Στην αρχαιότητα υπήρξαν δύο… διάσημοι Εφιάλτες. Ο πρώτος ήταν ο γιος του Ευρυδήμου του Μαλιέως, γνωστός για την προδοσία των Σπαρτιατών στη Μάχη των Θερμοπυλών (480 π.Χ.). Ο δεύτερος ήταν ο Εφιάλτης ο Αθηναίος (- 461 π.Χ.), γιος του Σοφωνίδη, διαπρεπής πολιτικός στην αρχαία Αθήνα και μέντορας του Περικλή.
Το κακό όνειρο λέγεται ότι πήρε το όνομά του από τον δεύτερο Εφιάλτη και ιδού για ποιον λόγο:
Ο Εφιάλτης ο Αθηναίος ανήκε στην προοδευτική πολιτική παράταξη των δημοκρατικών, την αρχηγία της οποίας ανέλαβε μετά τον εξοστρακισμό του Θεμιστοκλή το 471 π.Χ. Αντιπολιτευόταν τον προβεβλημένο πολιτικό Κίμωνα, εκπρόσωπο της αριστοκρατικής παράταξης, και αγωνίστηκε για τον περιορισμό της εξουσίας του αριστοκρατικού σώματος του Αρείου Πάγου.
Όπως αναφέρεται στην «Αθηναίων πολιτεία» του Αριστοτέλη, έκανε πολλές μεταρρυθμίσεις, ενώ ξεκίνησε και δικαστικές διώξεις εναντίον μελών του Αρείου Πάγου επικρίνοντας τη διαφθορά τους. Πέτυχε έτσι τη μείωση του γοήτρου του στην αθηναϊκή κοινωνία. Το αποτέλεσμα ήταν οι άρχοντες και τα μέλη του Άρειου Πάγου να τον βλέπουν ως κακό όνειρο στον ύπνο τους.