Οι Αρχαίοι Έλληνες είναι γνωστοί για τις προόδους τους στη φιλοσοφία, την πολιτική, την τέχνη, τη λογοτεχνία και πολλά άλλα, αλλά οι αρχαίοι είχαν επίσης μια σειρά από σεξουαλικές πρακτικές που μπορεί να θεωρούνται περίεργες σήμερα. Οι Έλληνες έβλεπαν το σεξ και τη σεξουαλικότητα διαφορετικά από ό,τι οι περισσότεροι πολιτισμοί σήμερα. Στην Αρχαία Ελλάδα, δεν υπήρχε η έννοια της “σεξουαλικότητας”, που σημαίνει ότι οι σεξουαλικοί προσανατολισμοί δεν κατηγοριοποιούνταν σε γκέι, στρέιτ ή αμφιφυλόφιλους. Αντίθετα, οι άνθρωποι προσδιορίζονταν από τον ρόλο που έπαιζαν κατά τη διάρκεια του σεξ, δηλαδή το ενεργό ή παθητικό κομμάτι, ή το άτομο που διείσδυσε σε σύγκριση με αυτό που διείσδυε. Στην αρχαία ελληνική κοινωνία, το να είσαι ενεργός σύντροφος συνδέθηκε με την αρρενωπότητα, τη δύναμη και την κοινωνική θέση, ενώ το να είσαι παθητικός σύντροφος συνδέθηκε με τη θηλυκότητα, τη νεότητα και την υποταγή. Αυτό σημαίνει ότι πολλοί αρχαίοι Έλληνες άνδρες, αν όχι οι περισσότεροι, είχαν σεξουαλικές εμπειρίες με άνδρες και γυναίκες σε όλη τους τη ζωή.
Η σεξουαλικότητα όπως την ξέρουμε δεν υπήρχε στην Αρχαία Ελλάδα
Μια άλλη σημαντική πτυχή της σεξουαλικότητας στην αρχαία Ελλάδα ήταν η πορνεία. Στην Ελλάδα, υπήρχαν δύο εκδοχές των ιερόδουλων, δηλαδή οι συνοδοί και οι εταίρες υψηλής τάξης, και οι ιερόδουλες και οι σκλάβοι κατώτερης τάξης που δούλευαν συχνότερα σε οίκους ανοχής και στις γωνιές των δρόμων. Τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες εργάζονταν ως ιερόδουλες στην Αρχαία Ελλάδα. Σε αντίθεση με πολλές χώρες σήμερα, η πορνεία ήταν απολύτως νόμιμη και μάλιστα υποστηριζόταν από το κράτος σε πολλές πόλεις-κράτη της Αρχαίας Ελλάδας.
Υπήρχαν πολλοί κρατικοί οίκοι ανοχής στην αρχαία Αθήνα που επίσης φορολογούνταν μετά τη νομιμοποίηση της πορνείας από τον νομοθέτη Σόλωνα. Οι υπηρεσίες είχαν επίσης καθορισμένη τιμή σε όλη την Αθήνα και ρυθμίζονταν. Η πορνεία ήταν διαδεδομένη σε όλη την Αρχαία Ελλάδα, αλλά ιδιαίτερα στην Αθήνα, όπου οι άνδρες παντρεύονταν μετά την ηλικία των τριάντα ετών. Οι γυναίκες, από την άλλη πλευρά, παντρεύονταν συχνά γύρω στα δεκαέξι. Οι αυστηροί νόμοι σχετικά με το σεξ με ελεύθερες γυναίκες εκτός γάμου, που θα μπορούσαν να τιμωρηθούν με θάνατο, σήμαιναν ότι οι επιλογές των νεαρών Αθηναίων ανδρών για σεξ περιορίζονταν κυρίως σε ιερόδουλες. Ακόμη και μετά το γάμο, οι άνδρες επισκέπτονταν συχνά πόρνες και γυναίκες. Ο γάμος στην ελληνική αρχαιότητα θεωρούνταν συχνά ως οικονομική, κοινωνική, πολιτική και οικογενειακή απόφαση. Τα ζευγάρια σπάνια παντρεύονταν για έρωτα, και ενώ έκαναν σεξ για να κάνουν παιδιά, τα παντρεμένα ζευγάρια στην Αρχαία Ελλάδα κοιμόντουσαν συχνότερα χωριστά και οι άντρες έκαναν εξωσυζυγικές σχέσεις. Οι γυναίκες, από την άλλη, θα μπορούσαν να τιμωρηθούν αυστηρά για απιστία.
Στην αρχαία Ελλάδα, οι εταίρες, δεν ήταν απλώς συνοδοί. Θεωρούνταν μορφωμένες, ενδιαφέρουσες και έξυπνες, ώστε να μπορούν να έχουν ενδιαφέρουσες συζητήσεις με τους πελάτες τους. Ορισμένες ιδιαίτερα δελεαστικές και ευφυείς έγιναν διάσημες και απέκτησαν σημαντική επιρροή στην αρχαία Ελλάδα, με πιο αξιοσημείωτη τη Φρύνη. Σε αντίθεση με τις περισσότερες Αθηναίες, που σπάνια έφευγαν από τα σπίτια τους και είχαν πολύ λίγη φωνή στην κοινωνία, οι εταίρες όπως η Φρύνη είχαν πολύ περισσότερη ελευθερία. Από τους Δειπνοσοφιστές του Αθηναίου, γνωρίζουμε επίσης ότι η Φρύνη ήταν η πιο πλούσια αυτοδημιούργητη γυναίκα σε όλη την Αθήνα εκείνη την εποχή. Οι εταίρες όπως η Φρύνη παρακολούθησαν ακόμη και συμπόσια, ή αρχαιοελληνικά πάρτι, για να προσφέρουν όχι μόνο σεξ, αλλά και για να συμμετέχουν σε μουσικές εκδηλώσεις και συζητήσεις με τους συμμετέχοντες.