Μια αυτοάνοση νόσος αναπτύσσεται, όταν το ανοσοποιητικό μας σύστημα, το οποίο υπερασπίζεται το σώμα μας κατά της νόσου, αποφασίζει να αναγνωρίσει τα υγιή κύτταρα ως ξένα, ως αποτέλεσμα, το ανοσοποιητικό μας σύστημα επιτίθεται στα υγιή κύτταρα.
Οι ασθένειες αυτές είναι χρόνιες παθήσεις χωρίς θεραπεία. Η θεραπεία περιλαμβάνει προσπάθειες για τον έλεγχο της διαδικασίας της νόσου και να μειώσει τα συμπτώματα γι ΄ αυτό είναι αναγκαίο το άτομο, που πάσχει να ακολουθεί ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής και διατροφής ώστε να παρατείνει την περίοδο της ύφεσης.
Υπάρχουν περίπου 80 είδη αυτοάνοσων νοσημάτων πολλά από αυτά έχουν παρόμοια συμπτώματα, γεγονός, που καθιστά πολύ δύσκολο να εντοπιστεί το είδος, ενώ είναι δυνατόν να παρουσιαστούν περισσότερες από μία ταυτόχρον. Συνήθως εκδηλώνεται με περιόδους ύφεσης (λίγο ή καθόλου συμπτώματα) και flare-ups (επιδείνωση των συμπτωμάτων).
Είναι αναγκαίο λοιπόν να ακολουθείται ένας συγκεκριμένος τρόπος ζωής, με ισορροπημένη μεσογειακή διατροφή πλούσια σε Ω-3 λιπαρά και πλούσια σε αντιοξειδωτικά, διότι κύρια αιτία δημιουργίας πιστεύεται, ότι είναι η ελαττωματική πέψη και η έλλειψη διατροφικών στοιχείων όπως βιταμίνες, ιχνοστοιχεία, η αλόγιστη κατανάλωση ζάχαρης, τα trans -λιπαρά και τα ωμέγα-6 οξέα, που βρίσκονται σε λάδια που υπερθερμαίνονται (τηγάνισμα) και σε επεξεργασμένα φυτικά έλαια, όπως η σόγια και τα σπορέλαια.
Η τακτική άσκηση και όχι υπερβολική, συμβάλλει θετικά στην ύφεση των συμπτωμάτων και στην καλυτέρευση των αρθρώσεων, ιδιαίτερα η κολύμβηση είναι ιδανική, γιατί το νερό απορροφά τους κραδασμούς αποφεύγοντας τις φλεγμονές των αρθρώσεων. Εν αντιθέση η υπερβολική άσκηση προκαλεί το αντίθετο αποτέλεσμα. Η ξεκούραση πρέπει να είναι αρκετή και το άγχος λιγοστό καθώς και η έκθεση στον ήλιο περιορισμένη.