε καταλήξει στην κρέμα που μάλλον τελικά της ήταν βαρια για το στοματάκι της,σταμάτησαν τα διάφορα όχι για την ηλικία της βιντεακια που έβλεπε για λίγο στο ταμπλετ όταν την ταΐζαμε γιατί αλλιώς δεν έτρωγε και τέλος μια αγκαλιά και ένα χάδι αντί για φωνή φτάσαμε σε αυτό το σημείο να κοιμόμαστε όλοι φυσιολογικά….δεν ξέρω ακόμα ποια ηταν τελικά η αιτία αλλά και δεν με ενδιαφέρει απλά μεταφέρω την εμπηρεία μας.μπορει όπως είπες να είναι και φάσεις και να ξαναέρθουν παλι τα κλάματα αλλά δεν με νοιάζει πλέον….γιατί ομως;;;γιατί με έκανες καλύτερο πατέρα απέναντι στο κοριτσάκι μου και μπορώ να του δώσω αγάπη και μια αληθινή αγκαλιά…
    σε ευχαριστούμε πολύ εσένα και την αδερφή μου που μας έστειλε το άρθρο σου.

Αφήστε ένα μήνυμα

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ