1 στους 3 ανθρώπους που πνίγηκαν στον Καναδά είχε μια προϋπάρχουσα ιατρική πάθηση που συνέβαλε στο θάνατο σχεδόν στις μισές περιπτώσεις, σύμφωνα με νέα έρευνα στο Canadian Medical Association Journal. Η μελέτη ανέλυσε και τους 4288 ακούσιους πνιγμούς τόσο σε παιδιά όσο και σε ενήλικες άνω των 10 ετών από το 2007 έως το 2016 στον Καναδά. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα άτομα με ισχαιμική καρδιακή νόσο και διαταραχές επιληπτικών κρίσεων διέτρεχαν αυξημένο κίνδυνο. Οι νεαρές γυναίκες με επιληπτικές διαταραχές ηλικίας 20-34 ετών, αν και δεν ήταν η μεγαλύτερη ομάδα, είχαν κίνδυνο πνιγμού 23 φορές μεγαλύτερο από τον γενικό πληθυσμό.
Οι πιο κοινές δραστηριότητες που οδήγησαν σε πνιγμό ήταν οι υδάτινες δραστηριότητες όπως η κολύμβηση (25%) και η βαρκάδα (24%) και πιο συχνά συνέβησαν σε λίμνες ή λίμνες (36%) και οι περισσότεροι θάνατοι (63% έως 84%) συνέβησαν όταν το άτομο ήταν μόνος ή δεν έγινε μάρτυρας. Η πλειοψηφία (81%) των ανθρώπων που πνίγηκαν ήταν άνδρες και περίπου τα δύο τρίτα (63%) πνίγηκαν σε αστικές περιοχές. Αξιοσημείωτος ήταν ο αριθμός των πνιγμών σε μπανιέρες σε άτομα με επιληπτικές κρίσεις (53%) ή νευρογνωστικές διαταραχές (28%).
“Ο πνιγμός στις μπανιέρες είναι συχνός μεταξύ εκείνων με διαταραχές επιληπτικών κρίσεων, καθώς και στις περισσότερες άλλες προϋπάρχουσες ιατρικές καταστάσεις”, γράφει ο Δρ. Cody Dunne, γιατρός έκτακτης ανάγκης στο Πανεπιστήμιο του Κάλγκαρι, μαζί με τους συγγραφείς. “Αυτός μπορεί να είναι ένας σημαντικός πρώτος στόχος για τα μηνύματα δημόσιας υγείας, καθώς σχετίζεται με άλλες ιατρικές καταστάσεις και ο σχεδιασμός ασφάλειας είναι ευκολότερος να εφαρμοστεί από ό,τι σε άλλες τοποθεσίες.” Οι συγγραφείς τονίζουν ότι τα άτομα με επιληπτικές διαταραχές θα πρέπει να χρησιμοποιούν ντους αντί για μπανιέρα και, αν είναι δυνατόν, να το κάνουν όταν άλλο άτομο είναι σπίτι.
Καθώς η κολύμβηση είναι καλή για τη συνολική υγεία και την ποιότητα ζωής, τα άτομα με ισχαιμική καρδιοπάθεια που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο πνιγμού δεν πρέπει να αποφεύγουν το κολύμπι. Αντίθετα, οι συγγραφείς προτείνουν μια ασφαλή, ενημερωμένη προσέγγιση για τις υδάτινες δραστηριότητες. “Τα άτομα με καρδιαγγειακή νόσο θα πρέπει να μιλήσουν με έναν πάροχο υγειονομικής περίθαλψης πριν από τη δραστηριότητα στο νερό, να αυξήσουν σταδιακά την ένταση, να φορέσουν σωσίβιο και να συμμετέχουν σε ένα εποπτευόμενο περιβάλλον ή με έναν εκπαιδευμένο φίλο”, γράφουν.