Περισσότερο από το 14% του παγκόσμιου πληθυσμού έχει πιθανώς, ή είχε, νόσο του Lyme που μεταδίδεται από κρότωνες, όπως υποδεικνύεται από την παρουσία αντισωμάτων στο αίμα, αποκαλύπτει μια συγκεντρωτική ανάλυση δεδομένων των διαθέσιμων στοιχείων, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ανοιχτής πρόσβασης BMJ. Η Κεντρική και Δυτική Ευρώπη και η Ανατολική Ασία είναι οι περιοχές του κόσμου όπου ο αναφερόμενος επιπολασμός της λοίμωξης είναι υψηλότερος, ενώ οι άνδρες ηλικίας 50+ που ζουν σε αγροτικές περιοχές κινδυνεύουν περισσότερο, δείχνει η ανάλυση. Η μόλυνση Borrelia burgdorferi sensu lato (Bb), συνηθέστερα γνωστή ως νόσος του Lyme ή βορρελίωση, είναι ο πιο κοινός τύπος μόλυνσης που μεταδίδεται από τα τσιμπούρια, με τα τσιμπούρια να είναι δεύτερα μετά τα κουνούπια όσον αφορά τη μεταφορά επιβλαβών μικροβίων.
Η ερυθρότητα και το πρήξιμο στο σημείο του τσιμπήματος είναι τυπικά, αλλά ο μολυσματικός παράγοντας μπορεί να εξαπλωθεί σε άλλους ιστούς και όργανα, επηρεάζοντας δυνητικά το νευρικό σύστημα, τις αρθρώσεις, την καρδιά και το δέρμα. Η νόσος του Lyme συνέχισε να εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο, αλλά δεν υπάρχει συμφωνία σχετικά με το πόσο συχνή είναι παγκοσμίως ή ποιοι μπορεί να είναι οι συγκεκριμένοι παράγοντες κινδύνου. Σε μια προσπάθεια να καλύψουν αυτό το κενό γνώσης, οι συγγραφείς της μελέτης αναζήτησαν μεγάλες βάσεις δεδομένων έρευνας και εξέτασαν 137 επιλέξιμες μελέτες από μια αρχική συλλογή 4196, που δημοσιεύθηκαν έως το τέλος του 2021. Στη συνέχεια συγκέντρωσαν τα δεδομένα από 89 μελέτες, στις οποίες συμμετείχαν 158.287 άτομα. Η ομαδοποιημένη ανάλυση δεδομένων αποκάλυψε ότι η αναφερόμενη εκτιμώμενη συνολική παγκόσμια οροεπιπολασμός —παρουσία αντισωμάτων έναντι της λοίμωξης Bb στο αίμα— ήταν 14,5%.
Οι τρεις περιοχές με τον υψηλότερο αναφερόμενο οροθετικό επιπολασμό ήταν η Κεντρική Ευρώπη (21%), η Ανατολική Ασία (16%) και η Δυτική Ευρώπη (13,5%). Στο άλλο άκρο της κλίμακας, οι περιοχές με τον χαμηλότερο αναφερόμενο οροθετικό επιπολασμό ήταν η Καραϊβική (2%), η Νότια Ασία (3%) και η Ωκεανία (σχεδόν 5,5%). Όμως ο αναφερόμενος συγκεντρωτικός οροθετικός επιπολασμός Bb σε μελέτες που χρησιμοποιούν μια ευρέως χρησιμοποιούμενη αναλυτική τεχνική για την επιβεβαίωση της παρουσίας συγκεκριμένων πρωτεϊνών, γνωστή ως Western blotting, ήταν χαμηλότερη από αυτή των μελετών που χρησιμοποιούν άλλες μεθόδους επιβεβαίωσης. Υπό το φως αυτού του ευρήματος, οι συγγραφείς προτείνουν ότι η χρήση ρουτίνας Western blotting θα μπορούσε να βελτιώσει σημαντικά την ακρίβεια της ανίχνευσης αντισωμάτων Bb.
Μια μικρότερη συγκεντρωτική ανάλυση των αποτελεσμάτων 58 μελετών στις οποίες είχε χρησιμοποιηθεί Western blotting, έδειξε ότι η μεγαλύτερη ηλικία (50+), το αρσενικό φύλο, η διαμονή σε αγροτική περιοχή και το τσίμπημα από τσιμπούρι σχετίζονταν όλα με αυξημένο κίνδυνο Bb. αντισώματα. “Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι ο επιπολασμός της Bb το 2010-2021 ήταν υψηλότερος από εκείνον το 2001-2010”, γράφουν οι συγγραφείς της μελέτης. Πιθανές εξηγήσεις περιλαμβάνουν οικολογικές αλλαγές και παράγοντες όπως μεγαλύτερα καλοκαίρια και θερμότεροι χειμώνες, χαμηλότερες βροχοπτώσεις, μετανάστευση ζώων, κατακερματισμός καλλιεργήσιμης γης και περισσότερος χρόνος σε εξωτερικούς χώρους με κατοικίδια, λένε. Οι συγγραφείς της μελέτης αναγνωρίζουν ορισμένες επιφυλάξεις στα ευρήματά τους, μεταξύ των οποίων η κύρια είναι η σπανιότητα μακροπρόθεσμων μελετών.
Και ήταν αδύνατο να αξιολογηθεί συστηματικά εάν η θετικότητα των αντισωμάτων Bb θα μπορούσε να έχει κάποια μακροπρόθεσμη επίδραση στον κίνδυνο ανάπτυξης της νόσου του Lyme ή στον κίνδυνο υποτροπής. Ο σχεδιασμός των μελετών που συμπεριλήφθηκαν διέφερε επίσης σημαντικά και οι περισσότερες από τις εκθέσεις δεν διέθεταν σημαντικές πληροφορίες, όπως ακριβείς ορισμούς των ομάδων υψηλού κινδύνου. Αλλά οι συγγραφείς της μελέτης καταλήγουν στο συμπέρασμα: “Η αναφερόμενη εκτιμώμενη παγκόσμια οροθετικότητα Bb είναι σχετικά υψηλή….[Η νόσος του Lyme] είναι μια ευρέως διαδεδομένη μολυσματική ασθένεια, αλλά δεν έχει λάβει μεγάλη προσοχή παγκοσμίως”.