Αυτή η 13ετής μελέτη εξέτασε εάν η μείωση της συχνότητας του σεξ είναι υπεύθυνη για τα συμπτώματα σεξουαλικού πόνου των γυναικών κατά τη μετάβαση στην εμμηνόπαυση. Η μελέτη εξέτασε επίσης άλλους παράγοντες που πιθανώς σχετίζονται με τον σεξουαλικό πόνο. «Τα δημοφιλή μέσα ενημέρωσης και ορισμένοι γιατροί έχουν πει στις γυναίκες ότι εάν δεν παραμείνουν σεξουαλικά ενεργές, ειδικά κατά τη διάρκεια της μετάβασης στην εμμηνόπαυση, “θα χάσουν κάτι από τη σεξουαλική τους ικανότητα”. Αλλά αυτή η μελέτη παρέχει κάποια εμπειρικά στοιχεία ενάντια σε αυτή τη δημοφιλή αντίληψη», δήλωσε η Elaine Waetjen, κύρια ερευνήτρια της μελέτης και καθηγήτρια μαιευτικής και γυναικολογίας στο UC Davis Health.
Επώδυνη επαφή αναφέρεται στο 20% έως 59% των περιεμμηνοπαυσιακών και μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών. Η μελέτη συγκέντρωνε δεδομένα ερωτηματολογίων ετησίως στις 10 πρώτες επισκέψεις της Μελέτης για την Υγεία των Γυναικών (SWAN), μιας πολυκεντρικής, πολυφυλετικής και πολυεθνικής προοπτικής μελέτης της μετάβασης στην εμμηνόπαυση. Από τις 2.247 γυναίκες χωρίς σεξουαλικό πόνο στην αρχή, 1.087 (48,4%) ανέπτυξαν σεξουαλικό πόνο τουλάχιστον «μερικές φορές» σε διάστημα 13 ετών.
Άλλα ευρήματα της μελέτης:
- Οι γυναίκες κινδύνευαν περισσότερο να αναπτύξουν σεξουαλικό πόνο στην όψιμη περιεμμηνόπαυση και μετά την εμμηνόπαυση, ανεξάρτητα από την ηλικία τους.
- Η χρήση συστηματικής ορμονοθεραπείας δεν φάνηκε να μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης πόνου.
- Η αναφορά κολπικής ξηρότητας είχε την ισχυρότερη σχέση με την ανάπτυξη του πόνου.
- Η ενασχόληση με το στοματικό σεξ και η υψηλότερη συχνότητα διέγερσης συσχετίστηκαν με μειωμένη πιθανότητα εμφάνισης σεξουαλικού πόνου.
- Το ιστορικό σεξουαλικού τραύματος δεν συσχετίστηκε με σεξουαλικό πόνο.
«Τα αποτελέσματα της μελέτης μας παρέχουν ένα κρίσιμο μήνυμα για τη δημόσια υγεία και ένα κλινικό μήνυμα: οι γυναίκες των οποίων η σεξουαλική δραστηριότητα μειώνεται δεν φαίνεται να διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν σεξουαλικό πόνο σε σύγκριση με τις γυναίκες που διατηρούν ή αυξάνουν τη σεξουαλική τους συχνότητα», είπε η Waetjen. «Οι γυναίκες και οι επαγγελματίες υγείας τους θα πρέπει να επικεντρωθούν στην ανάπτυξη εξατομικευμένων στρατηγικών για την πρόληψη και τη θεραπεία του σεξουαλικού πόνου και να μην αποδίδουν τον πόνο στη μειωμένη συχνότητα συνουσίας».
