Είκοσι μήνες μετά την έκδοση της απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων που έκρινε ομόφωνα πως η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση, οδηγώντας τα βασικά στελέχη -και όχι μόνο- του κόμματος στη φυλακή, έφτασε η ώρα του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου.
Οι δικαστές του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων της Αθήνας με πρόεδρο τη Σοφία Πανουτσακοπούλου θα κηρύξουν την έναρξη της δίκης την ώρα που η πλειοψηφία των κατηγορουμένων παραμένει στη φυλακή παρά τα δεκάδες αιτήματα αποφυλάκισης μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό.
Η δίκη αναμένεται να ξεκινήσει με την υπόθεση της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, η οποία οδήγησε και στην εξάρθρωση της εγκληματικής οργάνωσης. Σημαντική διαφορά σε σχέση με το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, είναι πως οι δικαστές δεν θα ασχοληθούν με το σύνολο της δικογραφίας, αφού οι υποθέσεις που αφορούσαν σε αδικήματα σε βαθμό πλημμελήματος έχουν παραγραφεί.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η υπόθεση της επίθεσης κατά των αφισοκολλητών του ΠΑΜΕ, για την οποία οι κατηγορούμενοι καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης αφού το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε πως έπρεπε να μετατραπεί σε επικίνδυνη σωματική βλάβη το κακούργημα της απόπειρας ανθρωποκτονίας με το οποίο είχε αρχικά εισαχθεί η δικογραφία.
Η ιστορική απόφαση
Ήταν 7 Οκτωβρίου 2020 όταν ανακοινώθηκε από τα χείλη της προέδρου της έδρας, Μαρίας Λεπενιώτη ότι η Χρυσή Αυγή αποτελεί εγκληματική οργάνωση, ενώ στις 22 Οκτωβρίου η δίκη έριξε αυλαία με τον αρχηγό της οργάνωσης Νίκο Μιχαλολιάκο, σημαντικό αριθμό πρώην βουλευτών του κόμματος και μεγαλοστελεχών να οδηγούνται πίσω στη φυλακή.
Περίπου 12.000 σελίδες απαιτήθηκαν για να αποτυπωθεί στην απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων της Αθήνας ο τρόπος με τον οποίο το κόμμα της Χρυσής Αυγής λειτουργούσε ως εγκληματική οργάνωση.
Σύμφωνα με τους δικαστές, η ναζιστική ιδεολογία της οργάνωσης αποτυπώνεται σε έγγραφα που υπάρχουν από ιδρύσεως της όπως, το κείμενο του υπαρχηγού Χρήστου Παππά με τίτλο «Χρυσή Αυγή Όρκος 30 Ιουνίου 198», άρθρα του αρχηγού της Νίκου Μιχαλολιάκου, η ιδεολογική διακήρυξη – ένα κείμενο αμιγώς εθνικοσοσιαλιστικό, αλλά και μεγάλος αριθμός φωτογραφιών, εγγράφων, βίντεο του Αδόλφου Χίτλερ, των SS με ναζιστικά σύμβολα, ναζιστικές σημαίες, στρατιωτικές στολές των ναζί.
Κατά τους δικαστές, «η ναζιστική αυτή ιδεολογία δεν άλλαξε από το 1992, ούτε υποστηρικτές αυτής απομακρύνθηκαν, όπως αβάσιμα οι κατηγορούμενοι ισχυρίζονται. Τούτο άλλωστε σαφώς προκύπτει από δηλώσεις, έγγραφα, φωτογραφίες, βίντεο, ναζιστικά σύμβολα, ναζιστικό χαιρετισμό, ομιλίες εντός των γραφείων αλλά και δημόσια».
Μάλιστα, τα ηγετικά στελέχη καθιστούσαν εμφανή τη ναζιστική ιδεολογία τους και με τατουάζ, όπως ο ναζιστικός αετός του Ιωάννη Λαγού, η σβάστικα του Ηλία Κασιδιάρη, το «Sieg Heil » του Παναγιώτη Ηλιόπουλου, ενώ δεν έλειπε η εκπαίδευση ενηλίκων με το «χάιλ Χίτλερ ».
Βασικό στοιχείο που καθιστά την Χρυσή Αυγή εγκληματική οργάνωση είναι ιεραρχική δομή της, με επικεφαλής τον αρχηγό της Νίκο Μιχαλολιάκο, τους βουλευτές του κόμματος οι οποίοι είχαν οριστεί και περιφερειάρχες σε συνενωμένες μεγάλες εκλογικές περιφέρειες για τον συντονισμό των δράσεων και τέλος τους υπεύθυνους κάθε τοπικής οργάνωσης που αποκαλούνταν πυρηνάρχες. «Η εγκληματική τους δράση που σκοπό είχε την διά της βίας αντιμετώπιση των αλλοδαπών, των ιδεολογικών τους αντιπάλων, των αντιφρονούντων εκδηλωνόταν μέσω των τοπικών οργανώσεων και πάντα υπό την καθοδήγηση ανώτερου στην ιεραρχία στελέχους της» εξηγούν οι δικαστές και συμπληρώνουν ότι «η ιεραρχική δομή ήταν τέτοια ώστε να εξασφαλίζει, όχι μόνο ότι κάθε κατώτερο όργανο θα υπακούει στις εντολές του ανώτερου, αλλά περαιτέρω ότι καμιά κομματική ενέργεια δεν θα υλοποιείται χωρίς την ρητή εκ των προτέρων εντολή του ανώτερου οργάνου».
Στο σκεπτικό της απόφασης γίνεται λόγος για «απαρέγκλιτη, τυφλή και απόλυτη πειθαρχία» των κατώτερων στους ανώτερους, με τους πρώτους να μην έχουν ούτε δικαίωμα απορίας, αλλά και για «απόλυτη, απεριόριστη και αδιαμφισβήτητη εξουσία και πίστη στον αρχηγό, που ανάγεται σε επίπεδο μεταφυσικό».
Στην χιλιάδων σελίδων απόφαση περιγράφεται αναλυτικά η επιχειρησιακή δράση της Χρυσής Αυγής έναντι τρίτων, αλλά και η ύπαρξη ομάδων ατόμων που συμμετείχαν σε παραστρατιωτικές εκπαιδεύσεις, έφεραν ομοιόμορφη στρατιωτική ενδυμασία, κατείχαν σχεδόν όλοι παράνομα όπλα, μαχαίρια, κοντάρια, ξύλα και σίδερα. Οι επιθέσεις ήταν γρήγορες, διάρκειας 10 με 15 λεπτών, ενώ συχνά υπήρχε παράγγελμα τέλους της επίθεσης.
Ειδική μνεία γίνεται στον Ηλία Κασιδιάρη, που του αποδίδεται ρόλος εκπαιδευτή, ενώ αναφέρεται πως τα θύματα «επιλέγοντό ανάμεσα σε κατηγορίες ανθρώπων που είχαν χαρακτηριστεί ως «εχθροί» (πρόσφυγες, μετανάστες, πολιτικοί αντίπαλοι κι άλλα). Η στοχοποίηση εκφραζόταν μέσω της ρητορικής μίσους, που στη συνέχεια γινόταν πράξη μέσα από τις επιθέσεις των ταγμάτων εφόδου».
«Η δημόσια αυτή ρητορική μίσους του αρχηγού, της ηγετικής ομάδας και υψηλόβαθμων στελεχών του κόμματος απέναντι σε όσους σκέφτονται διαφορετικά, απέναντι σε πολιτικούς αντιπάλους, αντιφρονούντες, μετανάστες απέναντι σε κατηγορίες ανθρώπων που ανήκουν στους χαρακτηρισμένους εχθρούς τους, καλλιεργούσαν την ιδέα και πράξη της φυλετικής υπεροχής, διαμόρφωναν σκόπιμα και όχι τυχαία σε ορισμένους οπαδούς στελέχη και μέλη αντίστοιχη συνείδηση, εξουδετέρωναν τους ενδοιασμούς, ηθικούς φραγμούς και αναστολές τους και εξοικειώνουν αυτούς με τη χρήση βίας και με το έγκλημα» υποστηρίζουν οι δικαστές.
Για τη δολοφονία Φύσσα
Στο σκέλος των συμπερασμάτων της απόφασης που αφορά στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, οι δικαστές κάνουν εκτενή αναφορά στην έκθεση νεκροψίας – νεκροτομής, επισημαίνοντας ότι αποδεικνύεται ότι το θύμα δέχτηκε επίθεση και χτυπήματα από τα μέλη της Χρυσής Αυγής, πριν το θανάσιμο τραυματισμό του.
«Ο Παύλος Φύσσας δεν πρόλαβε να αντιδράσει απέναντι στον Ρουπακιά, ο οποίος ενεργώντας βάση σχεδίου κινήθηκε κυκλωτικά, σε σχέση με τους υπόλοιπους επιτιθέμενους Χρυσαυγίτες που με τα αλλεπάλληλα κύματα επιθέσεων σε βάρος του Παύλου Φύσσα, ανέμεναν το Ρουπακιά να έρθει από διαφορετική κατεύθυνση και να αιφνιδιάσει τον Παύλο Φύσσα όπως και έγινε.
Ο εν λόγω δράστης δεν είχε οποιαδήποτε προσωπική σχέση, αντιπαλότητα, αντιδικία η αντιπαράθεση με το θύμα, αλλά η εγκληματική του ενέργεια αποτέλεσε εκτέλεση συγκεκριμένου σχεδίου και εντολής. Συνάγεται αβίαστα ότι το σχέδιο επίθεση σε βάρος του ήταν στοχευμένο και οργανωμένο».
Στην απόφαση γίνεται επίκληση των καταθέσεων αυτοπτών μαρτύρων καταλήγοντας ο Γιώργος Ρουπακιάς δεν έδρασε μόνος του και αυτοβούλως, αλλά πως η δολοφονία του Παύλου Φύσσα ήταν αποτέλεσμα της οργανωμένης κινητοποίησης της τοπικής οργάνωσης Νίκαιας της Χρυσής Αυγής, ενώ το κίνητρο ήταν πολιτικό – ιδεολογικό.
Στο σκεπτικό της απόφασης γίνεται λόγος και για επιχείρηση συγκάλυψης της ανθρωποκτονίας του Παύλου φύσα από την ηγεσία και επιφανή στελέχη της χρυσής Αυγής επικαλούμενο σχεδιαγράμματα των τηλεφωνικών κλήσεων που έλαβαν χώρα το βράδυ, κάνοντας μνεία μεταξύ άλλων και στη συνομιλία Λαγού – Πατέλη.
Τέλος, επισημαίνεται πως η χρυσή Αυγή έκλεισε τυπικά τα γραφεία της στη Νίκαια αφού όπως προκύπτει από τις τηλεφωνικές συνομιλίες των μελών της συγκεντρωνόταν πλέον στα γραφεία της τοπικής του Πειραιά ενώ προέκυψε ότι ο Λαγός στην προσπάθεια συγκάλυψης που γινόταν έδινε εντολές «να καθαρίσουν τα σπίτια» δηλαδή να απαλλαγούν από όπλα και τυχόν άλλο υλικό ενοχοποιητικό για τη Χρυσή Αυγή, όσοι δε κατηγορούμενοι γνώριζαν ότι παρακολουθούνται τα τηλέφωνα, ενίοτε προσπαθούσαν να περάσουν την γραμμή ότι δεν είχαν ιδέα τι είχε συμβεί ενώ κάποιοι από αυτούς πέταξαν τα τηλέφωνά τους και τα αντικατέστησαν με καινούργια.
Οι ποινές και οι καταδίκες
Με βάση την απόφαση την πρωτόδικη ιστορική απόφαση οδηγήθηκε στη φυλακή η ηγεσία της Χρυσής Αυγής, αφού κρίθηκαν ένοχοι επτά πρώην βουλευτές ως διευθυντές εγκληματικής οργάνωσης και καταδικάστηκαν άλλοι σαράντατρεις κατηγορούμενοι, μεταξύ των οποίων και οι 11 πρώην βουλευτές του κόμματος για ένταξη σε εγκληματική οργάνωση και κατά περίπτωση οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι για την τέλεση βαρύτατων κακουργημάτων, όπως η ανθρωποκτονία του Παύλου Φύσσα και η απόπειρα ανθρωποκτονίας του Αιγύπτιου αλιεργάτη Αμπουζίντ Εμπάρακ.
Ως διευθυντές της εγκληματικής οργάνωσης καταδικάστηκαν οι Νίκος Μιχαλολιάκος, Ιωάννης Λαγός, Ηλίας Κασιδιάρης, Γιώργος Γερμενής, Χρήστος Παππάς, Ηλίας Παναγιώταρος και Αρτέμης Ματθαιόπουλος, που κατά περίπτωση καταδικάστηκαν σε ποινές κάθειρξης από 10 έτη έως 13 έτη και 6 μήνες.
Επτά πρώην βουλευτές της Χρυσής Αυγής (Παναγιώτης Ηλιόπουλος, Νίκος Κούζηλος, Ελένη Ζαρούλια, Πολύβιος Ζησιμόπουλος, Αντώνης Γρέγος, Δημήτρης Κουκούτσης και Κωνσταντίνος Μπαρμπαρούσης) καταδικάστηκαν, κατά περίπτωση σε ποινές από 6 έως 7 χρόνια κάθειρξη. Σε άλλους τέσσερις πρώην βουλευτές τους Χρυσοβαλάντη Αλεξόπουλο, Μιχάλη Αρβανίτη, Ευστάθιο Μπούκουρα και Νίκο Μίχο χορηγήθηκε ελαφρυντικό και καταδικάστηκαν σε ποινές, κατά περίπτωση ,από 5 έως 6 έτη κάθειρξης.
Για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, το δικαστήριο έκρινε ένοχο ως φυσικό αυτουργό χωρίς κανένα ελαφρυντικό τον Γιώργο Ρουπακιά καταδικάζοντας τον σε ισόβια και επιπλέον 14 χρόνια κάθειρξη. Για συμμετοχή στην ίδια εγκληματική ενέργεια κρίθηκαν ένοχοι άλλοι 16 κατηγορούμενοι οι οποίοι καταδικάστηκαν σε ποινές από 7 χρόνια έως 10 έτη κάθειρξη.
Πέντε ακόμα κατηγορούμενοι κρίθηκαν ένοχοι για συμμετοχή στην υπόθεση της επίθεσης σε βάρος των Αιγύπτιων αλιεργατών, οι οποίοι καταδικάστηκαν σε ποινές από 7 έως 10 έτη κάθειρξης. Τέλος, άλλοι 14 κατηγορούμενοι, με βάση την πρωτόδικη απόφαση ,είχαν κριθεί ένοχοι μόνο για το αδίκημα της ένταξης σε εγκληματική οργάνωση και σε αυτούς επιβλήθηκαν ποινές από 1 έτος φυλάκιση έως 7 έτη κάθειρξη.