Τρεις στους τέσσερις έφηβους δεν ασκούνται αρκετά και αυτή η έλλειψη είναι ακόμη πιο έντονη στις φοιτήτριες. Ωστόσο, νέα έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Τζόρτζια δείχνει ότι η βελτίωση του κλίματος ενός σχολείου μπορεί να αυξήσει τη σωματική δραστηριότητα μεταξύ των εφήβων. Τα σχολικά περιβάλλοντα διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στο να βοηθήσουν τα παιδιά να αναπτύξουν υγιεινές συμπεριφορές, όπως η δημιουργία υγιεινών διατροφικών συνηθειών, δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Janani R. Thapa. Και το ίδιο ισχύει και για τη σωματική δραστηριότητα. “Η διάρκεια του διαλείμματος, οι φυσικές εγκαταστάσεις και τα κοινωνικά περιβάλλοντα στα σχολεία έχει βρεθεί ότι επηρεάζουν τη σωματική δραστηριότητα μεταξύ των μαθητών”, δήλωσε ο Thapa, αναπληρωτής καθηγητής πολιτικής και διαχείρισης υγείας στο Κολέγιο Δημόσιας Υγείας του UGA.
Η πολιτεία της Τζόρτζια έχει εφαρμόσει πολιτικές και προγράμματα για την ενίσχυση της φυσικής δραστηριότητας στα σχολεία K-12. Ο Thapa υπήρξε ένας από τους κύριους αξιολογητές αυτών των προγραμμάτων. “Με την πάροδο του χρόνου, το κράτος έχει παρατηρήσει μείωση των επιπέδων σωματικής δραστηριότητας μεταξύ όλων των εφήβων, αλλά το ποσοστό είναι υψηλότερο μεταξύ των μαθητών γυμνασίου”, είπε. Ο Thapa υποψιαζόταν ότι το σχολικό κλίμα θα μπορούσε να παίξει σημαντικό ρόλο στον καθορισμό του πόσο άνετα αισθάνονται οι μαθητές που συμμετέχουν σε σχολικά αθλήματα ή άλλη σωματική δραστηριότητα. Το σχολικό κλίμα περιλαμβάνει παράγοντες όπως η κοινωνική υποστήριξη, η ασφάλεια και ο εκφοβισμός.
“Δεν γνωρίζουμε πολλά για το ρόλο του σχολικού κλίματος στη σωματική δραστηριότητα. Πρέπει να υπήρχαν εμπόδια που αντιμετώπισαν ορισμένες ομάδες μαθητών. Ως εκ τούτου, θέλαμε να διερευνήσουμε τη διαφορά ανά φύλο.” Χρησιμοποιώντας δεδομένα από μια έρευνα σε όλη την πολιτεία με πάνω από 360.000 μαθητές γυμνασίου της Τζόρτζια που περιελάμβανε ερωτήσεις σχετικά με τα επίπεδα φυσικής δραστηριότητας και το σχολικό κλίμα, η Thapa και οι συνεργάτες της μπόρεσαν να δοκιμάσουν αυτή τη σχέση. Τα δεδομένα περιελάμβαναν οκτώ χαρακτηριστικά του κλίματος:
- σχολική διασύνδεση,
- κοινωνική υποστήριξη από συνομηλίκους,
- κοινωνική υποστήριξη ενηλίκων,
- πολιτισμική αποδοχή,
- φυσικό περιβάλλον,
- σχολική ασφάλεια,
- θυματοποίηση συνομηλίκων (εκφοβισμός)
- και σχολικό περιβάλλον υποστήριξης.
Συνολικά, οι μαθήτριες ανέφεραν λιγότερη σωματική δραστηριότητα από τους μαθητές, μόνο το 35% ήταν ενεργές σε σύγκριση με το 57% των ανδρών. Και η σωματική δραστηριότητα μειώθηκε σταθερά από την Γ γυμνασίου μέχρι και τη Γ Λυκείου και για τα δύο φύλα. Ωστόσο, οι μαθητές και των δύο φύλων ήταν πιο δραστήριοι σωματικά όταν το σχολικό κλίμα θεωρήθηκε θετικό στα περισσότερα μέτρα. Ένα πράγμα που ξεχώρισε ήταν η επιρροή του εκφοβισμού. Οι μαθήτριες που ανέφεραν ότι υπέστησαν εκφοβισμό είχαν περισσότερες πιθανότητες να είναι σωματικά δραστήριες, ενώ οι άνδρες μαθητές που ανέφεραν ότι είχαν εκφοβιστεί ήταν λιγότερο πιθανό να είναι σωματικά δραστήριοι.
Ο εκφοβισμός ήταν το μόνο μέτρο του σχολικού κλίματος που διέφερε για τους μαθητές και τις μαθήτριες. Αυτή η διαφορά θα μπορούσε να εξηγηθεί, είπαν οι συγγραφείς, από τις διαφορετικές νόρμες σχετικά με την άσκηση και τα αρσενικά έναντι των γυναικείων ιδανικών. “Για παράδειγμα, οι μαθήτριες που δραστηριοποιούνται στον αθλητισμό και είναι σωματικά δραστήριες μπορεί να μην ταιριάζουν με τον κανόνα του φύλου και ως εκ τούτου μπορεί να αντιμετωπίσουν τον εκφοβισμό”, είπε ο Thapa. Αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι τα σχολεία που θέλουν να προωθήσουν τη συμμετοχή στη σωματική δραστηριότητα θα πρέπει να εξετάσουν πώς να βελτιώσουν την αίσθηση ασφάλειας των μαθητών στο σχολείο και να ενισχύσουν την υποστήριξη της άσκησης από τους συνομηλίκους και τους ενήλικες.